Πριν από λίγες μέρες διάβασα στην «Καθημερινή» τον κατάλογο των οργανισμών που πρέπει να συγχωνευθούν για να γλιτώσει το ταλαιπωρημένο μας οικονομικά Δημόσιο κάποια χρήματα. Οι μισοί από τους προς συγχώνευση οργανισμούς είναι αθλητικοί. Πρόκειται για οργανισμούς που έχουν ως κύριο έργο τη λειτουργία αθλητικών εγκαταστάσεων (όπως το γεμάτο τυφλά άλογα(!) Κέντρο Ιππασίας) ή για γήπεδα στα οποία στοιβάζονταν τα προηγούμενα χρόνια διοικητικοί υπάλληλοι, ακόμα κι αν αυτά ήταν κλειστά ή υπολειτουργούσαν. Εχοντας μια σχετική πείρα από το είδος της (μη) εργασίας πολλών υπαλλήλων που δουλεύουν (;) σε τέτοιες εγκαταστάσεις, πάντοτε αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν να μην ανησυχείς για το μέλλον της δουλειάς σου όταν αποδεδειγμένα δεν κάνεις τίποτα! Αν δε με πιστεύετε, κάντε μια βόλτα στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» ή στο ΟΑΚΑ: θα βρείτε δεκάδες ανθρώπους που περνούν τη μέρα τους συζητώντας.
Λίγες μέρες αργότερα στη συνάντηση του ΓΓΑ, κ. Παναγιώτη Μπιτσαξή, με τις αθλήτριες του πόλο που κέρδισαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα, μπήκε στο τραπέζι το θέμα της αποκατάστασης των χρυσών κοριτσιών. Πολλά από τα κορίτσια δήλωσαν ευθέως ότι αυτό που θέλουν είναι μια δουλειά στο Δημόσιο, γιατί έτσι η Πολιτεία θα αναγνωρίσει εμπράκτως τις θυσίες και τα κατορθώματά τους.
Την επίκληση την έκανε η αρχηγός Κική Λιόση λέγοντας ότι μόνο τέσσερις από τις αθλήτριες έχουν δουλειά και ότι ακόμα και ο προπονητής της ομάδας είναι αδιόριστος. Οταν πρωταθλήτριες συνδέουν την επιτυχία τους με μια θέση στο Δημόσιο, καταλαβαίνει κανείς γιατί οι μισοί από τους πλεονάζοντες οργανισμούς του Δημοσίου μας είναι αθλητικοί! Ο Αθλητισμός μοιάζει να είναι συνώνυμο του διορισμού.
Δεν κατηγορώ φυσικά τα κορίτσια. Μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον που την ιδέα της επαγγελματικής αποκατάστασης διά των επιτυχιών την ενθάρρυνε: κάπως έτσι χτίστηκε ο μεγάλος ελληνικός αθλητισμός. Και εξαιτίας αυτής της αντίληψης φυσικά γίναμε κάποια στιγμή και η μητρόπολη του ντόπινγκ, αποκτήσαμε εθνικές ντοπαρισμένων, έχουμε πρωταθλητές στα δικαστήρια: όταν σε μεγαλώνουν λέγοντάς σου ότι αν πετύχεις θα διοριστείς, το πώς θα πετύχεις εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την ηθική σου αντίσταση.
Θα διοριστούν τα κορίτσια; Ειλικρινά δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν υπάρχει κανείς και στον χώρο του αθλητισμού να εξηγήσει ότι τη χώρα πτώχευσαν οι αντιλήψεις με τις οποίες μεγαλώσαμε…