Η δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας γίνεται πολύ πιο εύκολη όταν υπάρχουν τα απαιτούμενα χρήματα. Σε αυτήν την περίπτωση, διοίκηση και προπονητής έχουν την ευχέρεια να κινηθούν με μεγαλύτερη άνεση στο μεταγραφικό παζάρι και να επενδύσουν σε «χαρτιά» χαμηλού ρίσκου. Οταν, όμως, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, οι επιλογές είναι περιορισμένες. Τότε χρειάζεται η απαραίτητη διορατικότητα, προκειμένου να επιλεγούν οι σωστοί παίκτες στη σωστή τιμή.
Στην ΑΕΚ, εδώ και αρκετά χρόνια, τα πολλά χρήματα αποτελούν… όνειρο θερινής νυκτός. Η Ενωση τα τελευταία 15 χρόνια ταλαιπωρείται από διοικητική αστάθεια και συνήθως τα οικονομικά της ήταν μετρημένα. Βέβαια, κατά περιόδους, «έπασχε» από οικονομική ευρωστία την οποία οι εκάστοτε υπεύθυνοι φρόντιζαν να τη μετατρέπουν από ευχή σε… κατάρα. Ο «Δικέφαλος» από τη στιγμή που συνήθως δεν είχε τη δυνατότητα να ξοδεύει μεγάλα ποσά για μεταγραφές, θα έπρεπε να επιλέξει το δεύτερο μονοπάτι, το οποίο απαιτούσε σωστή κρίση. Τα παραδείγματα «μιλούν» από μόνα τους.
Το 2004 στις εγκαταστάσεις των Θρακομακεδόνων κατέφθασε ένας 17χρονος Βραζιλιάνος, ονόματι Λεονάρντο, ο οποίος συνοδευόταν από αρκετά καλές συστάσεις. Ο «μικρός μάγος» στις προπονήσεις έδειχνε πως έχει μπόλικο ταλέντο, το οποίο όμως ήταν εντελώς ακατέργαστο. Η ΑΕΚ, τότε, ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με την περίπτωσή του και ο Λεονάρντο έφυγε πρώτα για τον Θρασύβουλο και αργότερα για τον Λεβαδειακό. Οι εμφανίσεις του, εκεί, κέντρισαν το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων, ανάμεσα στις οποίες και της Ενωσης. Το 2009 έπειτα από… μαραθώνιες διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο του Λεβαδειακού, Γιάννη Κομπότη, ο Λεονάρντο ντύθηκε ξανά στα κιτρινόμαυρα με την ΑΕΚ να πληρώνει ένα ποσό της τάξεως των 700.000 ευρώ…
Τον Ιανουάριο του 2006 η Ενωση βρισκόταν σε αναζήτηση επιθετικού. Εκείνη την περίοδο, υπήρχε ένας ποδοσφαιριστής στα γήπεδα της Β΄ Εθνικής ο οποίος έκανε θραύση! Ο λόγος για τον Ράφικ Τζεμπούρ ο οποίος με τη φανέλα του Εθνικού Αστέρα και του Ατρομήτου σκόραρε ακατάπαυστα. Το ενδιαφέρον υπήρξε και η μεταγραφή θα μπορούσε να κλείσει με πολύ λίγα χρήματα, αν δεν υπήρχαν οι ενδοιασμοί για τον… περίεργο χαρακτήρα του Γαλλοαλγερινού. Το καλοκαίρι του 2008 αυτοί οι ενδοιασμοί ξεπεράστηκαν και η ΑΕΚ έδωσε 3,2 εκατ. ευρώ (η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της) στον Πανιώνιο για να τον αποκτήσει. Δυόμισι χρόνια αργότερα (λόγω χαρακτήρα και πάλι…) τον άφησε ελεύθερο να πάει στον Ολυμπιακό…
Το 2007 η ΑΕΚ προχώρησε σε μία κίνηση άνευ λογικής. Με εισήγηση του Λορένσο Σέρα Φερέρ δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Βαγγέλη Μόρα, ο οποίος επί μία τετραετία αποτελούσε μία εξαιρετική λύση για τα μετόπισθεν της Ενωσης. Στη θέση του ήρθε κάποιος… Φεντερίκο Ασκάρατε από τη Β΄ ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Μόρας βρήκε «καταφύγιο» στην Μπολόνια, ενώ ο Ασκάρατε λησμονείται ως… ανέκδοτο, αφού το ποδόσφαιρο δεν συγκαταλεγόταν στις αρετές του. Πλέον, το κασέ του Μόρα είναι σχεδόν απαγορευτικό για την Ενωση, κάτι που φάνηκε όταν η διοίκησή της έκανε κρούση για να τον αποκτήσει ξανά…
Το 2005 η ΑΕΚ έδωσε σκληρή μάχη για να αποκτήσει τον -τότε- 18χρονο Παναγιώτη Κονέ από τη γαλλική Λανς. Ο Ολυμπιακός, από τα τμήματα υποδομής του οποίου προερχόταν ο παίκτης, στεκόταν εμπόδιο στη μετακίνηση, αλλά η διοίκηση Νικολαΐδη κατάφερε να τον ντύσει στα κιτρινόμαυρα. Οι ευκαιρίες που πήρε ήταν λίγες και η πίεση λύγισε τον παίκτη, ο οποίος αφέθηκε «ελαφρά τη καρδία» να φύγει για τον Ηρακλή. Επειτα από δύο πολύ καλές χρονιές στον «γηραιό» ο Κονέ, ο οποίος περίσσευε στην ΑΕΚ, πήγε στην ιταλική Μπρέσια, έγινε διεθνής και, πλέον, το όνομά του φιγουράρει σε μεταγραφικές λίστες ομάδων, όπως η Λάτσιο.
