Πιο πολυ και από την εμφάνιση του Ολυμπιακού στην πρεμιέρα του στο Τσάμπιονς Λιγκ συζητήθηκε η εμφάνιση του κ. Ιλια Ιβιτς στο τέλος του ματς. Ο νέος τεχνικός διευθυντής του πρωταθλητή δήλωσε ότι ο Ολυμπιακός υπερτίμησε τη Λάτσιο, προβληματίστηκε για την οπισθοχώρηση της ομάδας στα τελευταία τριάντα λεπτά, δεν έδειξε ενθουσιασμένος από το θέαμα που παρακολούθησε.
Ηταν τόσο κάθετος, που λογικά θα ήταν να τελειώσει τις δηλώσεις του λέγοντας ότι «αύριο (σήμερα) ο κ. Λεμονής θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις». Μόνο που αυτό δεν το είπε. Αφού τα έβγαλε όλα ελαφρώς σκάρτα, υπογράμμισε ότι «τα αγωνιστικά θέματα δεν είναι αρμοδιότητά του» και ότι «ο προπονητής ήταν ο μόνος που είχε μελετήσει τον αντίπαλο και οι επιλογές του έγιναν με βάση τα όσα είχε διακρίνει».
Οι δηλωσεισ αυτές μπορεί να είναι τελείως αυθόρμητες. Μπορεί κάποια συμπεράσματα να βγήκαν από την ένταση της στιγμής, μπορεί επίσης ο Ιβιτς να έκανε μια απλή αγωνιστική εκτίμηση για το ματς χωρίς δεύτερες σκέψεις. Οι κρίσεις του μπορεί να θεωρηθούν ολόσωστες – το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες: ένας τεχνικός διευθυντής όταν κρίνει τον προπονητή της ομάδας δημόσια μπροστά στις κάμερες δεν μπορεί να περιμένει ότι από όσα θα πει δεν θα βγουν συμπεράσματα.
Στην προκειμενη περίπτωση το συμπέρασμα που βγήκε είναι ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού μετράει μέρες. Είναι ίσως άδικο για τον Ιβιτς, είναι σίγουρα άδικο για τον Λεμονή, είναι όμως ένα συμπέρασμα που βασίζεται σε ένα δεδομένο: στον Ιβιτς ο Ολυμπιακός του Λεμονή στο πρώτο ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν άρεσε.
Ο Ιβιτσ έκανε γνωστό χθες ότι θύμωσε γιατί επιχειρήθηκε ερμηνεία των όσων δήλωσε. Είναι δικαίωμά του, όμως τις όποιες ερμηνείες της προκάλεσε με τη συμπεριφορά του. Δεν είναι τυχαίο ότι στα τρία χρόνια που δούλεψε ως τεχνικός διευθυντής στην ΑΕΚ, ο Ιβιτς δεν είχε κάνει ποτέ του κάτι παρόμοιο.
Δεν μιλησε ποτέ άσχημα για τον Φερνάντο Σάντος (ούτε έπειτα από ήττες σε εγχώρια ντέρμπι ούτε έπειτα από πανωλεθρίες σε ευρωπαϊκά ματς) και φυσικά δεν διανοήθηκε να πιάσει στο στόμα του τον Λορέντσο Σέρα Φερέρ. Για ποιο λόγο; Μια απλή εξήγηση είναι ότι οι δύο αυτοί προπονητές ήταν (και) δική του επιλογή. Ενώ ο Λεμονής δεν είναι. Τον βρήκε στον Ολυμπιακό και τον κράτησε γιατί απολαύει της εκτίμησης του Σωκράτη Κόκκαλη: αν έπρεπε να διαλέξει προπονητή δεν θα τον εμπιστευόταν. Η εξήγηση από μόνη της δεν λύνει ωστόσο το πρόβλημα: ούτε ο Λεμονής είναι υποχρεωμένος να ζει τελώντας υπό την κρίση ενός προϊσταμένου που δύσκολα θα πείσει, ούτε ο Ιβιτς πρέπει να προσέχει τα λόγια του για να μην πληγώσει τον κόουτς.
Στην προκειμενη περίπτωση το πρόβλημα δεν είναι οι συμπεριφορές, είναι οι ρόλοι. Από την Τρίτη το βράδυ η εντύπωση που έχει σχηματιστεί είναι ότι στον Ολυμπιακό οι ρόλοι έχουν σταματήσει να είναι διακριτοί. Τα ζευγάρια είναι άδικο να τυραννιούνται, είναι προτιμότερο να χωρίζουν…