Σε μια χρονιά μεγάλων διοργανώσεων, ο ελληνικός αθλητισμός πανηγύρισε πολλές επιτυχίες σε στίβο, τένις, πόλο, κωπηλασία, σκοποβολή, κολύμβηση και πολλά άλλα αθλήματα, όχι όμως στα δύο δημοφιλέστερα, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, που κινήθηκαν σε πιο ρηχά νερά.
Η εθνική ποδοσφαίρου πήρε μεν την πρώτη θέση στον όμιλό της στη C κατηγορία του Nation League, αλλά δεν ήταν παρούσα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, ενώ η «επίσημη αγαπημένη» αναδείχθηκε 5η στο Ευρωμπάσκετ, προκρίθηκε, όμως, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023. Οι Γιάννης Αντετοκούνμπο, Τεντόγλου, Τσιτσιπάς, Σάκκαρη, Ντρισμπιώτη, Τζένγκο, Στεφανίδη, Πετρούνιας, Κορακάκη, Αναστασιάδου, Παπακωνσταντίνου, Ντούσκος, Χρήστου, Γκολομέεφ, Πλατανιώτη και πολλοί άλλοι αθλητές μας σε διάφορα σπορ, μαζί με τις εθνικές ομάδες πόλο και τα κορίτσια του Ολυμπιακού στο ίδιο άθλημα, σήκωσαν ψηλά την ελληνική σημαία, με μεγάλες επιτυχίες ή μετάλλια σε κορυφαίες διοργανώσεις, παγκοσμίου και ευρωπαϊκού επιπέδου.
KΛΑΣΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
«Να μη μείνει κανένα ικανό παιδί απ’ έξω»
Χρονιά γεμάτη από χρυσές ελπίδες ήταν το 2022 για τον ελληνικό αθλητισμό. Οι πρωταθλητές μας, με την παλιά γενιά να δείχνει τον δρόμο των επιτυχιών και τη νέα να δείχνει έτοιμη για να προσφέρει ακόμα περισσότερα, πρωταγωνίστησαν σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και έδειξαν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν το προολυμπιακό 2023 σαν τη γέφυρα που θα τους βοηθήσει να διακριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού (2024).
Η πρώτη που «σφράγισε» το εισιτήριο για το Παρίσι είναι η Αννα Κορακάκη με το ασημένιο μετάλλιο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα 10 μ. αεροβόλου πιστολιού. Η πρωταθλήτριά μας πρωταγωνίστησε το 2022 σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις και βρίσκεται στην 1η θέση του κόσμου στο αεροβόλο των 10 μ. και στην 3η στο πιστόλι 25 μ.
Και το 2022 οι αθλητές και οι αθλήτριες από τον στίβο, την κωπηλασία και τον υγρό στίβο κράτησαν ψηλά τη σημαία. Ο αθλητισμός της Γηραιάς Ηπείρου «υποκλίθηκε» στην 38χρονη Αντιγόνη Ντρισμπιώτη που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στα 35 και τα 20 χλμ. Στο πρώτο σκαλί του ευρωπαϊκού βάθρου ανέβηκε και η νέα γενιά του ελληνικού στίβου με τους Μίλτο Τεντόγλου και Ελίνα Τζένγκο. Η Κατερίνα Στεφανίδη πρόσθεσε στη συλλογή της το ασημένιο μετάλλιο από το Ευρωπαϊκό του Μονάχου και έγινε η μοναδική επικοντίστρια με παρουσία στο βάθρο των νικητών σε τέσσερις σερί διοργανώσεις. Τέσσερα νέα παιδιά, η Αρετή Φιλιππίδου, η Ηλιάνα Τριανταφύλλου, ο Γιάννης Κορακίδης και ο Γιώργος Παπαναστασίου, έδωσαν με διακρίσεις το… αθλητικό στίγμα τους. Ο σφυροβόλος Γιάννης Κορακίδης πρώτευσε στο Παγκόσμιο -20 ετών, η δισκοβόλος Φιλιππίδου ήρθε 2η στην ίδια διοργάνωση, η επικοντίστρια Τριανταφύλλου ήταν πρώτη και ο σφυροβόλος Παπαναστασίου 3ος στο Ευρωπαϊκό -18.
Το 2022 έλαμψε και πάλι το «αστέρι» του Μίλτου Τεντόγλου. Εκτός από το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό, πρώτευσε στο Παγκόσμιο του κλειστού, ήρθε 2ος στο Παγκόσμιο του ανοικτού και έγινε ο πρώτος Ελληνας που κατέκτησε διαμάντι στο «μίτινγκ των διαμαντιών». «Οι διακρίσεις του Μίλτου ενθουσίασαν τη νέα γενιά που θέλει να του μοιάσει και αυτός ο ενθουσιασμός φέρνει αποτελέσματα. Στις προετοιμασίες έγινε καλή δουλειά, η οποία όμως πρέπει να συνεχιστεί και να μη μείνει κανένα ικανό παιδί απέξω. Πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στους μικρούς και να δουλέψουν με τους μεγάλους, ώστε να ξέρουν τι θα βρουν μπροστά τους στα επόμενα βήματα της καριέρας τους. Από την άλλη πλευρά έχουμε την Ντρισμπιώτη που δείχνει τον δρόμο με την αφοσίωσή της σε αυτό που κάνει. Μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν, μεταξύ άλλων, και η Τζένγκο και ο Φραντζεσκάκης», δήλωσε στην «Κ» ο κορυφαίος προπονητής του 2022, Γκεόργκι Πομάσκι.
Η κωπηλασία και το 2022 έδειξε ότι είναι το άθλημα που αποτελεί την «εγγύηση» επιτυχιών. Σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες υπήρχαν κωπηλάτες μας που διακρίθηκαν σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά. Η Ευαγγελία Αναστασιάδου συνέλεξε ένα χρυσό και δύο ασημένια μετάλλια στο σκιφ (πρώτη στο Παγκόσμιο -23 ετών και 2η στα Ευρωπαϊκά των γυναικών και των νέων γυναικών), ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου αναδείχθηκε πρώτος στην Ευρώπη και 2ος στον κόσμο στο ελαφρύ σκιφ ανδρών, ο Στέφανος Ντούσκος 2ος στο σκιφ ανδρών στο Ευρωπαϊκό, ο Πέτρος Γκαϊδατζής πρώτευσε στο Ευρωπαϊκό -23 ετών στο σκιφ ελ. βαρών, η Κατερίνα Γκόγκου ήταν πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης (-19) στο σκιφ, η Ζωή Φίτσιου ήρθε 2η στην Ευρώπη στο σκιφ ελ. βαρών γυναικών, ενώ οι κωπηλάτες μας σε δίκωπο, διπλό και τετραπλό σκιφ κατέκτησαν περισσότερα από εννέα μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις.
Ο ελληνικός υγρός στίβος συνέλεξε 95 μετάλλια (22-35-38) σε διεθνείς διοργανώσεις (πόλο, κολύμπι, καλλιτεχνική και τεχνική κολύμβηση). Η εθνική ομάδα πόλο ανδρών ήρθε 3η στο Παγκόσμιο και η γυναικεία 2η στο Ευρωπαϊκό. Σε διοργανώσεις των ηλικιακών κατηγοριών τους διακρίθηκαν οι νέες γυναίκες, οι νεάνιδες, οι κορασίδες και οι παίδες. Στο Ευρωπαϊκό της κολύμβησης ο Απόστολος Χρήστου ήρθε πρώτος στα 50 μ. και δεύτερος στα 100 μ. ύπτιο και ο Κριστιάν Γκολομέεφ 3ος (50 μ. ελ.). Στην καλλιτεχνική κολύμβηση η Ευαγγελία Πλατανιώτη έγινε η πρώτη αθλήτρια που κατέκτησε μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (δύο χάλκινα).
Στην ενόργανη γυμναστική ο Λευτέρης Πετρούνιας αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στους κρίκους και στην πάλη η Μαρία Πρεβολαράκη 3η στον κόσμο. Πολύ καλή παρουσία είχαν το τάε κβον ντο και το τζούντο με μετάλλια και διακρίσεις σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Αντίθετα, η ελληνική ιστιοπλοΐα, ένα άθλημα που πάντα πρωταγωνιστούσε, έμεινε μακριά από το βάθρο σε επίπεδο ανδρών και γυναικών, με τους ιστιοπλόους μας να διακρίνονται μόνο στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες.
