Εκπληκτoς είδα στο facebook φωτογραφία δίστηλου δημοσιεύματος από αθλητική εφημερίδα του 1973 με τα πλήρη αποτελέσματα του εσωτερικού πρωταθλήματος στίβου ιδιωτικού σχολείου (όχι από τα μεγάλα και προβεβλημένα) και ανάλυση και ρεπορτάζ για αυτό! Και θυμήθηκα ότι στο αρχείο μου έχω ανάλογο απόκομμα με τα αποτελέσματα ημερίδας στίβου για «ανεξάρτητους παίδες» (δηλαδή για παιδιά έως 16 ετών, που δεν διέθεταν δελτίο στον ΣΕΓΑΣ), την οποία είχε τελέσει η ΑΕΚ το 1970!
Ο ελληνικός αθλητισμός τις τελευταίες εβδομάδες σημείωσε επιτυχίες σε διάφορα αθλήματα: Γυμναστική, ιστιοπλοΐα, καλλιτεχνική κολύμβηση, πάλη, υδατοσφαίριση, πινγκ πονγκ, τένις. Πόσα διαβάσατε ή ακούσατε για αυτές; Για τις περισσότερες, ελάχιστα. Τα τυπικά.
Ξέρω τι θα πείτε. Αλλαξαν οι καιροί, άλλαξε και η δημοσιογραφία. Τα «ενημερωτικά» μέσα έχουν υπερπολλαπλασιαστεί (ας μου συγχωρεθεί η λέξη), αλλά η ουσιαστική ενημέρωση έχει μειωθεί. Και τούτο διότι οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι και δημοσιογράφοι, όπως παλαιότερα, αλλά μόνον επιχειρηματίες. Φυσική συνέπεια αυτού είναι να προβάλλονται όσα εκείνοι θεωρούν (χωρίς έγκυρες μετρήσεις) ότι θέλει το κοινό να διαβάζει και να ακούει. Ενα κοινό, το οποίο, εν πολλοίς, διαμορφώνεται από τους ιδιοκτήτες.
Αλλά πρέπει οι νεαροί πρωταθλητές πρώτα να γίνουν… Πετρούνιας, Πύρρος Δήμας, Μπάμπης Χολίδης, Κακλαμανάκης, Τσιτσιπάς κ.λπ. για να τύχουν της δημοσιότητας που τους αξίζει; Ετσι φαίνεται. Δυστυχώς.
Μπορεί να αντιστραφεί αυτή η στρεβλή πορεία; Φοβάμαι, όχι. Οπότε οι Ελληνες αθλητές θα πρέπει να συμβιβαστούν με τη σκέψη ότι τα 44α γενέθλια του προπονητή κάποιας ΠΑΕ (ναι, είδαμε τέτοιο ρεπορτάζ στην ΕΡΤ!) είναι σημαντικότερα από την κατάκτηση ευρωπαϊκού μεταλλίου…