Αρχές Ιουνίου, είναι πολύ πρόωρο να εκτιμήσει κανείς το προφίλ του Παναθηναϊκού της επόμενης περιόδου. Τα κενά στο ρόστερ είναι ακόμα πάρα πολλά για να υπάρχει μια χειροπιαστή ιδέα για την αγωνιστική φιλοσοφία πάνω στην οποία θα στηθεί η ομάδα, πριν δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής της εντός αγωνιστικού χώρου. Μέχρι στιγμής, οι μόνες μεταγραφές που θεωρούνται δεδομένες, έστω κι αν δεν έχουν ανακοινωθεί, είναι του Ντογέ και του Μάλαρτζ. Θα γίνουν ακόμα τουλάχιστον άλλες πέντε, με τις 2-3 απ’ αυτές να προορίζονται για την αρχική ενδεκάδα. Τα πλάνα στρέφονται κυρίως στη θωράκιση του Παναθηναϊκού στον κεντρικό άξονα. Με τα δίδυμα Βύντρα, Νίλσον στα δεξιά της άμυνας, Σέριτς, Δάρλα στα αριστερά και πιο μπροστά αυτά των Βίκτορ – Νίνη, Ιβανσιτς – Ρομέρο στα άκρα της μεσαίας γραμμής, οι «πράσινοι» θεωρούν ότι είναι καλυμμένοι στα πλάγια, τόσο για την ενδεκάδα όσο και για τις εναλλακτικές λύσεις. Αν και τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται, κινήσεις για την απόκτηση πλάγιων αμυντικών και μέσων θα είναι έκπληξη, εκτός αν αποκτηθεί κάποιος νεαρός ως επένδυση για το μέλλον ή συμβεί κάτι και αποχωρήσει κάποιος από τους ήδη υπάρχοντες. Για τον Βύντρα υπάρχει ενδιαφέρον από τρεις ομάδες της Μπουντεσλίγκα αλλά μένει προς το παρόν σε επίπεδο βολιδοσκόπησης των προθέσεων του ίδιου και του Παναθηναϊκού, ενώ τα σενάρια που φέρνουν τον Ρομέρο ως στόχο της Ρίβερ Πλέιτ είναι μάλλον υπερβολικά. Πλην εξαιρετικού απροόπτου, η κατάσταση στα πλάγια θα μείνει ως έχει.
Η απόκτηση του Μάλαρτζ ως βασικού τερματοφύλακα και του Ντογέ ως μία λύση (όχι στα σίγουρα βασική) για το κέντρο είναι οι πρώτες κινήσεις του Παναθηναϊκού για την ενίσχυσή του στον κεντρικό άξονα. Οι επόμενες θα είναι η απόκτηση ενός σέντερ μπακ, ενός μέσου με οργανωτικές ικανότητες για την περίπτωση που ο Γκονζάλες αργήσει να βρει ρυθμό μετά από απουσία σχεδόν ενάμιση χρόνου (από τον Απρίλιο του 2006 μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο που αναμένεται να επιστρέψει, έχει ελάχιστες συμμετοχές), ενός ή δύο καλών αμυντικών χαφ, ανάλογα με το αν θα μείνει ή θα φύγει ο Μπόβιο, όπως και τουλάχιστον ενός σέντερ φορ που θα διεκδικεί θέση στην ενδεκάδα. Αν δοθεί με μεταγραφή ο Μάντζιος ή εκτιμηθεί ότι ο Τσίγκας θα αργήσει να επιστρέψει, θα αποκτηθεί και δεύτερος επιθετικός, περισσότερο ως εναλλακτική λύση. Η επιστροφή κάποιων δανεικών (σίγουρα του Σιόντη και ενδεχομένως του Γκάντσεφ) συν κάποιες επενδύσεις για το μέλλον θα είναι περισσότερο για να έχει βάθος το ρόστερ και όχι για την ενδεκάδα. Αυτό στα χαρτιά τουλάχιστον, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα προκύψει από το πουθενά ένας… Νίνης.
Επειδή τον σχεδιασμό τον έχει αναλάβει ο Βέλιτς, που ως ποδοσφαιριστής ήταν καλός μπαλαδόρος, πολύ τεχνίτης και με τον νου του πολύ περισσότερο στην επίθεση παρά στην άμυνα, ο προσανατολισμός του Παναθηναϊκού θα είναι να φτιάξει μια επιθετική ομάδα, που δεν θα θυσιάζει το θέαμα στον βωμό του αποτελέσματος. Αυτό δείχνει και η επιλογή του Πεσέιρο, ο οποίος σε όποιες ομάδες δούλευε έδινε έμφαση στο επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο, άσχετα αν πλήρωσε αυτή την εμμονή χάνοντας κυριολεκτικά στο… παραπέντε τον τίτλο από την Μπενφίκα. Σε κάθε περίπτωση, επειδή τα σχέδια επί χάρτου διαφέρουν πολύ από την εικόνα που βγαίνει πάνω στο χορτάρι, καλό θα είναι να περιμένουμε πρώτα να δούμε και μετά να εκτιμήσουμε. Το πώς θα εμφανιστεί μια ομάδα πληγωμένη και με τόσες αλλαγές, παραμένει ένα μυστήριο, ειδικά όταν λείπουν βασικά κομμάτια από το παζλ.