Μεγάλη καριέρα δεν έκανε, όμως ο Στέλιος Κίττος έμεινε στην ιστορία για τη βεντέτα με τον Τιμούρ Κετσπάγια. Παίζοντας για την Ομόνοια, πήγε να «κόψει την μπάλα» στον Γεωργιανό παίκτη – προπονητή της Ανόρθωσης, σ’ ένα φιλικό το καλοκαίρι του 2005. Ο Κίττος είπε ότι ο Κετσπάγια τον έβριζε, όταν τον είχε προπονητή στην Ανόρθωση. Στο νησί, ο αστικός μύθος θέλει τον 41χρονο κόουτς να μην βρίζει μόνο, αλλά να πετάει πράγματα και να χτυπάει τους παίκτες -είπαν ότι πλακώθηκε με τον Σόσιν, αλλά το σενάριο μοιάζει υπερβολικά ευφάνταστο για να είναι αληθινό. Χρησιμοποιεί δύο συγκεκριμένες γαλλικές εκφράσεις, χωρίς να τις απευθύνει στους ποδοσφαιριστές.
Μετά το 0-0 πέρσι με τη Βέρντερ, όλο το «Βέζερσταντιον» άκουσε τις φωνές του Κετσπάγια, που κατέβηκε στ’ αποδυτήρια οργισμένος με τον Πάουλο Κόστα, ο οποίος έκανε του κεφαλιού του. Λέγεται ότι του πέταξε έναν κουβά με παγάκια, αν και κανείς δεν επιβεβαίωσε το περιστατικό. Οσο εκρηκτικός και φωνακλάς κι αν ήταν, ο Κετσπάγια δεν έχανε τον έλεγχο, δεν παρεκτρεπόταν, παρότι παίκτες σαν τον Πορτογάλο του Λεβαδειακού, ατομιστές, που βάζουν τον εαυτό πάνω απ’ την ομάδα, κάνουν τον Τιμούρ «Τούρκο». Αντίθετα, γουστάρει επαγγελματίες, να δουλεύουν στις προπονήσεις και να «πεθαίνουν» στο γήπεδο. Γι’ αυτό δεν είχε ποτέ πρόβλημα με «εργάτες» σαν τον Σάβιο και τον Κικλάντζε, όχι όμως με τον σνομπ Δέλλα. Ο «Τράι» πήγε να… κουνηθεί, πέρσι, κατέβηκε ο πρόεδρος Παντελή στ’ αποδυτήρια και η τάξη αποκαταστάθηκε. Ο Κετσπάγια είχε αυτό το αβαντάζ στην Ανόρθωση: ήταν ακλόνητος! Ο Θεός να κατέβαινε, θα τον είχε στις διαταγές του. Ετσι δεν μοίρασε ποτέ φανέλες βασικών με βάση τα μηδενικά του συμβολαίου, προκαλώντας πολλές φορές θυμό στις βεντέτες. Ωστόσο, μεγάλους παίκτες σαν τους Βόουτερ, Πάχαρς και Ζαρντέλ έφερε στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» – ο Σολάνο έφτασε μια ανάσα από την Ανόρθωση.
Με τον Τιμούρ η «Μεγάλη Κυρία» ήταν πάντα πανέτοιμη σε κρίσιμα παιχνίδια σαν αυτά με Τραπεζούντα και Ολυμπιακό. Κάτι που φάνηκε περίτρανα πέρυσι το καλοκαίρι. Ειδικά, στις δύο μονομαχίες με τον Ολυμπιακό στη Μεγαλόνησο και στο γήπεδο Καραϊσκάκη, φάνηκε σαν να είναι έτοιμος από καιρό για να γράψει ιστορία. Και τα κατάφερε.
Βέβαια, μεγάλη μπάλα δεν έπαιξε και συνήθως έπαιρνε ματς πρωταθλήματος με στενά σκορ. Ηταν επιλογή του Τιμούρ να διασφαλίζει τα νώτα του, είτε έπαιζε με μικρή είτε με μεγάλη ομάδα. Κατέβαινε διαβασμένος μέχρι αηδίας (παρακολουθούσε πάντα ο ίδιος τους αντιπάλους, ποτέ οι βοηθοί), είχε δυο – τρία πλάνα που εφάρμοζε ανάλογα με την εξέλιξη, τόλμαγε αλχημείες και συχνά πυκνά δικαιωνόταν. Οσο αμφιλεγόμενος είναι ο τρόπος που δουλεύει -προπονήσεις χαλαρές- τόσο αδιαμφισβήτητη είναι η επιτυχία στην Ανόρθωση, την οποία μετέτρεψε σε μια αυτοκρατορία στο νησί και υπολογίσιμη δύναμη έξω απ’ αυτό.
Ιδιες… συνήθειες και στο Λιμάνι
Ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν άλλαξε συνήθειες στον πάγκο του Ολυμπιακού. Απ’ τα φιλικά παιχνίδια είχε δείξει τις διαθέσεις του. Για την ακρίβεια, απ’ την περίοδο της προετοιμασίας στο Ερμελο της Ολλανδίας χρησιμοποιούσε… γαλλικές εκφράσεις, όταν δεν του άρεσε κάτι στους αγώνες.
Μάλιστα, ποιος είδε και δεν τον φοβήθηκε μετά το φιλικό με την Μπόχουμ. Την «πλήρωσε» ο Ματ Ντάρμπισιρ, ο οποίος είχε την ατυχία να νιώσει ενοχλήσεις στους κοιλιακούς στη διάρκεια του αγώνα με τους Γερμανούς. Τι ήταν να το μάθει ο Γεωργιανός. Του τα «έψαλε» επειδή, όπως του τόνισε, όφειλε να προστατευθεί, αφού λίγες ημέρες μετά άρχιζαν οι αγώνες της προκριματικής φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο θρύλος λέει πως εκείνο το βράδυ, ο Αγγλος βρήκε σύμμαχό του τον Γκαλέτι…
Τα περί χαλαρής προετοιμασίας επιβεβαιώθηκαν στον Ολυμπιακό. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι παίκτες. Μάλιστα, δεν κρύβουν πως έχουν μείνει αρκετά πίσω από πλευράς φυσικής κατάστασης. Και φοβούνται, τώρα που υπάρχουν αγώνες κάθε τρεις – τέσσερις ημέρες, μήπως μείνουν από δυνάμεις.
Επιπλέον, ο Κετσπάγια μετέφερε στον Πειραιά την αγωνιστική φιλοσοφία της Ανόρθωσης. Μαζική άμυνα και αναζήτηση του γκολ με αντεπιθέσεις. Μια τακτική που δεν άρεσε στην ιδιοσυγκρασία της «ερυθρόλευκης» κερκίδας, η οποία δεν δέχθηκε ποτέ να στηρίξει ή καλύτερα να δώσει πίστωση χρόνου στον Κετσπάγια. (Νικος Γαβαλας)