Η επομενη μέρα από τις εκλογές, που θα ξημερώσει αύριο, δεν πρόκειται να έχει τα αθλητικά… πρώτο θέμα στην ατζέντα της νέας κυβέρνησης. Προηγούνται άλλα, πολύ πιο κρίσιμα για το κοινωνικό σύνολο προβλήματα. Οπως η υγεία, η ανεργία, η οικονομική ανάκαμψη, η παιδεία και πολλά άλλα. Η σειρά του αθλητισμού θα έρθει αργότερα.
Εξαλλου, όσο κι αν γκρινιάζουμε, αυτός κουτσά στραβά… περπάτησε και στη θητεία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ. Με όλα τα στραβά και τα ανάποδα, οι επιτυχίες σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα δεν μας έλειψαν. Ισα ίσα ήταν πάρα πολλές σε σχέση με το μέγεθός μας ως χώρας, συγκριτικά με άλλες.
Στον τομeα στον οποίον δεν υπήρξαν οι ανάλογες επιτυχίες, ήταν ο οργανωτικός. Η δημιουργία του κατάλληλου υπόβαθρου, ώστε οι όποιες επιτυχίες να μην προέρχονται μόνο από το ταλέντο των αθλητών ή επειδή βρέθηκαν κάποιοι παράγοντες ή προπονητές που με δική τους πρωτοβουλία πέτυχαν την υπέρβαση.
Εδω και χρονια όλοι μιλάνε για τον σχολικό αθλητισμό, αλλά τίποτα απολύτως δεν έχει γίνει. Μπορεί στα σχολεία, που ανεγείρονται, να κατασκευάζεται και γυμναστήριο (μερικές φορές κλειστό), αλλά συνήθως την άθληση, ειδικά στην ώρα των διαλειμμάτων, την έχουν αντικαταστήσει τα βίντεο γκέιμ στα κινητά των μαθητών.
Αθλητικα σχολεία δεν υπάρχουν και ούτε ακούσαμε κάποιον συνδυασμό να τα έχει περιλάβει στο πρόγραμμά του. Κι αυτά που κατ’ ευφημισμόν υπάρχουν, είναι αθλητικές τάξεις που τις έχουν «βαπτίσει» σχολεία. Θα πείτε «ψιλά» γράμματα όλα αυτά. Ποιος θα ενδιαφερθεί γι’ αυτά, όταν η εθνική μπάσκετ έχει αναδείχτηκε πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο, όταν αυτή του ποδοσφαίρου είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης; Ή όταν στους Ολυμπιακούς της Αθήνας φτάσαμε τα δεκαέξι μετάλλια;
Πιστευουμε πως θα ενδιαφερθούν πολλοί και θα ασχοληθούν περισσότεροι, όταν δουν από τη νέα κυβέρνηση να παίρνει αποφάσεις που θα βοηθήσει την ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού. Που, παράλληλα με τον επαγγελματικό, θα δώσει κίνητρα στους νέους να ασχοληθούν και με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Και μέσα από αυτόν θ’ αναδειχτούν οι πρωταθλητές του μέλλοντος.
Θεωρουμε πως από τον ελληνικό αθλητισμό αυτήν την περίοδο δεν λείπουν οι επιτυχίες. Του λείπει -ειδικά από τα ομαδικά αθλήματα- η αξιοκρατία. Η αίσθηση πως δεν νικάει πάντα ο καλύτερος ή, έστω, ο τυχερότερος. Οι φίλαθλοι είναι πεπεισμένοι πως κάποιοι ευνοούνται και άλλοι αδικούνται από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Πως γίνονται διακρίσεις σε «παιδιά» και «αποπαίδια». Και πως εδώ και χρόνια ποτέ ένας από τους υπουργούς αρμόδιος για τον αθλητισμό δεν άντεξε στον πειρασμό να μη βοηθήσει έμμεσα ή άμεσα τις ομάδες της περιοχής του.
Τελοσ, για να θυμηθούμε και το 2004, πέρασαν ήδη τρία χρόνια και ακόμα κάποιες από τις εγκαταστάσεις είναι εγκαταλελειμμένες. Ας το καταλάβουν, επιτέλους, οι αρμόδιοι. Δεν πρόκειται να διοργανώσουμε πάλι Ολυμπιακούς Αγώνες. Ας μην καταστραφούν ολοσχερώς τα όσα πλήρωσε, και με το παραπάνω, ο φορολογούμενος πολίτης…