Μακριά από το… τρένο ακόμη μιας διεθνούς διοργάνωσης έμεινε η εθνική ομάδα βόλεϊ των ανδρών διότι δεν κατάφερε να προκριθεί στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Πολωνίας (3-21/9). Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχει να παίξει σε τελικούς ευρωπαϊκού πρωταθλήματος από το 2009 (8ο) και σε αντίστοιχη διοργάνωση παγκοσμίου από το 2006 (17ο). Τα ερωτήματα, πολλά. Σε κάποια από αυτά, αρμόδιος για να απαντήσει είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής Σωτήρης Δρίκος.
Ο 46χρονος βρίσκεται στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα από το 2011, αλλά ως πρώτος προπονητής πήρε το… βάπτισμα του πυρός σε μεγάλες διοργανώσεις στους πρόσφατους προκριματικούς αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Παρά τον αποκλεισμό, ο Σωτήρης Δρίκος είναι αισιόδοξος για το μέλλον του ελληνικού βόλεϊ, αλλά υπό προϋποθέσεις: «Διαθέτουμε αξιόλογους αθλητές. Νομίζω ότι στο μέλλον θα έρθει η επιτυχία, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μία ημέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος και σωστότερη δουλειά».
– Τι αλλαγές πρέπει να γίνουν στο ελληνικό ανδρικό βόλεϊ;
– Οι ομάδες βελτιώνονται με παιχνίδια. Το πρώτο ραντεβού με τους αθλητές μου για τους προκριματικούς του Παγκοσμίου έγινε στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης όπου πήγαμε για φιλικά. Η ομάδα είχε να βρεθεί από πέρυσι τον Ιούνιο. Πάλι καλά που δώσαμε και κάποια φιλικά. Ολη η Ευρώπη σταμάτησε τα πρωταθλήματα στις 15/12, ενώ στην Ελλάδα αυτό έγινε μία εβδομάδα αργότερα. Από την άλλη πλευρά δεν έχουμε προπονητικό κέντρο.
– Στην Παιανία υπάρχει το πολυδιαφημισμένο «σπίτι του βόλεϊ», το οποίο κόστισε εκατομμύρια ευρώ. Γιατί δεν το χρησιμοποιείτε;
– Είναι διαλυμένο. Εχουν αφαιρέσει ακόμη και τα καλώδια της ΔΕΗ για να πάρουν το μέταλλο. Δεν υπάρχει φύλαξη και γίνεται πλιάτσικο. Δεν είναι δυνατόν η εθνική ομάδα να φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού. Πρέπει να έχει το δικό της προπονητικό κέντρο. Κάνω έκκληση στην Πολιτεία, στον Δήμο Παιανίας και σε όποιον είναι αρμόδιος να βοηθήσει για να επανέλθει ο χώρος στην πρότερη κατάσταση.
– Τι άλλο μπορεί να βοηθήσει την Εθνική για να βγει από τα… πέτρινα χρόνια;
– Πρέπει να πάρουμε μέρος σε μία διεθνή διοργάνωση. Αυτό μπορεί να φέρει χορηγούς, στη συνέχεια θα πάρουμε μέρος σε άλλους αγώνες και θα ανεβούμε ξανά στο διεθνές τρένο. Πρέπει να έχουμε σημαντικά διεθνή παιχνίδια για να υπάρξει βελτίωση. Ο αθλητισμός έχει νομοτέλειες που δεν καλύπτονται με το «πάμε γερά». Πριν από μεγάλες διοργανώσεις υπάρχουν τα τουρνουά προετοιμασίας κ.λπ. Ολα αυτά βοηθούν στο δέσιμο μιας ομάδας.
