Το ελληνικό βόλεϊ, τον τελευταίο χρόνο, έχει βρει τον δικό του «σταρ». Το όνομά του Δημήτρης Τζούριτς και, παρόλο, που είναι μόλις 20 ετών πρόκειται για μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά καθώς έγινε άνδρας παίζοντας δίπλα σε Ολυμπιονίκες όπως ο Μίλκοβιτς και ο Χοφ. Βέβαια, σε αυτό συνέβαλε και ο πατέρας του, Μίλαν, ο οποίος ήταν ο πρώτος του προπονητής. Ο παίκτης του Ολυμπιακού γεννήθηκε στο Σεράγεβο αλλά ως παιδί έπαιξε στις αλάνες της Ορεστιάδας. Δεν έκρυψε ποτέ ότι η ακριτική πόλη και οι άνθρωποί της έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του ενώ οι φίλοι του από τον Εβρο τον αποκαλούν χαϊδευτικά «γκατζολάκι».
«Από τριών έως επτά ετών έζησα στην Ορεστιάδα. Πήγα στην Κύπρο και ξαναγύρισα όταν ήμουν 15. Το βόλεϊ είναι πρώτος και μεγάλος έρωτάς μου. Ημουν άτακτο παιδί και ο μπαμπάς με έπαιρνε στο γήπεδο για να παίζω με την μπάλα και να εκτονώνομαι. Στην Ορεστιάδα έπαιξα στο παιδικό και το εφηβικό. Στον Ολυμπιακό ήρθα ως ξένος και τη δεύτερη χρονιά άρχισα να παίζω. Με την υπογραφή άρχισε, για εμένα, η επαγγελματική ζωή», μας λέει χαμογελώντας.
– Ησουν ο μικρότερος…
«Είμαι ο πιο μικρός αλλά δεν το βλέπω έτσι. Στην αρχή ήταν ζόρικα. Υπήρχαν παίκτες που ήταν 20 χρόνια μεγαλύτεροί μου. Μάθαινα και μαθαίνω. Ηταν μια καλή χρονιά καθώς κατακτήσαμε το νταμπλ. Ξεκίνησα την καριέρα μου με τίτλους. Ημασταν μια ομάδα παιδιών που φέραμε διακρίσεις».
– Ναι, αλλά οι περισσότεροι παίκτες έφυγαν…
«Δεν θέλω να κρίνω αυτό που έγινε. Ηταν αποφάσεις άλλων. Καλές ή κακές θα δείξει».
Ο «μπέμπης» του ελληνικού βόλεϊ φόρεσε το εθνόσημο και η Εθνική μας απέκτησε έναν φανατικό παίκτη αλλά και φίλαθλο.
«Είμαι από το Σεράγεβο της Βοσνίας. Γεννήθηκα το 1989 και ο πόλεμος έγινε το 1992. Οι μοναδικές εικόνες που έχω είναι από τις ιστορίες των γονιών μου. Εχασα τη δικιά μου πατρίδα καθώς δεν γυρίσαμε ποτέ πίσω. Ετσι, ουσιαστικά, η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου. Εδώ έχω μεγαλώσει και πήγα σχολείο. Οταν παίζεις με την Εθνική τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Παίζεις καθαρά για τη φανέλα. Αγωνίζεσαι με αντιπάλους άλλες ομάδες και θέλεις να κατακτήσεις την Ευρώπη, τον κόσμο. Φοβερή εμπειρία. Φέτος στο ευρωπαϊκό παραλίγο να γίνει κάτι καλό. Πρέπει, όμως, να γίνει περισσότερη δουλειά με τους μικρούς, από το παιδικό και το εφηβικό. Ο Ανδρέας Φράγκος είναι ο μόνος νεαρός παίκτης με μεγάλο ταλέντο που έχει βγει, τα τελευταία χρόνια, από το ελληνικό βόλεϊ. Υπάρχουν παιδιά όπως ο Παύλος Κουζούνης και ο Μάκης Κανέλλος, που πρέπει να τους δοθούν ευκαιρίες».