Σπυριδούλα Σπανέα
ΜΟΥΝΤΙΑΛ
Συναρπαστικό εντός γηπέδων, «σκιές» εκτός
Το ποδοσφαιρικό 2022 έκλεισε με ένα πρωτοφανές κρεσέντο, καθώς για πρώτη φορά η νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια αναδείχθηκε σε Μουντιάλ που έλαβε χώρα 20 Νοεμβρίου με 18 Δεκεμβρίου, υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες, αλλά με αδιαμφισβήτητα μεγάλο ενδιαφέρον.
Ηταν το Μουντιάλ του Κατάρ, το πρώτο σε αραβική χώρα, και μάλιστα σε κράτος που δεν είχε ποτέ συμμετάσχει σε Παγκόσμιο Κύπελλο, ούτε διέθετε ποδοσφαιρική παράδοση – καλά καλά δεν είχε ούτε πρωτάθλημα μέχρι πριν από δύο – τρεις δεκαετίες.
Ηταν το Μουντιάλ του χειμώνα (για το Βόρειο Ημισφαίριο), καθώς για πρώτη φορά έλαβε χώρα μακριά από τις παραδοσιακές καλοκαιρινές ημερομηνίες.
Ηταν το Μουντιάλ των αραβικών ομάδων, με το Μαρόκο να σημειώνει πρωτοφανή επιτυχία σκαρφαλώνοντας για πρώτη φορά στην κορυφαία τετράδα, τη Σαουδική Αραβία να κερδίζει τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Αργεντινή –η μόνη που το κατάφερε φέτος– και την Τυνησία να καταβάλει τη μετέπειτα φιναλίστ Γαλλία.
Ηταν επίσης το Μουντιάλ των… ατελείωτων καθυστερήσεων, με τη φάση των ομίλων να έχει ματς που δεν έλεγαν να τελειώσουν, πράγμα που συμμαζεύτηκε στα νοκ άουτ.
Για πολλούς ήταν και το Μουντιάλ της ντροπής, καθώς εκτιμάται ότι πάνω από 6.000 ξένοι εργάτες υπέκυψαν στις απάνθρωπες συνθήκες που καταγγέλθηκε ότι τους επιβλήθηκαν στην προετοιμασία και τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο εμιράτο.
Ηταν και το Μουντιάλ της σιωπηλής αντίδρασης, με τους Ιρανούς διεθνείς να αντανακλούν τον διχασμό της κοινωνίας στη χώρα τους, χωρίς πολλές διαμαρτυρίες για τους αλλοδαπούς εργάτες, λίγους Ευρωπαίους τελικά να φέρουν το περιβραχιόνιο διαμαρτυρίας για τις διακρίσεις στο Κατάρ και την εθνική Γερμανίας να κλείνει επιδεικτικά το στόμα της στην ομαδική φωτογράφηση.
Ηταν το Μουντιάλ του αποχαιρετισμού των κορυφαίων, αφού σειρά σπουδαίων ποδοσφαιριστών όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Λουίς Σουάρες, ο Λούκα Μόντριτς και πολλοί άλλοι έδωσαν (πέρα από κάποια απίθανη έκπληξη) την τελευταία τους παράσταση στη μεγάλη αυτή σκηνή.
Ηταν το Μουντιάλ της απογοήτευσης για τη Βραζιλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Ουρουγουάη, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Ηταν το Μουντιάλ της περηφάνιας για την Ιαπωνία και της ελπίδας για την Αγγλία, που παρότι δεν προχώρησαν ιδιαίτερα γέμισαν τους φίλους τους με θετικές εικόνες και ελπίδες για το μέλλον.
Ηταν το Μουντιάλ κάποιων γηγενών προπονητών που στις εθνικές ομάδες τους είδαν το άστρο τους να λάμπει, όπως ο Αργεντινός Λιονέλ Σκαλόνι, ο Κροάτης Ζλάτκο Ντάλιτς, ο Ιάπωνας Χατζίμε Μοριγιάσου και βεβαίως ο Μαροκινός Ουαλίντ Ντεγκραγκί.
