Κάτοικοι Αυστραλίας γίνονται οι κορυφαίοι τενίστες στον κόσμο, καθώς τη Δευτέρα ανοίγει τις πύλες του το μοναδικό γκραν σλαμ του νότιου ημισφαιρίου. Το Αυστραλιανό Οπεν είναι το πρώτο μεγάλο ραντεβού της χρονιάς στο επαγγελματικό τένις, στη διάρκεια της οποίας περιμένουμε απαντήσεις σε αρκετά ερωτήματα. Πρώτον, θα κατορθώσει ο Νόβακ Τζόκοβιτς να παραμείνει κυρίαρχος του παιχνιδιού μετά την εκπληκτική πορεία του μέσα στο 2011; Θα καταφέρουν ο Ναδάλ και ο Φέντερερ να τον προσπεράσουν και να επιστρέψει ένας εκ των δύο στην κορυφή; Θα μπορέσει ο Αντι Μάρεϊ να πάρει επιτέλους το πρώτο του γκραν σλαμ; Θα επιστρέψει ο Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης;
Για 15 ημέρες όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στο «Πάρκο της Μελβούρνης», όπου θα διεξαχθούν οι αγώνες του πρώτου γκραν σλαμ κάθε έτους. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πως το ετήσιο πρόγραμμα του τένις είχε κάποτε δύο γκραν σλαμ στο χόρτο: το Γουίμπλεντον και το Αυστραλιανό όπεν. Ομως, απ’ το 1988 οι αγώνες του τουρνουά της Ωκεανίας διεξάγονται σε γήπεδα με σκληρή επιφάνεια. Και να μην ξεχνιόμαστε, τώρα στην Αυστραλία είναι καλοκαίρι. Ετσι, ένα απ’ τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τενίστες αφορά τις υψηλές θερμοκρασίες. Πάντως, όταν ο υδράργυρος «κτυπάει κόκκινο» και έχει καύσωνα όπως και πολύ υγρασία ή σε περίπτωση κατά την οποία «ανοίγουν οι ουρανοί» και βρέχει, κλείνει η αναδιπλούμενη οροφή στα δύο κεντρικά κορτ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο Γουίμπλεντον, όπου τα τελευταία χρόνια λειτουργεί συρόμενη οροφή στο κεντρικό γήπεδο. Αντιθέτως, το Ρολάν Γκαρός και το Αμερικανικό Οπεν δεν διαθέτουν (ακόμη) κεντρικό κορτ με οροφή.
Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, λίγοι ήταν οι τενίστες που αποφάσιζαν να ταξιδέψουν στην Αυστραλία προκειμένου ν’ αγωνιστούν στο Αυστραλιανό Οπεν. Λογικό, αν αναλογιστεί κάποιος πως το 1920 το ταξίδι με το πλοίο απ’ την Ευρώπη έως την Αυστραλία διαρκούσε 45 ολόκληρες ημέρες! Αλλες εποχές και εντελώς διαφορετικά προβλήματα σε σχέση με τα εμπόδια τα οποία καλούνται να ξεπεράσουν στις ημέρες μας οι επαγγελματίες τενίστες. Σημαντικότερο όλων είναι το υπερφορτωμένο πρόγραμμα κάθε έτους. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι φωνές των κορυφαίων στον χώρο οι οποίοι ζητούν πια επίμονα να μειωθεί ο αριθμός των τουρνουά.
Στη θεωρία, ο κάτοχος του τίτλου Νόβακ Τζόκοβιτς φαντάζει ως το μεγάλο φαβορί ώστε να κυριαρχήσει για δεύτερη χρονιά στη σειρά. Πέρυσι, πανηγύρισε στη Μελβούρνη τον δεύτερο στη σειρά τίτλο του σε γκραν σλαμ, πριν ακολουθήσουν οι θρίαμβοί του σε Γουίμπλεντον και Αμερικάνικο Οπεν. Την πρώτη εβδομάδα του έτους, ο Τζόκοβιτς αγωνίστηκε σε τουρνουά επίδειξης στο Αμπού Ντάμπι, όπου επικράτησε των Μονφίς, Φερέρ και Φέντερερ.
