Αναυδη η Γαλλία παρακολουθεί μια χωρίς προηγούμενο έξαρση βίας στις εξέδρες των ποδοσφαιρικών γηπέδων στην τρέχουσα σεζόν, με τα φαινόμενα να μην αφορούν μόνον έναν ή δύο συλλόγους, αλλά να εμφανίζονται σε πολλά γήπεδα.
Από τον Αύγουστο που επέστρεψαν στις εξέδρες οι φίλαθλοι στη Γαλλία, ύστερα από απουσία ενός έτους λόγω της πανδημίας, έχουν καταγραφεί δεκάδες περιστατικά βίας και κάποια από αυτά, τα πιο σοβαρά, έχουν οδηγήσει σε διακοπή αγώνων και τιμωρία συλλόγων.
Τα περιστατικά έχουν μάλιστα μορφή ντόμινο, με τα σοβαρότερα από αυτά να περνούν από τον ένα σύλλογο στον άλλον: Τα επεισόδια που προκάλεσαν τη διακοπή του αγώνα Νις – Μαρσέιγ με υπαίτιους τους οπαδούς της Νις τον Αύγουστο, ακολούθησαν άλλα επεισόδια στο Ανζέ – Μαρσέιγ, με υπαίτιους τη φορά αυτή τους χούλιγκαν της Μαρσέιγ.
Οι τελευταίοι προκάλεσαν και επεισόδια στον αγώνα του Γιουρόπα Λιγκ στη Μασσαλία με τη Γαλατασαράι, αλλά ήταν ένας ακόμη εκτός έδρας αγώνας της ομάδας τους, στη Λυών, που διακόπηκε από το 4ο κιόλας λεπτό λόγω τραυματισμού του Ντιμίτρι Παγιέ της Μαρσέιγ από γεμάτο μπουκάλι νερού που τον χτύπησε στο κεφάλι.
Τη σκυτάλη πλέον είχαν πάρει οι οπαδοί της Λυών, που έπληξαν και πάλι διοργάνωση, τη φορά αυτή το Κύπελλο Γαλλίας, καθώς στο ημίχρονο του αγώνα της ομάδα τους με τη δεύτερης κατηγορίας Παρί FC άρχισαν σώμα με σώμα μάχες με οπαδούς των γηπεδούχων: Ηταν σύγκρουση που φανέρωσε ότι το ζήτημα δεν αφορά σε ποδοσφαιρικές διαφορές αλλά σε παραβατική συμπεριφορά μεταξύ νεαρών από διαφορετικές πόλεις – στην προκειμένη περίπτωση των δύο μεγαλύτερων πόλεων της Γαλλίας.
Τα αλλεπάλληλα lockdowns και ο ανταγωνισμός μεταξύ «αντίπαλων» ομάδων νέων σε πόλεις, τα κύρια αίτια του φαινομένου.
Επεισόδια φέτος έχουν καταγραφεί επίσης στις έδρες της Λανς, της Σεντ Ετιέν, της Μονπελιέ και αλλού. Μικρή ανακούφιση προσφέρει η ανακοίνωση της γαλλικής κυβέρνησης για περιορισμό των φιλάθλων ανά παιχνίδι σε 5.000 το πολύ, λόγω της νέας έξαρσης του κορωνοϊού.
Ο γαλλικός Τύπος κάνει λόγο για «πανδημία βίας» στις εξέδρες, έκφραση που δεν απέχει από τον εντοπισμό του κύριου αιτίου του φαινομένου: Η έξαρση των επεισοδίων σχετίζεται αφενός με την καταπίεση της νεανικής έκφρασης λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και των lockdowns –που μεταξύ άλλων έκοψαν το γήπεδο στους θερμόαιμους νέους των «μπανλιέ», δηλαδή των υποβαθμισμένων γαλλικών προαστίων–, αφετέρου με μια τάση ανταγωνισμού και μιμητισμού μεταξύ «αντίπαλων» νεολαιών πόλεων, είτε σε τοπικό επίπεδο (Νίκαια εναντίον Μασσαλίας, Σεντ Ετιέν εναντίον Λυών, Λανς εναντίον Λιλ) είτε σε εθνικό επίπεδο (Παρίσι εναντίον Λυών και… όλοι εναντίον της Μασσαλίας).
Η ευθύνη των συλλόγων
Οπως τονίζεται όμως, στη Γαλλία, βασικός παράγοντας που ευνοεί φέτος τα επεισόδια είναι η σχετική παραμέληση των μέτρων διαχωρισμού των αντίπαλων οπαδών, λόγω της έμφασης που δίνουν κάθε φορά οι γηπεδούχοι σύλλογοι στα μέτρα για τον κορωνοϊό: Για να χωρέσουν περισσότεροι, καταργήθηκαν κάποιες «νεκρές» ζώνες στις εξέδρες, ενώ συχνά οι σωματικοί έλεγχοι δίνουν τη θέση τους σε ελέγχους μόνο πιστοποιητικών εμβολιασμού.
Επιπλέον, δεν βοηθούν και τα οικονομικά προβλήματα που προκαλεί ο κορωνοϊός στους συλλόγους, που μειώνουν το προσωπικό ασφαλείας ή επενδύουν σε λιγότερο έμπειρους υπαλλήλους.
Η Γαλλία θέλει να φτιάξει το δικό της ποδοσφαιρικό success story, όπως η Αγγλία με την Πρέμιερ Λιγκ. Για να το κάνει αυτό, όμως, ίσως πρέπει να περάσει από το καθαρτήριο που πέρασε το αγγλικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ’80, επί Θάτσερ…