Ο όμιλος της εθνικής μας στη Γρανάδα με μία πρώτη ματιά προκαλεί αρκετές ανησυχίες, καθώς τα ονόματα της Σερβίας και της Ρωσίας μόνο απαρατήρητα δεν περνάνε. Μπορεί να μην θυμίζουν σε τίποτα τις ομάδες παλαιότερων εποχών, αλλά παραμένουν χώρες με μπασκετική παιδεία και πάντα επικίνδυνες. Αλλωστε, οι Σέρβοι μάς απέδειξαν πρόσφατα, με τον πλέον πειστικό τρόπο, ότι κατέχουν ακόμη την τέχνη του αθλήματος. Οπως, άλλωστε, φανέρωσε και η ήττα της εθνικής μας με 93-62 σε φιλικό αγώνα στο Στρασβούργο.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός των «Πλάβι», Ζόραν Σλάβνιτς, στην Ισπανία θα παρουσιάσει ένα πάντρεμα έμπειρων και νέων παικτών, ευελπιστώντας να παρουσιάσει ένα καλύτερο σύνολο από εκείνο της διοργάνωσης στο Βελιγράδι. Δεν υπάρχει, πλέον, ούτε Στογιάκοβιτς, ούτε Μπόντιρογκα, ούτε Ρέμπρατσα. Ο ηγέτης που είχε συνηθίσει να έχει τόσα χρόνια η Σερβία, απουσιάζει από το φετινό ευρωμπάσκετ, όπως φανερώνει και το ρόστερ που «κατεβάζει» στην Ισπανία ο Σλάβνιτς. Οι Γκούροβιτς, Γιάριτς, Μάρκοβιτς, Ραντόγεβιτς, Τεοντόσιτς, Τέπιτς, Τσβέτκοβιτς, Αλεκσάντροφ, Βελίτσκοβιτς, Ερτσεγκ, Λάμποβιτς, Μίλιτσιτς θα είναι οι 12 οι οποίοι θα επιχειρήσουν να θυμίσουν κάτι από τη μεγάλη των «Πλάβι» σχολή.
Από την άλλη, οι Ρώσοι μπορεί να διαθέτουν ουκ ολίγους «αστέρες» στη σύνθεσή τους, οι οποίοι όμως μοιάζουν να νοιάζονται περισσότερο για τα ατομικά τους στοιχεία, παρά για την απόδοση του συνόλου. Οι Πασούτιν, Χόλντεν, Μπίκοφ, Σαμοϊλένκο, Πονκρασόφ, Βιάλτσεφ, Κιριλένκο, Μόνια, Κριάπα, Σαμπάλκιν, Μοργκούνοφ και Ζαβρασένκο είναι οι εκλεκτοί του Ντέιβιντ Μπλατ με τις γκρίνιες να έχουν κάνει από νωρίς την εμφάνισή τους. Ο πρώην άσος του Ολυμπιακού, Αλεξέι Ζαβρασένκο, μπήκε με το ζόρι στο αεροπλάνο για την Ισπανία, καθώς εκδήλωσε τα παράπονά του προς τον Μπλατ για τον μικρό χρόνο συμμετοχής του στα παιχνίδια της εθνικής. Υπό την απειλή της αποχώρησης από την εθνική, ο Μπλατ έδωσε εγγυήσεις στον Ζαβρασένκο, ο οποίος πείστηκε να τους… κάνει την τιμή να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας του.
Οσον αφορά στην τέταρτη ομάδα του ομίλου,το Ισραήλ δύσκολα θα δημιουργήσει προβλήματα στην ομάδα μας.
Το ευρωμπάσκετ της Ισπανίας είναι μία ευκαιρία να δοκιμαστεί ένα καινούργιο σύστημα διεξαγωγής. Ενα σύστημα, το οποίο φαινομενικά ευνοεί τις μεγάλες ομάδες, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες έκπληξης από κάποια μικρότερης δυναμικότητας. Μετά τους τέσσερις ομίλους της Α΄ φάσης από τους οποίος προκρίνονται οι πρώτοι τρεις, οι δώδεκα ομάδες σχηματίζουν εκ νέου δύο ομίλους των έξι. Από εκεί προκρίνονται οι τέσσερις πρώτοι κάθε ομίλου, οι οποίοι σχηματίζουν τα ζευγάρια των προημιτελικών στα νοκ άουτ παιχνίδια. Απώτερος σκοπός ο τελικός της 16ης Σεπτεμβρίου στις 22.30 στη Μαδρίτη.
Οπως σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, έτσι και σε αυτή, η οικοδέσποινα χώρα, εφόσον πληροί τις αγωνιστικές προϋποθέσεις, χρίζεται ως φαβορί. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια, Ισπανία, λοιπόν, του Γκασόλ, του Ναβάρο και του Καλντερόν κατέχει δικαιωματικά τη θέση του φαβορί, όπως τόνισε στην «Κ» και ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός, Κώστας Πετρόπουλος. «Η Ισπανία παίζει στην έδρα της και είναι μια πάρα πολύ δυνατή ομάδα. Είναι μια καλή ευκαιρία γι’ αυτούς να αποδείξουν μετά το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο, ότι παραμένουν κορυφαία δύναμη. Μαζί με εμάς είναι τα φαβορί της διοργάνωσης. Βέβαια, η πίεση της έδρας μερικές φορές επιδρά αρνητικά στη γηπεδούχο ομάδα. Οσον αφορά τις δύο γνωστές αντιπάλους στον όμιλο, η Ρωσία και η Σερβία δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο κι ας χάσαμε με κάτω τα χέρια από τους Σέρβους στο φιλικό. Είμαστε ανώτεροι, αρκεί να παίξουμε σοβαρά». Τέλος, ο έμπειρος τεχνικός θεωρεί σημαντική την απώλεια του Αντώνη Φώτση, αλλά, επίσης, θεωρεί ότι ο Μιχάλης Πελεκάνος μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της διοργάνωσης: «Ο Φώτσης ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και η απώλειά του είναι σημαντική. Οπως και για κάθε άλλο βασικό παίκτη. Πάντως, ο Πελεκάνος διαθέτει σπουδαίο ταλέντο και πιστεύω ότι θα τα καταφέρει περίφημα».
Οι ένδεκα τροπαιούχοι του θεσμού
Από το 1935 όπου διεξήχθη η πρώτη διοργάνωση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο μπάσκετ στη Γενεύη της Ελβετίας μέχρι και το 2005 στο Βελιγράδι της Σερβίας, έντεκα ομάδες έχουν καταφέρει να πάρουν το χρυσό μετάλλιο. Πολυνίκης του θεσμού η ΕΣΣΔ με 14 κατακτήσεις (1947, 1951, 1953, 1957, 1959, 1961, 1963, 1965, 1967, 1969, 1971, 1979, 1981, 1985), εννέα περισσότερες από την ενωμένη Γιουγκοσλαβία, η οποία μετράει 5 (1973, 1975, 1977, 1989, 1991). Μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, όμως, η χώρα της Σερβίας κατέκτησε άλλες τρεις φορές την πρώτη θέση (1995, 1997, 2001), όσες και η Λιθουανία (1937, 1939, 2003). Με 2 χρυσά μετάλλια ακολουθούν η Ελλάδα (1987, 2005) και η Ιταλία (1983, 1999), ενώ από μία φορά έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση η Λεττονία (1935), η Αίγυπτος (1949), η Τσεχοσλοβακία (1946), η Ουγγαρία (1955) και η Γερμανία (1993).