Το 2006 δεν ήταν από τα καλύτερα χρόνια για τον ελληνικό αθλητισμό. Η εθνική μας ομάδα αποκλείσθηκε από τα τελικά του «Μουντιάλ» και προσπαθεί να «ρεφάρει» με νίκες στα προκριματικά του Euro ’08. Στο μπάσκετ είχαμε τη μεγάλη νίκη επί των ΗΠΑ, αλλά η συντριβή από τους Ισπανούς στον τελικό μετρίασε την καλή εμφάνιση στο «Μουντιάλ». Βεβαίως, το να είσαι ανικανοποίητος από τη δεύτερη θέση σ’ ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι μεγάλη υπόθεση. Στον στίβο είχαμε τη μεγάλη νίκη του Ιακωβάκη και την επανεμφάνιση των Δεβετζή και Χαλκιά, αλλά και την υπόθεση Παπακώστα, που έδειξε ότι κάτι δεν πάει καλά στον χώρο. Σε συλλογικό επίπεδο, οι ομάδες μας μάζεψαν πολλά γκολ στα ευρωπαϊκά κύπελλα, ενώ στο μπάσκετ ο Παναθηναϊκός «κόλλησε» στην τελική ευθεία. Το ίδιο και ο Ηρακλής, στο βόλεϊ, που ατύχησε σ’ ένα κόμη «φάιναλ φορ». Μέτριες οι εμφανίσεις και στο πόλο, ενώ είχαμε σπουδαία πρόοδο στην κολύμβηση.
Γενικα ο ελληνικός αθλητισμός έδειξε ότι δεν αντέχει στις μεγάλες διακρίσεις. Το ποδόσφαιρο «κάθισε» μετά τον θρίαμβο στο Euro ’04, o στίβος υποχώρησε μετά τις διακρίσεις στους Ολυμπιακούς, το πόλο ψάχνει τον δρόμο του, το βόλεϊ δεν έχει τη δύναμη του παρελθόντος. Ισως το μπάσκετ να είναι η εξαίρεση, αφού άντεξε στην πρωτιά του Euro ’05. Για το ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο, τα πράγματα δεν άλλαξαν. Δύο ομάδες μας στον β΄ γύρο του UEFA, καμιά στο Champions League, κακό το θέαμα στα γήπεδα, χειρότερη η εικόνα στις εξέδρες αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των συλλόγων και των παραγόντων. Το 2006 φεύγει με λίγες καλές αναμνήσεις.
Το 2007 είναι χρονιά προκριματικών σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να είμαστε πάλι παρόντες στις μεγάλες διοργανώσεις. Παρόντες θα είμαστε και στον τελικό του Champions League, αλλά μόνον ως διοργανωτές! Κάτι είναι κι αυτό. Ας ελπίσουμε ότι θα τα πάμε καλά. Στα «πανηγύρια», εξάλλου, είμαστε πάντα πρώτοι. Το θέμα είναι να μην είμαστε «για τα πανηγύρια»!