Για άλλη μια χρονιά η χώρα μας δεν έμεινε… παραπονεμένη από διεθνείς επιτυχίες. Η δεύτερη θέση της εθνικής μπάσκετ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Τα μετάλλια στον στίβο, σε κολύμβηση, ιστιοπλοΐα, γυμναστική, κωπηλασία και ποδηλασία έκαναν πάλι την Ελλάδα να ακουστεί στον αθλητικό κόσμο. Αγωνιστικά δεν μπορούμε να είμαστε παραπονεμένοι…
Εκεί όμως όπου δεν υπήρξε καμία βελτίωση, είναι στον οργανωτικό τομέα και ειδικά στο πιο δημοφιλές άθλημα, το ποδόσφαιρο. Η διοργάνωση του επαγγελματικού μας πρωταθλήματος από τη Σούπερ Λίγκα δεν δείχνει να αλλάζει προς το καλύτερο την κατάσταση.
Η διαιτησία εξακολουθεί να είναι τραγική. Το θέαμα το ίδιο. Ο κόσμος δεν πάει στο γήπεδο και αυτοί που πάνε, σε κάθε ευκαιρία, τα σπάνε. Η βία παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα, έστω κι αν καθημερινά εξαγγέλλονται μέτρα για την πάταξή της.
Τα οικονομικά των ΠΑΕ, στη βασική πλειοψηφία στο μείον, και η Πολιτεία εξακολουθεί να τροφοδοτεί έμμεσα ή άμεσα τα ταμεία των εταιρειών. Οι διοικήσεις των τελευταίων, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει τιμωρία, ούτε για κακή διαχείριση ούτε για τις ατασθαλίες, εξακολουθούν να τις χρεοκοπούν.
Αλλά και αυτοί οι παράγοντες που παλαιότερα είχαν συνηθίσει τους οπαδούς τους με ακριβά δώρα, έπαψαν να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αποτέλεσμα, η ποιότητα των ομάδων μας να έχει κατιούσα πορεία. Ακόμα κι αυτών που μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη. Τα αποτελέσματα γνωστά. Φτάσαμε στο σημείο να είμαστε ευχαριστημένοι επειδή έχουμε δύο ομάδες στους «32» του κυπέλλου UΕFΑ.
Και δυστυχώς, ακόμα και τέτοιες μέρες δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι πως κάτι θα μπορέσει να διορθωθεί μέσα στο 2007. Διότι δεν διακρίνουμε να υπάρχει όρεξη από τους παράγοντες να επενδύσουν σωστά και παραγωγικά, ώστε να δημιουργήσουν ομάδες ανταγωνιστικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Προς το παρόν, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ πιέζουν για την κατασκευή του γηπέδου τους, ώστε να παραμείνουν ανταγωνιστικοί του Ολυμπιακού. Ομως, ο τελευταίος το μόνο που δεν έκανε, ήταν να επενδύσει σε παίκτες από τα χρήματα που εισπράττει εδώ και δύο χρόνια από το «Γ. Καραϊσκάκης».