Βγαίνει από το νερό, ύστερα από μία υπερπροσπάθεια 10.000 μ., προχωράει στο πάρκο Ονταΐμα του Τόκιο και, όταν φτάνει τον προπονητή του Βαγγέλη Κοζομπόλη και την «ασημένια» ολυμπιονίκη του πόλο Βούλα Κοζομπόλη, τους λέει με χαμόγελο «παραλίγο και θα το τσίμπαγα το μενταγιουδάκι».
Το όνομά του είναι Άλκης Κυνηγάκης. Έχασε το χάλκινο μετάλλιο στη μαραθώνια κολύμβηση για λιγότερο από μισό λεπτό και, ας κρατήσουμε το όνομά του στη μνήμη μας, τουλάχιστον, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Τα δευτερόλεπτα που τον χώρισαν από το βάθρο δεν τον προβλημάτισαν, όπως δεν είχε προβληματιστεί, πριν από πέντε χρόνια, το ίνδαλμά του, ο Σπύρος Γιαννιώτης, για το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε, παρόλο που ήταν ξεκάθαρο ότι είχε περάσει πρώτος και έπρεπε να ανέβει στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου.
«Και γιατί να προβληματιστώ; Είμαι τρελά χαρούμενος, τρελοχαρούμενος, και 5ος ολυμπιονίκης», λέει στο kathimerini.gr ο κολυμβητής που σε μια «φάση αναζήτησης» έφτασε μέχρι την Αυστραλία και εκεί, τυχαία, ανακάλυψε ότι στην μαραθώνια κολύμβηση ήταν καλύτερος από τα «δελφίνια» της εθνικής ομάδας της χώρας.
Ο Άλκης γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου 1998, στον Άλιμο. Η καταγωγή του είναι από την πανέμορφη Λήμνο και όταν ήταν πιτσιρίκι έπαιζε ατελείωτες ώρες στη θάλασσα. «Η Λήμνος είναι νησάρα. Την αγαπάω», υπογραμμίζει.
Κολύμβηση όμως έμαθε στην πισίνα, σε ηλικία πέντε ετών. «Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Με πήγαιναν οι γονείς μου μετά το σχολείο. Εγώ νύσταζα και με πετάγανε στο κρύο νερό». Μετά τα 10 όμως άρχισε να του αρέσει. Ίσως σε αυτό να… φταίει και ο, από τότε, προπονητής του Βαγγέλης Κοζομπόλης. Το στυλ του ήταν τα 200μ. πεταλούδας. Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2016 κατέρριψε το ρεκόρ εφήβων (1.58.29) που είχε πετύχει ο φίλος του Θοδωρής Μπενεχούτσος. Στον τελικό όμως δεν ανέβηκε στο βάθρο και αυτό τον «ξενέρωσε».
«Μου στοίχισε ψυχολογικά. Κόλλησε το μυαλό μου. Ο Θοδωρής Μπενεχούτσος είχε πάει και αγωνιζόταν στην Αυστραλία και αποφάσισα να πάω να τον δω. Ήμουν σε φάση εσωτερικής αναζήτησης. Στη Μελβούρνη κολύμπησα με τον «χρυσό» ολυμπιονίκη του Ρίο Μακ Χόρτον και με πολλούς από τους κολυμβητές που διακρίθηκαν εδώ στο Τόκιο. Στη συνέχεια, πήγαμε για προετοιμασία στο Κουίνσλαντ και εκεί ήρθε και η ομάδα μαραθώνιας κολύμβησης της Αυστραλίας. Δοκίμασα και μαζί τους και είδα ότι είμαι καλύτερος. Το… φίλτραρα στο μυαλό μου και είπα θα ξεκινήσω σε αυτό. Τον Φεβρουάριο του 2018 ήρθα στην Ελλάδα. Βρήκα τον παλιό μου προπονητή, τον Βαγγέλη Κοζομπόλη, του είπα την τρελή ιδέα μου και ξεκινήσαμε μαζί το ταξίδι. Έτυχε και πέτυχε», μας λέει γελώντας.
Η καραντίνα και η αβεβαιότητα έφτασαν τον κολυμβητή ένα βήμα πριν από την… τρέλα. «Η επανέναρξη χωρίς στόχο ήταν δύσκολη. Για εμένα αποτελεί τροφή η σκέψη του αγώνα που θα πάρω μέρος. Όταν δεν υπάρχει αγώνας αρχίζουν τα προβλήματα. Δεν έχω στόχο για να δουλέψω».
Η πρόκριση για το Τόκιο ήρθε στις 20 Ιουνίου από έναν αγώνα στην Πορτογαλία. Σήμερα, όταν μπήκε στα νερά του πάρκου Ονταΐμα, ήξερε καλά ότι μπορεί να το πετύχει. «Πιστεύω σε εμένα. Ωραίο θα ήταν το «μενταγιόν» αλλά να μην είμαστε αχάριστοι. Η 5η θέση αποτελεί επίτευγμα. Εάν είχα πάρει μετάλλιο θα ήταν η τέλεια ιστορία», μας λέει, και όταν τον ρωτάμε για τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό του όταν κολυμπάει σε τέτοιες αποστάσεις, απαντάει χωρίς δισταγμό: «Από το 3ο έως το 6ο χιλιόμετρο βαριέμαι. Κολυμπάω και περιμένω να τελειώσει η κούρσα. Αυτή τη φορά όμως δεν βαρέθηκα. Την κολύμπησα πραγματικά την κούρσα και την ευχαριστήθηκα».
Από τα 200μ. πεταλούδας στη μαραθώνια κολύμβηση. Τι σημαίνει όμως τα δύο στυλ για τον νεαρό ολυμπιονίκη; «Το 200άρι είναι ενέργεια και πόνος. Η μαραθώνια κολύμβηση είναι… ταξίδι αναψυχής. Πηγαίνεις πάνω κάτω στο νερό, συζητάς… Μια χαρά».
Αυτός είναι ο 5ος ολυμπιονίκης στη μαραθώνια κολύμβηση από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Φοιτητής στη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού που «πότε πότε» του αρέσει να διαβάζει βιβλία οικονομικά και φιλοσοφίας.
Ο Άλκης Κυνηγάκης, ο Στέφανος Ντούσκος και ο Μίλτος Τεντόγλου αποτελούν τη νέα γενιά του ελληνικού αθλητισμού. Για να σου παραχωρήσουν μία συνέντευξη δεν χρειάζεται να παρέμβει κάποιος μάνατζερ, ο οποίος θα τους έχει δώσει κατευθύνσεις για τις απαντήσεις. Λένε αυτά που σκέπτονται με την φρεσκάδα της ηλικίας τους και τους λατρέψαμε και γι’ αυτό. Σε ολυμπιακό επίπεδο συστήθηκαν στο ευρύ κοινό με επιτυχίες που μας έκαναν να αρχίσουμε από τώρα να μετράμε αντίστροφα για το Παρίσι.