Ολοι γνώριζαν, πριν η αποστολή της εθνικής ομάδας στίβου να επιβιβασθεί στο αεροπλάνο, που είχε προορισμό την πόλη Μπέργκεν της Νορβηγίας, ότι η… αποστολή της θα ήταν πολύ δύσκολη. Ο στόχος (η παραμονή στην ανώτατη κατηγορία του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εθνικών ομάδων) ήταν δυσθεώρητος. Δυστυχώς, οι προβλέψεις και οι φόβοι μας, επιβεβαιώθηκαν. Η ομάδα κατετάγη 10η στη «σούπερ λίγκα» και υποβιβάσθηκε στην Α΄ κατηγορία, από την οποία πιστεύουμε πως το 2011 μπορεί να προαχθεί ξανά στη «σούπερ».
Οι φόβοι βασίζονταν σε στοιχεία. Ηταν οι απουσίες λόγω τραυματισμών (Λούης Τσάτουμας στο μήκος, Αλέξανδρος Παπαδημητρίου στη σφυροβολία, Ειρήνη Κοκκιναρίου στα 3.000μ. στιπλ), αλλά και λόγω του άρθρου 11 του νόμου 3812/2009, που επιβάλλει σε όσους αθλητές επιθυμούν να διορισθούν στο Δημόσιο -κάνοντας χρήση του προνομίου που απέκτησαν χάρη στις διακρίσεις τους- να καταθέσουν το αθλητικό τους δελτίο. Αυτές στέρησαν από την ομάδα πολλούς βαθμούς. Επιπλέον, η Λευκορωσία, που είχε προαχθεί, μαζί με τη Νορβηγία και τη Φινλανδία από την Α΄ κατηγορία, είναι ισχυρότερη της Τσεχίας, την οποία πέρσι περάσαμε στο τέλος, εξασφαλίζοντας την παραμονή μας.
Ο τεχνικός διευθυντής του ΣΕΓΑΣ, Κώστας Σπανίδης δεν «μασάει τα λόγια του». Μπορεί αρχικά, αμέσως μετά τους αγώνες, να δήλωσε, ότι θεωρεί πως η 10η θέση για την Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, είναι τιμητική, την επόμενη ημέρα, όμως, μας είπε, ότι πιστεύει πως μπορούμε να βρισκόμαστε στην ανώτατη κατηγορία. Αλλά έθεσε την Πολιτεία προς των ευθυνών της και προειδοποιεί πως την Ολυμπιακή χρονιά 2012, μπορεί να μπει ταφόπλακα στον ελληνικό αθλητισμό, αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν:
«Η Ελλάς μπορεί να είναι στην ανώτατη κατηγορία. Πολλοί βαθμοί χάθηκαν στις λεπτομέρειες και από ατυχίες, όπως οι τραυματισμοί. Αλλά το μεγάλο ζήτημα είναι το νομοσχέδιο για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Αυτό επηρεάζει όλη την ομάδα, όχι μόνο την Κυριακοπούλου, τον Κώνστα, τον Ντούπη και κάποιους άλλους, που δεν πήραν μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και δεν μπορούσαν να συμπεριληφθούν στην εθνική ομάδα. Τ’ άλλα παιδιά σκέπτονται, βλέποντας όλα αυτά, γιατί να γυμνάζονται. Και τούτο ισχύει για όλα τ’ αθλήματα, εκτός από τα επαγγελματικά. Αν οι ιθύνοντες δεν το καταλάβουν, το 2012 θα μπει η ταφόπλακα στον ελληνικό αθλητισμό. Ο αθλητής, για να φτάσει σ’ ένα καλό επίπεδο, χρειάζεται σκληρή προσπάθεια 5-6 χρόνων. Αν τον χάσεις, θα χρειαστούν άλλα 5-6 χρόνια για να τον αντικαταστήσεις. Τα θέματα ξεπερνιώνται όχι με μια απλή κριτική για την απόδοση της ομάδας. Κάποτε παλεύαμε με μπαζούκας εναντίον αεροπλάνων. Μετά ζήσαμε τη χρυσή εποχή. Και τώρα, σε λίγο καιρό, θα πηγαίνουμε με τις σφεντόνες. Ολυμπιακή προετοιμασία δεν γίνεται. Υπουργός για να λύσει τα προβλήματα, δεν υπάρχει. Γι’ αυτό πρέπει η Πολιτεία να προσδιορίσει αν θέλει αθλητισμό και τι είδους, γιατί η προσπάθεια μας δεν γίνεται με το καλύτερο δυνατό κλίμα ούτε με τις καλύτερες συνθήκες. Τα παιδιά έκαναν τη προσπάθειά τους και ειλικρινά τους αξίζουν συγχαρητήρια. Παρακαταθήκη για το μέλλον είναι οι νέοι που αγωνίσθηκαν».