Το 2006 η ΑΕΚ επένδυσε περίπου 450.000 ευρώ για να αποκτήσει τον νεαρό Φινλανδό, Περπαρίμ Χετεμάι. Η κίνηση φαινόταν να αποδίδει αφού ο -τότε- 20χρονος μέσος ξεχώριζε από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του. Μπήκε στο «ραντάρ» της Γιουβέντους και όλα έδειχναν πως η ΑΕΚ, αργά ή γρήγορα, θα έβαζε στα ταμεία της ένα σεβαστό ποσό από την πώλησή του. Ωστόσο, ένας σοβαρός τραυματισμός τον Φεβρουάριο του 2007, τον άφησε εκτός γηπέδων για περίπου ένα εξάμηνο και όπως, ήταν λογικό, χρειαζόταν χρόνο για να επανέλθει σε καλή κατάσταση. Στην ΑΕΚ, δεν υπήρξε η δέουσα υπομονή, ο παίκτης πήγε δανεικός στον Απόλλωνα Καλαμαριάς και το 2009 δόθηκε ως αντάλλαγμα στην Τβέντε για να αποκτηθεί ο Γιουσούφ Χέρσι! Ο Ολλανδός χαφ αποδείχθηκε… άνθρακας, ενώ ο Χετεμάι, αφού βρήκε τα πατήματά του, μεταγράφηκε στην Μπρέσια της οποίας αποτέλεσε βασικό στέλεχος. Πρόσφατα, αποκτήθηκε από την Κιέβο, ενώ δημοσιεύματα από την Ιταλία θέλουν τους ανθρώπους της Γιουβέντους να τον έχουν ξαναβάλει στο μπλοκάκι τους και τη Ρόμα να παρακολουθεί στενά την εξέλιξή του.
Η περίπτωση του Τζαβέλλα
Οι άνθρωποι της ΑΕΚ πρέπει να έχουν μετανιώσει, όχι μόνο για παίκτες που είχαν και δεν αξιολόγησαν σωστά, αλλά και για παίκτες που δεν απέκτησαν ποτέ.
Το όνομα του Γιώργου Τζαβέλλα υπήρχε για αρκετό καιρό στις λίστες των ανθρώπων της ΑΕΚ. Το «φλερτ» ήταν έντονο από το 2006 που ο αριστεροπόδαρος αμυντικός αγωνιζόταν στην Κέρκυρα. Η Ενωση θα μπορούσε να τον είχε αποκτήσει τότε, πληρώνοντας περίπου 300.000 ευρώ, αφού τόσο ήταν το ποσό που αξίωναν οι Φαίακες. Η περίπτωσή του κατά έναν περίεργο τρόπο… ξεχάστηκε και τον Ιανουάριο του 2008 ο Πανιώνιος τον απέκτησε με 200.000 ευρώ. Το 2010 οι Νεοσμυρνιώτες τον «μοσχοπούλησαν» με 1,2 εκατ. ευρώ στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης και, πλέον, παρότι η γερμανική ομάδα είναι ανοικτή σε προσφορές για τον Ελληνα αμυντικό, η Ενωση δεν… τολμάει ούτε να κοιτάξει τη ρήτρα του και το κασέ του. Το 2007 αποκτήθηκε ο Ροντόφλο Αρουαμπαρένα και το 2008 ο Χουανφράν. Κόστισαν από 800.000 ευρώ έκαστος.
Η «γκίνια» χτύπησε την πόρτα του «Δικεφάλου» και το 2007. Η ΑΕΚ έψαχνε για αμυντικό χαφ και η περίπτωση του Ταμαντανί Ενσαλίβα του Πανιωνίου φάνταζε ιδανική. Η μεταγραφή ολοκληρώθηκε με 300.000 ευρώ, με τον Καναδό, όμως, να μένει στα ρηχά στα δύο χρόνια που αγωνίστηκε στην Ενωση. Το 2007, η εναλλακτική λύση πίσω από τον Ενσαλίβα ήταν ο Μπερνάρντ Κουμορτζί ο οποίος αγωνιζόταν τότε στο Αιγάλεω και την ίδια χρονιά αποκτήθηκε από τον Πανιώνιο. Μπορεί και ο Γκανέζος μέσος να μην αποδεικνυόταν ως η πλέον ενδεδειγμένη λύση, αλλά τουλάχιστον αγωνίζεται ακόμη σε υψηλό επίπεδο, σε αντίθεση με τον Ενσαλίβα…