– Το ελληνικό βόλεϊ διαθέτει νέα παιδιά, όπως ο Τζούριτς, που πρωταγωνιστούν στο διεθνές στερέωμα. Ολες αυτές οι «μονάδες» δεν έχουν γίνει ομάδα…
– Ο Τζούριτς θα βελτιώνεται συνεχώς γιατί τώρα παίζει διαγώνιος και στην ομάδα του. Παλαιότερα ήταν κεντρικός. Εχουμε τα παιδιά από την εθνική εφήβων, τους Κουμεντάκη, Κοκκινάκη, Δαλακούρα, Τζιουμάκα, Πρωτοψάλτη κ.λπ. Είναι κάτω από 20 ετών και θα έχουν πολλά χρόνια προσφοράς στην Εθνική. Λίγο μεγαλύτεροι είναι οι Φράγκος, Φιλίποφ και Πελεκούδας, ενώ έχουμε και τους Πετρέα, Στεφάνου, Παπαδημητρίου κ.λπ. που διαθέτουν εμπειρίες και καλή ποιότητα. Ολα είναι θέμα χημείας. Ο καθένας μόνος του είναι σημαντικός, αλλά όταν παίζουν όλοι μαζί, επειδή δεν έχουν πολλές κοινές εμπειρίες, γίνεται ένα μικρό λάθος που μπορεί να φέρει μία σειρά από προβλήματα.
– Η επόμενη ευκαιρία για την Εθνική θα είναι οι προκριματικοί του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που θα διεξαχθούν τον Μάιο;
– Ναι. Θέλουμε την πρόκριση στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2015. Μετά τους προκριματικούς θα ακολουθήσουν το καλοκαίρι οι αγώνες της Ευρωλίγκας. Η ομάδα μας χρειάζεται αγώνες. Μέσα από αυτούς θα πάρει τις εμπειρίες που θα την βοηθήσουν στις κρίσιμες στιγμές μιας αναμέτρησης να ελαχιστοποιεί τα λάθη.
Ανταγωνιστικό πρωτάθλημα
Ικανοποιητικό θεωρούν οι άνθρωποι του βόλεϊ το φετινό πρωτάθλημα της Α1 ανδρών. Μπορεί αυτή τη χρονιά, στην Ελλάδα, να μην έχουν έρθει από το εξωτερικό μεγάλοι «σταρ» του αθλήματος, τα περισσότερα, όμως, από τα παιχνίδια είναι ανταγωνιστικά και κρύβουν εκπλήξεις. Αυτή η άποψη βρίσκει σύμφωνο και τον ομοσπονδιακό προπονητή, Σωτήρη Δρίκο.
«Για τα δεδομένα της χώρας είναι ικανοποιητικό. Υπάρχει αρκετός ανταγωνισμός και μέσα από αυτόν σιγά σιγά θα βελτιωθεί και η ποιότητα. Αυτό είναι σημαντικό. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί αθλητές του βόλεϊ. Δεν είναι ένα άθλημα που θα πάει εύκολα ένα παιδί. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι εάν είχαμε πολλούς αθλητές και η «δεξαμενή» ήταν μεγαλύτερη, θα άλλαζε και το επίπεδο. Το βόλεϊ είναι ένα ιδιαίτερο άθλημα. Απαιτούνται εξαιρετικά σωματικά και κινητικά προσόντα», μας λέει ο Σωτήρης Δρίκος, ενώ όταν τον ρωτάμε τι πρέπει να γίνει για τα, έστω λίγα, παιδιά που διαθέτουν αυτά τα προσόντα, τονίζει: «Σημαντικότερο όλων είναι να μπορέσουμε αυτοί οι αθλητές να έχουν ποιοτικότερη προπόνηση. Τώρα, π.χ., μπορεί να υπάρχει ένα ταλαντούχο παιδί στη Ρόδο, ένα στη Θεσσαλονίκη, ένα στην Κρήτη, δύο στην Αθήνα κ.λπ. Αυτοί οι αθλητές παίζουν με άλλους που δεν διαθέτουν ανάλογο ταλέντο ή αγάπη για το βόλεϊ. Ισως και να μην αθλούνται σε κατάλληλες εγκαταστάσεις. Σε αυτήν την περίπτωση ο σωματειακός αθλητισμός είναι δύσκολο να βοηθήσει. Το σωματείο αποτελεί το κύτταρο του αθλητισμού, αλλά ύστερα το παιδί πρέπει να βρεθεί σε ανταγωνιστικό περιβάλλον ώστε να βοηθηθεί στην εξέλιξη του ταλέντου του. Για την προπόνησή του πρέπει να είναι υπεύθυνη ή η ομοσπονδία ή κάποιο αθλητικό σχολείο. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό υπάρχουν αθλητικά σχολεία όπου ο αθλητής βρίσκεται σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον».