Ο βασικός λόγος που είναι καλύτερο που αρχίζει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου -μολονότι σχεδόν το σύνολο της κοινής γνώμης αναρωτιέται γιατί- είναι ότι ακόμα κι αν είχαμε αναβολή μιας αγωνιστικής δεν θα γινόταν τίποτα ουσιαστικό στις επόμενες μέρες! Το μόνο που θα συνέβαινε είναι ότι θα μαθαίναμε τα ονόματα αυτών που θα πάρουν τις θέσεις της Καβάλας και του Ολυμπιακού Βόλου. Σημαντικό ως είδηση αλλά όχι συναρπαστικό ως εξέλιξη… Μια αναβολή θα είχε νόημα μόνο αν οι εμπλεκόμενοι (δηλαδή η Πολιτεία, η Σουπερλίγκα και δευτερευόντως η ΕΠΟ) μπορούσαν να αξιοποιήσουν τον χρόνο δημιουργικά, αν π.χ. κάθονταν σε ένα τραπέζι για να συμφωνήσουν αυτό που έχει τιναχθεί στον αέρα, δηλαδή το πλαίσιο των κανόνων λειτουργίας των πρωταθλημάτων.
Η ενεργοποίηση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού αποτελεί ουσιαστικά το τέλος του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου: μελλοντικά τα προβλήματα της Καβάλας και του Ολυμπιακού Βόλου θα τα έχουν κι άλλες ΠΑΕ. Κάποιος θα πει «καλώς να τα έχουν» και προσωπικά δεν διαφωνώ, όμως η πολιτεία είναι δύσκολο (και ίσως και επικίνδυνο) να αναλάβει την ευθύνη των πρωταθλημάτων συντάσσοντας μέχρι και τον πίνακα των ομάδων που θα πάρουν μέρος στα πρωταθλήματα. Η πολιτεία και οι επιτροπές της οφείλουν να κυνηγάνε τις ΠΑΕ που δεν πληρώνουν, να εποπτεύουν τον χώρο ώστε να μην γίνεται ξέφραγο αμπέλι, να κινητοποιούν τους μηχανισμούς καταστολής όταν και εφόσον διακρίνουν λόγους. Ομως από την άλλη το ποδόσφαιρό μας πρέπει να μπορεί να αυτοδιοικηθεί – αλλιώς θα καταντήσει αιχμάλωτο των πολιτικών και των πολιτευτών, όπως υπήρξε στις χειρότερες μέρες του.
Ο κ. Γερουλάνος και ο κ. Μπιτσαξής έλυσαν το πρόβλημα που λέγονταν «Μπέος και Ψωμιάδης» με ένα τρόπο ρηξικέλευθο: δεν κρύβω πως από την τόλμη εντυπωσιάστηκα. Ομως την ώρα που ζούμε την επιστροφή του κράτους υπενθυμίζω ότι το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν θα λυθεί απλά με την επιβολή εντυπωσιακών ποινών σε «μικρά ψάρια» ή με τη σκληρή «αστυνόμευσή» του από επιτροπές που κάνουν τα στραβά μάτια για τα χρέη της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ: το πρόβλημα θα λυθεί μόνο αν από τον σημερινό βάλτο περάσουμε σε κάτι ελκυστικό – κι αυτό προϋποθέτει συνεργασίες, πλαίσιο ανάπτυξης, δυνατότητα αυτοδιοίκησης και ίσως τιμωρίες μεγαλόσχημων παραγόντων ώστε πραγματικά να πειστεί η ελληνική κοινωνία ότι κάτι άλλαξε. Τη στιγμή του θριάμβου του κράτους, καλό είναι να του υπενθυμίσουμε πως τα έβαλε με τα «εργαλεία» κι όχι με όσους τα χρησιμοποίησαν.
Το πραγματικά πάντως δυσάρεστο είναι η απόλυτη αδυναμία συνεννόησης των ΠΑΕ, η ανικανότητά τους να βρουν όσα τους ενώνουν. Ακόμα και για την έναρξη του πρωταθλήματος τσακωθήκανε. Χωρίς λόγο…