– Σε θεωρούν «θεμέλιο» για τη νέα εθνική…
«Τώρα τελευταία το ακούω πολύ και έχει αρχίσει να με εκνευρίζει. Μου λένε θα κτιστεί η Εθνική ομάδα πάνω σου, θα κτιστεί ο Ολυμπιακός επάνω σου… Επαιξα ένα καλό πρωτάθλημα, πήγα καλά με την Εθνική αλλά είμαι 20 ετών. Θέλω να δώσω όλες μου τις δυνάμεις και αυτό είναι το όνειρό μου: να γίνω ηγέτης στο γήπεδο. Οταν όμως το ακούς συνέχεια νιώθεις περίεργα. Πρέπει να έρθουν κι άλλα νέα παιδιά στην Εθνική. Να δημιουργηθεί μια νεανική ομάδα που να διψάει για τίτλους. Βέβαια, νιώθω περήφανος όταν λένε ότι πάνω σε εμένα θα κτιστεί η Εθνική ομάδα. Θέλω να δίνω κάθε φορά το 100% των δυνάμεών μέσα στο γήπεδο».
– Πώς βλέπεις φέτος την ομάδα σου, τον Ολυμπιακό;
«Ξεκινήσαμε με ήττες. Εγιναν πολλές αλλαγές και χρειάζεται χρόνος για να δέσει η ομάδα. Τώρα έχουμε γνωρίσει τον τρόπο παιχνιδιού ο ένας του άλλου. Κάναμε δύο καλές νίκες αλλά με τον Παναθηναϊκό ζοριστήκαμε. Θέλουμε ακόμα πολλή δουλειά. Δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Μακάρι να πάρουμε τον ίδιο δρόμο όπως πέρυσι.
– Στη μέχρι τώρα καριέρα σου, τι σε έχει πικράνει;
«Στην Τουρκία κάναμε κάτι καλό αλλά έγιναν κάποια περιστατικά ανάμεσα στη διοίκηση και την ομάδα, που είδαν το φως της δημοσιότητας. Αυτά είναι οικογενειακά. Μόνο κακό μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο στο ελληνικό βόλεϊ. Επίσης, στο παγκόσμιο των εφήβων μπήκαμε στις 16 καλύτερες του κόσμου αλλά, εξαιτίας των απουσιών, ήρθαμε τελευταίοι. Χάσαμε από υποδεέστερες ομάδες. Πολύ δυσάρεστη αίσθηση να είσαι τελευταίος».
Προσαλίκας: Σπάνιος παίκτης
Μόνο θετικά λόγια έχουν να πουν οι άνθρωποι του βόλεϊ για τον Τζούριτς. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και πρώην προπονητής, Στέλιος Προσαλίκας θεωρεί τυχερό τον ελληνικό βόλεϊ που έχει έναν τέτοιο παίκτη: «Οι παίκτες χαρακτηρίζονται από πλευράς ταλέντου, σωματοδιάπλασης και χαρακτήρα. Και στα τρία ο Τζούριτς παίρνει άριστα. Θεωρείται ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο, στην ηλικία του, στην Ευρώπη. Θα μπορούσε να παίξει σε τρεις διαφορετικές θέσεις (κεντρικός, διαγώνιος και ακραίος). Πράγμα σπάνιο στην απολύτως εξειδικευμένη εποχή μας. Εχει ύψος 2,10 και, παρά το ύψος του, μπορεί να παίζει τόσο ψηλά στον αέρα όσο και στο πάτωμα. Επίσης, αγαπάει την Εθνική. Στους αγώνες των εφήβων ενθάρρυνε τα παιδιά σαν ο πιο φανατικός Ελληνας φίλαθλος. Για όλα αυτά θεωρώ τυχερό το ελληνικό βόλεϊ που τον έχει. Εύχομαι να κάνει μια μεγάλη καριέρα στο παγκόσμιο βόλεϊ και να βοηθήσει την Εθνική».