Από πολλούς θεωρείται το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Ομως, το θέμα είναι πως αυτό, πέρα από τους αγωνιστικούς χώρους, επεκτείνεται –και μάλιστα σε πιο άγρια μορφή– και εκτός αυτών.
Το ποδόσφαιρό μας βιώνει τη δική του εβδομάδα των παθών, με τη διαφορά πως δεν διαφαίνεται από πουθενά ελπίδα πως μπορεί να προσδοκά την ανάστασή του. Οι ανακοινώσεις των αντιπάλων προς αλλήλους έφτασαν στο σημείο να περιέχουν ακόμη και καταγγελίες για ποινικά αδικήματα.
Το κάθε επεισόδιο στο «πολεμικό σίριαλ» είναι ακόμη πιο απρόβλεπτο και η τοξικότητα περισσεύει από κάθε πλευρά. Το τελευταίο με τους Πολωνούς διαιτητές, εκτός του ότι μας έκανε διεθνώς ρεζίλι, ανάγκασε τις FIFA και UEFA να αποφασίσουν για άλλη μια φορά να παρέμβουν και να προσπαθήσουν να διαλευκάνουν την υπόθεση.
Πέρα όμως αν είναι αληθινή ή όχι η ιστορία, είναι πλέον γεγονός πως δεν πρόκειται να δούμε σοβαρό ξένο διαιτητή στη συνέχεια των πλέι οφ. Ποιος θα διακινδυνεύσει τη φήμη του να έρθει να σφυρίξει;
Και σαν να μην έφτανε το τελευταίο, ήρθε και η άρνηση της κυπριακής αστυνομίας να επιτρέψει τη διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλλου στη Λευκωσία. Αλλη μια σκηνή στην κωμικοτραγωδία που παίζεται από όλο το σύστημα του ποδοσφαίρου μας.
Και το χειρότερο, ουδείς δείχνει να ενδιαφέρεται. Η πολιτεία φέρεται σαν Πόντιος Πιλάτος, ενώ οι παράγοντες, οι μεν της Ομοσπονδίας προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τις… πολυθρόνες τους και να εξυπηρετούν τα εκάστοτε «αφεντικά», οι δε των ΠΑΕ να μη βλέπουν πέρα από το δικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για το κοινό, που είναι το προϊόν τους…