Ηταν σε κάποιο βαθμό και το Μουντιάλ του Κιλιάν Εμπαπέ, του πρώτου σκόρερ, αν και το χατ τρικ στον τελικό δεν έφτασε να στέψει τη Γαλλία ξανά πρωταθλήτρια.
Πάνω απ’ όλα όμως ήταν το Μουντιάλ του Λιονέλ Μέσι και της Αργεντινής. Η πορεία της «αλμπισελέστε» που ξεκίνησε με ήττα από τη Σαουδική Αραβία και πέρασε από… 40 κύματα, με αγωνία ακόμη και για την πρόκριση από τον όμιλο, αγχώδες πέρασμα στην οκτάδα κόντρα στην Αυστραλία, ισοφάριση στο 101΄ από την Ολλανδία, διαδικασία πέναλτι και μετά παρέλαση στον ημιτελικό με την Κροατία αποτελεί υλικό για ταινία του Χόλιγουντ.
Οπως κάθε καλή ταινία έπρεπε να έχει ένα δυναμικό φινάλε. Κι αυτό ήταν ο κατά γενική ομολογία κορυφαίος τελικός Μουντιάλ όλων των εποχών, αφού μετά το 2-2 στα 90΄ και το 3-3 στην παράταση με τη Γαλλία, ήρθαν τα πέναλτι για να δώσει επιτέλους η Ιστορία το στέμμα που χρωστούσε στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του αιώνα μας.
Γιώργος Γεωργακόπουλος
ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ
Ακόμη μία αποτυχία, αλλά όχι καταστροφή
Η επιστροφή του Γιάννη Αντετοκούνμπο για πρώτη φορά μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας το 2019 πυροδότησε ένα κύμα ενθουσιασμού και ελπίδας για την εθνική μας ομάδα ενόψει του Ευρωμπάσκετ 2022. Η «επίσημη αγαπημένη» είχε μείνει για πολλά χρόνια μακριά από διακρίσεις στις μεγάλες διοργανώσεις και ο Greek Freak ήρθε με μεγάλη όρεξη από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ για να την οδηγήσει ξανά στον δρόμο της επιτυχίας. Ωριμος πλέον, με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή και δύο τίτλους MVP του ΝΒΑ, ο Γιάννης ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης μιας προσπάθειας που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά έμεινε μετέωρη, ένα βήμα πριν από τη διεκδίκηση ενός μεταλλίου.
Η παρουσία άλλων δύο κορυφαίων αστέρων και «σεσημασμένων» σκόρερ από το ΝΒΑ πρόσθεσε τεράστιο ενδιαφέρον. Οι προβολείς έπεσαν πάνω στον Αντετοκούνμπο και στους Νίκολα Γιόκιτς, Λούκα Ντόντσιτς, με την πρόκληση να είναι ξεκάθαρη: ποιος από τους τρεις υπέρλαμπρους αστέρες του ΝΒΑ θα κατάφερνε να οδηγήσει την εθνική του ομάδα στην κορυφή; Η τύχη ήταν σκληρή και για τους τρεις. Αν και τερμάτισαν όλες στην 1η θέση των ομίλων τους, η Σερβία του Γιόκιτς, η Σλοβενία του Ντόντσιτς και η Ελλάδα του Αντετοκούνμπο δεν κατάφεραν να φτάσουν στην ημιτελική φάση.
Η εθνική μας ομάδα κατέκτησε τελικά την 5η θέση, με ρεκόρ 6 νίκες και μία ήττα, αυτή την οδυνηρή από τη Γερμανία. Ο αποκλεισμός δεν προκάλεσε σημαντικούς τριγμούς και πλέον το μεγάλο στοίχημα έχει… πονταριστεί για το Παγκόσμιο του 2023, εκεί όπου η ομάδα του Δ. Ιτούδη πρέπει να αποδείξει ότι το πάθημα έγινε μάθημα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα του Ευρωμπάσκετ, αλλά σίγουρα θα άλλαζε αυτή τη διάκριση για μια θέση στο βάθρο. Στο πιο ψηλό σκαλί του βρέθηκε η ανανεωμένη Ισπανία, θριαμβεύτρια στον τελικό επί της Γαλλίας, με τη Γερμανία να επικρατεί στον μικρό τελικό επί της Πολωνίας και να παίρνει το χάλκινο μετάλλιο.
Χρήστος Κοντός