«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» και η καλή αρχή που έκανε η Εθνική ομάδα, με τον Γιόνας Καζλάουσκας στον πάγκο της, έχει μεγαλώσει κατακόρυφα τη διάθεση του Λιθουανού τεχνικού για να φτάσει η ελληνική ομάδα ακόμα ψηλότερα, στο Παγκόσμιο του 2010.
Η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο 36ο Ευρωμπάσκετ από την Εθνική ομάδα, διατήρησε το ελληνικό μπάσκετ, στην τέταρτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, όπως ανακοινώθηκε, χθες, από τη FIBA (οι Ισπανοί παραμένουν στην 3η θέση πίσω από την Αργεντινή και τις ΗΠΑ, ενώ στην πέμπτη θέση βρέθηκε η Σερβία) και παγκοσμίως, η Ελλάδα είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή δύναμη.
Η πρόκληση του επόμενου Μουντομπάσκετ στην Τουρκία θα είναι μεγάλη για την Εθνική ομάδα που προέρχεται από το ασημένιο μετάλλιο του Τόκιο, αλλά και τον Καζλάουσκας, εφόσον έχει στη διάθεση του όλη την «αφρόκρεμα» των διεθνών παικτών.
«Είμαι ξένος προπονητής, αλλά τα παιδιά δεν μ’ άφησαν να νιώσω έτσι στην πρώτη συνεργασία μας. Πιστεύω ότι του χρόνου, μπορούμε να πάμε ακόμα καλύτερα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, γιατί τώρα έχουμε ήδη ένα «σκαλοπάτι» να πατήσουμε μαζί από τη δουλειά που κάναμε εφέτος, ενώ θέλω να ελπίζω ότι δεν θα έχουμε τόσες πολλές και σημαντικές απουσίες», είπε στην «Κ», ο Λιθουανός τεχνικός, λίγες ώρες πριν αρχίσει τις διακοπές του μαζί με την οικογένειά του για να χαρεί και την εγγονή του, στην οποία αφιέρωσε και το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής.
«Εγώ θα κάνω την αυτοκριτική μου και μετά την επιτυχία της Εθνικής Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ και πιστεύω ότι όλοι όσοι μας έκριναν σκληρά, να κάνουν το ίδιο. Αφήνουμε πίσω μας ό,τι έγινε στην Πολωνία, γιατί θέλουμε και μπορούμε να είμαστε καλύτεροι στην Τουρκία. Ο στόχος δεν θα αλλάξει και τότε. Η Ελλάδα θα παίξει για τα μετάλλια. Με όποια σύνθεση κι αν έχει», συνέχισε να λέει ο προπονητής της Εθνικής που υπενθυμίζει ότι κι εφέτος, ύστερα από την ανακοίνωση απουσίας τεσσάρων βασικών στελεχών της ελληνικής ομάδας, ο στόχος της πρόκρισης στο Παγκόσμιο του 2010, αλλά και της κατάκτησης μεταλλίου, δεν άλλαξε… κεραίας.
«Το μόνο που ζήτησα, αλλά δεν εξαρτιόταν μόνο απ’ εμένα, ήταν μεγαλύτερος χρόνος προετοιμασίας με φιλικά παιχνίδια γιατί η ομάδα ήταν καινούργια και έπρεπε να γνωριστούμε. Είναι φυσικό να ξέρω καλύτερα τι θέλω να κάνουμε στην επόμενη προετοιμασία μας. Αρκεί τα παιδιά να θέλουν να έρθουν να παίξουν στην Εθνική, όπως το κάνουν και όπως μου είπαν ότι λέτε στην Ελλάδα «όλοι οι καλοί χωράνε»…