Βέβαια, δεν ήταν μόνο οι τραυματισμοί και οι απουσίες, λόγω της ανόητης και αθλητοκτόνου διάταξης, που μας οδήγησαν στον υποβιβασμό. Ηταν και κάποιες τρανταχτές αποτυχίες αθλητών, στους οποίους είχαμε βασίσει αρκετές από τις ελπίδες μας. Και, φυσικά, τα γνωστά προβλήματα σε αρκετά αγωνίσματα. Κυρίως στους δρόμους ημιαντοχής και αντοχής, από τα 800μ. και πάνω. Τα κενά, βεβαίως, δεν εντοπίζονται μόνο σε αυτά τ’ αγωνίσματα. Αλλά τόσο έντονα, μόνο σε αυτή την ομάδα αγωνισμάτων παρουσιάζονται. Σε προσεχή χρόνια, πάντως, τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα, αφού σε μερικά αγωνίσματα δεν διακρίνονται στον ορίζοντα ικανοί διάδοχοι των πρωταθλητών.
Ενα άλλο ανησυχητικό συμπέρασμα, είναι το ότι σε κάποιους αθλητές φαίνεται, πως δύσκολα μπορείς να στηριχτείς. Είναι αθλητές για την Ελλάδα. Για κάποιους νέους, και πρωτόπειρους σε τέτοια διοργάνωση, πρέπει, φυσικά, να δοθεί περίοδος χάριτος, έως ότου αποκτήσουν εμπειρία. Τους άλλους υποχρεωτικά τους ανέχεσαι…
Επιτυχία είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου
Εχουμε γράψει κατ’ επανάληψη, ότι θεωρούμε επιτυχημένο, όποιον αθλητή σε μεγάλη διοργάνωση φτάσει ή ξεπεράσει τις επιδόσεις του, ασχέτως θέσης στην κατάταξη. Πολύ περισσότερο δε, όταν είναι νεαρός και άπειρος. Με την έννοια αυτή, παρακολουθώντας τους αγώνες στο Μπέργκεν, χαρήκαμε βλέποντας τον 20χρονο, Λυκούργο Τσάκωνα στα 200μ., την 22χρονη, Ανδριάνα Φέρρα στην ίδια απόσταση, τη συνομήλική της, Μαρία Πάνου στα 1.500μ., την Κωνσταντίνα Κεφαλά στα 3.000 και στα 5.000μ. τον Δημήτρη Γράβαλο στα 400μ., τον 23χρονο, Μιχάλη Μερτζανίδη στο μήκος, την Ελένη Φιλάνδρα στα 800μ., ακόμη και τον 23χρονο, Κώστα Νακόπουλο, που παρότι τερμάτισε τελευταίος στα 800μ., «έπιασε» την εφετινή του επίδοση. Δεν κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στις έμπειρες, Αθανασία Πέρρα και Γεωργία Κοκλώνη και, φυσικά, στον Περικλή Ιακωβάκη, διότι από αθλητές του επιπέδου τους, τέτοιες και ακόμη καλύτερες εμφανίσεις περιμένουμε.