Για τους περισσότερους φιλάθλους, το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι γιορτή και έτσι την αποτυπώνουν στις αναμνήσεις τους, ανάλογα με το θέαμα και τις συγκινήσεις που θα τους προσφέρει. Για όσους, όμως, διαβάζουν τα πιο ψιλά γράμματα, 64 παιχνίδια υψηλού επιπέδου με πρωταγωνιστές παίκτες από κάθε γωνιά του πλανήτη, αποτελούν τροφή για σκέψη και μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο που θα παιχτεί το ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια. Τι μπορεί να είδε ένα τέτοιο «μάτι» έως τώρα στο Κατάρ; Ο Γιάννης Αναστασίου, με σπουδαία εμπειρία ως παίκτης και ως προπονητής εντός και εκτός Ελλάδας, δίνει απαντήσεις:
«Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το αποτύπωμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου παραμένει ισχυρό. Στη Ρωσία και οι τέσσερις ομάδες των ημιτελικών ήταν ευρωπαϊκές, ενώ τώρα που μιλάμε, η Ευρώπη έχει 5 στις 8 ομάδες των προημιτελικών και ας έχασε από νωρίς τη Γερμανία και το Βέλγιο. Και μόνο μία ομάδα της να προχωρήσει στους ημιτελικούς, δεν αλλάζει κάτι, γιατί Βραζιλία (σημ.: η οποία αποκλείστηκε την Παρασκευή από την Κροατία), Αργεντινή και Μαρόκο έχουν δομηθεί πάνω στα πρότυπα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, επηρεασμένες από τη δική του φιλοσοφία και λογική».
Αποτελεί εξήγηση ότι οι περισσότεροι καλοί παίκτες αγωνίζονται σε ευρωπαϊκούς συλλόγους; «Οι καλοί ποδοσφαιριστές απ’ όλα τα μέρη του κόσμου έρχονται από μικροί στην Ευρώπη. Εχουν ρίζες από τη χώρα τους, αλλά στην Ευρώπη εξελίσσονται και ωριμάζουν ως επαγγελματίες. Το ίδιο σημαντική είναι και η προσέγγιση των προπονητών. Παλιά το ζητούμενο ήταν το θέαμα, τώρα μετράει μόνο το αποτέλεσμα. Οι ομάδες έχουν προσαρμοστεί στο κομμάτι της τακτικής, δίνουν έμφαση στο πλάνο, προσαρμόζονται αναλόγως με την εξέλιξη του παιχνιδιού. Σε άλλα κομμάτια έχουν διατηρήσει την κουλτούρα τους, όπως η χαρά του παιχνιδιού που βγάζουν με τις αντιδράσεις τους οι Βραζιλιάνοι. Στο αγωνιστικό κομμάτι, είναι ξεκάθαρη η ευρωπαϊκή επιρροή».
«Ομάδες από Λατινική Αμερική και Αφρική έχουν δομηθεί πάνω στα πρότυπα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου».
Η ζωή των προπονητών πλέον έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη, αφού κάθε ματς είναι τελικός σε τέτοιες διοργανώσεις. Λέει ο κόουτς: «Η τροφή του προπονητή είναι το αποτέλεσμα. Πόσο να σε κρατήσει το καλό ποδόσφαιρο χωρίς αποτέλεσμα; Δώρον άδωρον… Μέχρι τον τελικό μετράς 7 παιχνίδια, κάθε ματς είναι ουσιαστικά τελικός, δεν αφήνει περιθώρια λάθους, πρέπει να μάθεις να κερδίζεις. Το πώς είναι άλλη συζήτηση. Τι την έκανε την κατοχή του 70% η Ισπανία; Τίποτα. Ενώ η Ολλανδία που δεν θέλγει με τον τρόπο παιχνιδιού της, προχώρησε. Ο κυνικός Φαν Γκάαλ ενδιαφέρεται μόνο να νικήσει κι ας μη χρειαστεί να παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο, όπως θέλει ο κόσμος».
Τι βλέπουμε όμως από τεχνικής πλευράς; «Δεν υπάρχουν πια πολλά περιθώρια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, μόνο μικρά βήματα εξέλιξης κάθε φορά. Φέτος βλέπουμε τους προπονητές να εμπιστεύονται κυρίως έμπειρους και όχι νεαρούς παίκτες για να καθορίζουν την αμυντική λειτουργία και την επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Θαυμάσαμε κάποια νέα παιδιά όπως ο Μπέλιγχαμ ή ο Γκονζάλο Ράμος, που πήρε τη θέση του CR7, αλλά συνήθως οι έμπειροι έκαναν τη διαφορά».
Τελικά, γεφυρώθηκε το χάσμα ή υπάρχουν αποστάσεις ακόμη; Ο κόουτς Αναστασίου είναι απόλυτος: «Πάντα θα υπάρχουν εκπλήξεις, αρνητικές ή θετικές. Το Βέλγιο, π.χ., απέτυχε. Ενώ έχει τη λεγόμενη “χρυσή φουρνιά”, δεν πήρε ποτέ έναν τίτλο γιατί οι παίκτες του βάζουν τον εαυτό τους πάνω από την ομάδα, δεν κέρδιζαν μέσα από παιχνίδι συνόλου αλλά από την ατομική τους ποιότητα. Αντίθετα, αυτές οι ευχάριστες πινελιές από το Μαρόκο, την Ιαπωνία, τη Ν. Κορέα και τη Σενεγάλη, εξηγούνται γιατί σχεδόν όλοι οι παίκτες τους αγωνίζονται σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα στην Ευρώπη και έχουν άλλη προσέγγιση στην τακτική τους. Αν βγουν από το πλάνο όπως η Ν. Κορέα, που πήγε να παίξει σε ανοικτό γήπεδο τη Βραζιλία, θα χαθούν, δεν θα έχουν καμία τύχη».
«Βοήθησε η αλλαγή εποχής»
Η επιλογή να γίνει το Π.Κ. στην καρδιά του χειμώνα ήταν ένα στοίχημα. Κερδισμένο ή όχι; Ο Γιάννης Αναστασίου λέει: «Είναι πρωτόγνωρο αυτό, έξω από τις συνήθειες που κουβαλάμε από μικρά παιδιά, μαθημένοι να βλέπουμε τα Μουντιάλ το καλοκαίρι στις πλατείες και όχι χειμωνιάτικα στα σπίτια μας. Ηταν μια αναγκαστική επιλογή που βοήθησε στο θέαμα, γιατί είναι ακόμη αρχή της περιόδου και οι παίκτες είναι φρέσκοι, με όρεξη και δυνάμεις. Γι’ αυτό και έχουμε στα νοκ άουτ παιχνίδια σκορ 6-1, 4-1 ή 3-1 αντί για κάτι αναιμικά 1-0 που βλέπαμε συνήθως. Δύσκολο να το ξαναζήσουμε, όμως. Μουντιάλ χειμωνιάτικα στη Βόρεια Ευρώπη, με κρύο και βροχή; Το μόνο που εύχομαι είναι να ξαναδούμε παρούσα την εθνική μας ομάδα. Εχουμε πια καλές και πολλές επιλογές παικτών σε κάθε θέση, παιδιά με προσωπικότητα και εμπειρία. Με λίγη τύχη, μπορούμε να τα καταφέρουμε»!