Η ουσιαστικά αθωωτική απόφαση της ΕΠΟ για τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα προκάλεσε έκπληξη στην πολιτική ηγεσία του αθλητισμού μας. Η έκπληξη αυτή μαρτυρά δυστυχώς την άγνοια των κυβερνώντων που δεν καταλαβαίνουν ότι το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει χαρακτήρα αυτοδιοικούμενης συντεχνίας – αν όχι και εγκληματικής οργάνωσης.
Το λάθος που έκανε εξαρχής η πολιτική ηγεσία είναι ότι πίστεψε πως οι μηχανισμοί της ΕΠΟ (αμαρτωλοί όσο δεν γίνεται…) θα μεθοδεύσουν κάποιου τύπου αυτοκάθαρση. Η ιστορία πήγαινε κατευθείαν για «κουκούλωμα».
Ενώ το βασικό ζητούμενο ήταν να υπάρξει από την αθλητική δικαιοσύνη μια ανάγνωση του συνόλου της δικογραφίας που κατέληξε στο πόρισμα της κ. Παπανδρέου με βάση το οποίο υπάρχουν προφυλακίσεις και διώξεις, αυτό που έγινε είναι ότι μεταφέρθηκαν οι κατηγορίες σε δευτερεύοντα πράγματα.
Είναι προφανές ότι αν ερευνάς μια δωροδοκία πρέπει να βρεις τα χρήματα και ότι όταν μιλάς για παράνομο στοιχηματισμό πρέπει να αποκαλύψεις ποσά: αν δεν το κάνεις, δύσκολα καταδικάζεις. Ποιος όμως ήταν ο λόγος να υπάρξει έρευνα μόνο για τις συγκεκριμένες κατηγορίες, όταν υπάρχει μια δικογραφία δώδεκα χιλιάδων σελίδων που μιλάει για σύσταση εγκληματικών οργανώσεων;
Το βασικό για την αθλητική δικαιοσύνη έπρεπε να είναι οι συνομιλίες: αν ο σκοπός ήταν η κάθαρση έπρεπε να ερευνηθεί ό,τι ακούστηκε. Ακούστηκε π.χ. ότι πιέζονταν ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΠΟ να βάζει σε ματς συγκεκριμένους διαιτητές, ότι γνωστοί δικηγόροι αναλάμβαναν να μιλήσουν σε δικαστές για λογαριασμό παραγόντων, ότι παράγοντες επιθυμούσαν την παραμονή του Αστέρα Τρίπολης και όχι του Ηρακλή, ότι σε παιχνίδια υπήρχαν οκτώ «στημένοι» παίκτες, ότι διαιτητές έπρεπε να προστατευτούν για ό,τι έκαναν.
Αυτά σόκαραν την κοινή γνώμη και όχι αν η UEFA (όπως άλλωστε κι όλοι μας…) θεωρεί στημένο το Ολυμπιακός Βόλου – Ηλιούπολη.
Αντί να ερευνηθούν όλα αυτά με κλήσεις όλων των εμπλεκομένων και κατηγορίες σοβαρές και τεκμηριωμένες μεθοδεύτηκε το «κουκούλωμα». Πρώτα η ΕΠΟ ζήτησε την απαγόρευση δημοσίευσης των συνομιλιών γιατί προφανώς κάτι φοβόταν. Μετά η Σουπερλίγκα αποφάσισε ότι όλα είναι υπέροχα, επικυρώνοντας τη βαθμολογία.
Μετά προέκυψαν κατηγορητήρια για στοιχηματισμό κι έμεινε στην άκρη η διερεύνηση της κύριας υποψίας ότι δηλαδή ένα κύκλωμα έστηνε το πρωτάθλημα. Ολα αυτά έγιναν με την ανοχή του κράτους. Κυρίως με τη βαθιά και ασυγχώρητη άγνοια των λειτουργών του, οι οποίοι αντί να θέσουν υπό την εποπτεία τους την ομοσπονδία και τη διαδικασία από την πρώτη μέρα, έβγαζαν φωτογραφίες με τον Πλατινί κι έδιναν συνεντεύξεις.
Και δεν κατάλαβαν ότι ένα ολόκληρο κύκλωμα εξακολουθεί να δουλεύει με την ίδια μεθοδικότητα, που το κάνει χρόνια. Κι έχοντας τη βεβαιότητα ότι το ποδόσφαιρο είναι τσιφλίκι του…