Αλλα δύο κρούσματα ντοπαρισμένων αθλητών της άρσης βαρών ήρθαν να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο, αποδεικνύοντας πως όποια μέτρα κι αν ληφθούν, όσο κι αν γίνουν αυστηρότερες οι ποινές, η μάστιγα αυτή δεν πρόκειται να εκλείψει.
Οι λόγοι είναι πολλοί κι έχουν αναπτυχθεί και αναλυθεί πολλάκις από την «Κ». Οικονομικά συμφέροντα, τα μεγάλα κίνητρα που έδινε και εξακολουθεί να δίνει η πολιτεία -έστω και σε μικρότερο βαθμό-, η δόξα και ο από αυτήν απορρέων εύκολος και γρήγορος πλουτισμός των αθλητών και βέβαια, η υποκρισία αυτών που με διαφόρους τρόπους επωφελούνται από τις επιτυχίες που έρχονται σε παγκόσμιες διοργανώσεις.
Οπως παράγοντες ομοσπονδιών ή πολιτικοί οι οποίοι προσπαθούσαν να τις οικειοποιηθούν και να τις παρουσιάσουν ως δικό τους έργο. Ακόμη και τα ΜΜΕ αυξάνουν τις θεαματικότητες και τις κυκλοφορίες τους όταν κατακτώνται χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια ή ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την υποδοχή που είχε οργανωθεί κατά την άφιξη της ολυμπιακής ομάδας από τους Αγώνες της Ατλάντας; Τότε που η αποστολή πάνω σε ανοιχτά αυτοκίνητα πορεύθηκε από το Ελληνικό προς τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου την υποδέχθηκε το επίσημο κράτος. Ή ότι οι «ήρωες», όπως τους αποκαλούσαν όλοι οι τίτλοι εφημερίδων και τηλεοράσεων, γίνονταν δεκτοί με τους προπονητές τους από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία;
Την ίδια αποθέωση δεν είχαν γνωρίσει η Αθανασία Τζουμελέκα όταν τερμάτιζε πρώτη στον μαραθώνιο των Ολυμπιακών της Αθήνας και η Φανή Χαλκιά όταν κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στους ίδιους Αγώνες; Την αποθέωση όχι μόνον από τους φιλάθλους, αλλά και από τους επισήμους που έτρεχαν δίπλα τους για να κλέψουν λίγη από την εφήμερη, όπως αποδείχθηκε, δόξα τους.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο κόσμος και οι υπόλοιποι τις στέλνουν στα… Τάρταρα. Οι τηλεοράσεις και ορισμένα έντυπα που στις επιτυχίες τότε τις εκλιπαρούσαν για μία δήλωσή τους, τις αποδοκιμάζουν και ζητούν «επί πίνακι τις κεφαλές τους» μόλις έγινε γνωστό πως έκαναν χρήση απαγορευμένων ουσιών… Κάποιοι, μάλιστα, πρότειναν να τους αφαιρεθούν και τα μετάλλια που όταν τα κατέκτησαν, είχαν βρεθεί καθαρές.
Κατανοώ τον απλό φίλαθλο να εξοργίζεται με το άκουσμα πως ένας αθλητής έκανε χρήση αναβολικών. Είναι λογικό γιατί είδε να απομυθοποιούνται τα ινδάλματά του, τα οποία έγιναν πολλές φορές και πρότυπα για τα παιδιά του. Ομως, η έκπληξη και η αγανάκτηση που εκφράζουν οι παράγοντες του αθλητισμού και της πολιτείας είναι η μεγαλύτερη υποκρισία που θα μπορούσε να υπάρξει. Λες και δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει παγκοσμίως ή γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε άλλο πλανήτη από αυτόν στον οποίο ζούμε οι υπόλοιποι.
Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος πως η νέα ηγεσία της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, όση θέληση και αποφασιστικότητα κι αν επιδείξει, θα μπορέσει να απαλείψει, αλλά και να περιορίσει τη χρήση των αναβολικών. Κι αυτό επειδή τα πλοκάμια του κυκλώματος είναι τόσο μεγάλα και οι ρίζες τους χάνονται πίσω από επτασφράγιστες πόρτες εργαστηρίων και στόματα ερμητικά κλειστά.
Τουλάχιστον, αν πράγματι υπάρχει η πολιτική βούληση, να καταπολεμηθεί στις ρίζες του το ντόπινγκ, τότε όλοι αρμόδιοι ας βγάλουν τις… παρωπίδες και ας κοιταχτούν στα μάτια. Να σταματήσουν να υποκρίνονται και να αποφασίσουν να πουν αυτά που λένε στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, επισήμως. Να μην κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Να μη «ρίχνουν τα τείχη» για να περάσουν οι θριαμβευτές και όταν αυτοί πιαστούν ντοπαρισμένοι, να κρύβουν το κεφάλι τους στο χώμα. Με στρουθοκαμηλισμό δεν θα λυθεί το τεράστιο πρόβλημα.