Ο Ελβετός έπαιξε και στο Κατάρ, όπου «κληρονόμησε» έναν μυϊκό τραυματισμό στην πλάτη κατά τη διάρκεια του ημιτελικού με τον Τσόνγκα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που φοβήθηκαν πως ο Φέντερερ θ’ απουσιάσει απ’ το φετινό Οπεν της Αυστραλίας. Τελικώς, ο Ελβετός μετέβη στην Ωκεανία και είναι πανέτοιμος να διεκδικήσει το 17ο γκραν σλαμ της καριέρας του. Οι ειδικοί του αθλήματος θεωρούν πως είναι το δεύτερο φαβορί για τον τίτλο, πίσω απ’ τον Τζόκοβιτς. Ακολουθεί ο Ναδάλ, ενώ ο Μάρεϊ που έχασε απ’ τον Φέντερερ στον τελικό του 2010, ελπίζει να κατακτήσει επιτέλους ένα γκραν σλαμ υπό τις οδηγίες του νέου προπονητή του, Ιβάν Λεντλ. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον Μάρκο Παγδατή, καθώς στη Μελβούρνη έχει παίξει το μοναδικό τελικό του σε γκραν σλαμ. Ο Κύπριος είναι επικίνδυνος αντίπαλος για τους κορυφαίους τενίστες. Το ίδιο ισχύει και για τον Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο. Εχοντας ξεπεράσει πλήρως τον σοβαρό τραυματισμό του, ο Αργεντινός δείχνει ικανός να φθάσει πολύ μακριά.
Μορφές που σημάδεψαν τη διοργάνωση
Ο θρυλικός Αυστραλός, Ρόι Εμερσον είναι ο τενίστας με τους περισσότερους τίτλους στο απλό στη Μελβούρνη. Τη δεκαετία του ’60 κυριάρχησε έξι φορές (1961, 1963-67). Από τέσσερις τίτλους έχουν ο Αμερικανός, Αντρε Αγκασι (1995, 2000, 2001, 2003) και ο Ελβετός, Ρότζερ Φέντερερ (2004, 2006, 2007, 2010). Η Αυστραλή, Μάργκαρετ Κορτ είναι η τενίστρια με τις περισσότερες επιτυχίες στο απλό. Οπως ο Εμερσον έτσι και η Κορτ έγραψε ιστορία στη δεκαετία του ’60, όταν και κατέκτησε επτά τίτλους στη σειρά (1960-66). Ο νεαρότερος νικητής ήταν ο Αυστραλός, Κεν Ρόσγουελ ο οποίος το 1953 πήρε το τουρνουά σε ηλικία 18 ετών και δύο μηνών. Η μικρότερη νικήτρια ήταν η Ελβετή, Μαρτίνα Χίνγκις. Κατέκτησε το γκραν σλαμ της Αυστραλίας το 1997, ενώ ήταν 16 ετών και τεσσάρων μηνών. Επιπλέον, το 1972 (δηλαδή 19 χρόνια μετά την πρώτη του επιτυχία) ο Κεν Ρόζγουελ έγινε ο μεγαλύτερος ηλικιακά τενίστας που κυριάρχησε στην Αυστραλία, σε ηλικία 37 ετών και οκτώ μηνών. Στις γυναίκες, η Θέλμα Κόιν Λονγκ επικράτησε το 1954, ενώ ήταν 35 ετών και οκτώ μηνών. Θα πρέπει να σημειωθεί πως η συμμετοχή στους επαγγελματίες τενίστες επετράπη το 1969. Στα άλλα τρία γκραν σλαμ οι πύλες στους επαγγελματίες είχαν ανοίξει έναν χρόνο πριν.