Ο Μάιος μπήκε και το Μιλάνο είναι ήδη σε αναβρασμό. Σε λίγες μέρες, την άλλη Τετάρτη στις 10 το βράδυ στις 10 του μηνός, το επόμενο Derby della Madonnina θα καθηλώσει όχι μόνο την πόλη και την Ιταλία, αλλά όλο τον κόσμο του ποδοσφαίρου που θα περιμένει να δει ποια από τις συμπολίτισσες Μίλαν και Ίντερ θα κάνει το πρώτο βήμα για τον μεγάλο τελικό του Champions League. Είναι μια μονομαχία που πάντα συναρπάζει, πόσο μάλλον τώρα που κρίνει κάτι τόσο σημαντικό, όπως ένα εισιτήριο για τον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης του κόσμου σε όλα τα σπορ, ένα ματς που το περιμένει ανυπόμονα κάθε χρόνο όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης.
Στο ερώτημα «ποιος πιστεύετε ότι θα είναι το πιο μεγάλο όπλο της Μίλαν σ’ αυτόν τον ημιτελικό;», η πλειοψηφία των φιλάθλων πολύ δύσκολα θα δώσει την ίδια απάντηση με τους προπονητές. Σε τέτοιου είδους ερωτήματα, ο κόσμος αναζητά συνήθως έναν… σεσημασμένο σκόρερ ή έναν χαρισματικό μέσο, ικανό με την ευφυία και τις πάσες του να κρίνει το παιχνίδι. Εν προκειμένω, οι περισσότεροι φίλαθλοι θα δείξουν με το δάκτυλο τον Ράφα Λεάο, τον εκρηκτικό Πορτογάλο επιθετικό που κάνει θραύση τα τελευταία τρία χρόνια με τη φανέλα της Μίλαν και έχει συμβάλλει αποφασιστικά για να φτάσουν οι «ροσονέρι» ως εδώ, ένα βήμα πριν από τον λαμπερό τελικό.
Οι προπονητές μάλλον θα ακολουθήσουν άλλο μονοπάτι και θα ψηφίσουν με ένα εντελώς διαφορετικό σκεπτικό. Στον δικό τους κόσμο, κυριαρχεί το μότο «η επίθεση κόβει τα εισιτήρια, αλλά η άμυνα δίνει τους τίτλους», γι’ αυτό και μάλλον θα ξαφνιαστούν πολλοί αν ακούσουν ότι σε ένα γκάλοπ μεταξύ των κορυφαίων τεχνικών, οι περισσότεροι θα δώσουν την ψήφο τους στον… «πιστολέρο»! Λάθος το ξάφνιασμα, όμως. Αν και το παρατσούκλι αυτό παραπέμπει ευθέως σε έναν «φονιά» σέντερ φορ, στην πραγματικότητα θα ψηφίσουν έναν… τερματοφύλακα! Ακούει στο όνομα Μάικ Μενιάν κι αν δεν είναι ήδη, πολύ σύντομα θα γίνει ο Νο 1 τερματοφύλακας στον κόσμο!
Με καταγωγή από τη Γαλλική Γουιάνα, ο 28χρονος (γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου του 1995) Μάικ Πέτερσον Μενιόν δεν έχει προλάβει ακόμα να γίνει απόλυτα αναγνωρίσιμο πρόσωπο στους απανταχού της Γης ποδοσφαιρόφιλους, είναι όμως ένας χαρισματικός τερματοφύλακας, ικανός να κάνει τη διαφορά στο πιο υψηλό επίπεδο του ανταγωνισμού. Και για να το πετύχει αυτό, δεν αρκούν τα τρομερά σωματικά του προσόντα και τα εκπληκτικά του αντανακλαστικά, που του επιτρέπουν να κάνει σπουδαίες επεμβάσεις σαν κι αυτή στο καθοριστικό πέναλτι του Κβαρατσκέλια στον προημιτελικό του Champions League κόντρα στη Νάπολη ή εκείνες οι εντυπωσιακές στην προηγούμενη φάση κόντρα στην Τότεναμ..
Τη μεγάλη διαφορά την κάνει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, η ικανότητα να κατευθύνει σωστά τους συμπαίκτες του και να φτιάχνει με την πρώτη μπαλιά του σωστά δομημένες επιθέσεις από την άμυνα. Είναι μια ικανότητα που την απέκτησε από τα παιδικά του χρόνια, όταν έπαιζε μπάλα στις φτωχογειτονιές του Παρισιού, ψάχνοντας μια διέξοδο στα μεγάλα προβλήματα που έφερε στην οικογένειά του ο θάνατος του πατέρα του που τον άφησε ορφανό σε πολύ μικρή ηλικία.
Ο Μενιάν ήθελε να παίζει μόνο επιθετικός και τα κατάφερνε πάρα πολύ καλά, εξ ου και το παρατσούκλι «πιστολέρο» που τον συνοδεύει μέχρι τώρα. Είχε όμως ένα επιβλητικό κορμί, μια ιδιαίτερη σωματοδομή που υποχρέωνε τους προπονητές του στις Ακαδημίες της Villiers le Bel να τον πιέζουν να παίζει και τερματοφύλακας, παρότι αυτός ήθελε να φορά το Νο 10 και να παίζει σέντερ φορ. Όταν ήλθε να τον δει σε ηλικία 15 χρονών ένας άνθρωπος της Παρί Σεν Ζερμέν, ο προπονητής του τον υποχρέωσε με το ζόρι να παίξει και ένα ημίχρονο τερματοφύλακας. Αυτή η επιμονή του άνοιξε τελικά την πόρτα της Παρί, που στο πρόσωπό του δεν είδε έναν επιθετικό αλλά έναν εκκολαπτόμενο τερματοφύλακα.
Η θητεία του στη μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ανδρώθηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά δεν εισέπραξε την εμπιστοσύνη που περίμενε κι όταν ήλθε η ώρα να ανανεώσει και να καθιερωθεί, προτίμησε στα 20 του να περάσει την πόρτα της εξόδου. Η επιλογή του ήταν η Λιλ, μια ομάδα που τον πίστεψε, τον ήθελε και τον διεκδίκησε. Στα 3 χρόνια που ήταν στην πρώτη ομάδα της Παρί, δεν πήρε ούτε ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια του, αλλά πρόλαβε να έλθει στα χέρια με τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς σε μια προπόνηση! Κι αν μη τι άλλο, θέλει κότσια για να τα βάλεις με τον Ίμπρα ακόμα κι αν έχεις φτάσει στο σημείο να είσαι «κάποιος», πόσο μάλλον ένα παιδί που είχε παίξει κάποια παιχνίδια (42 συνολικά) μόνο με τη Β ομάδα της Παρί.
Στους «λιλουά» ξεχώρισε αμέσως. Έπαιξε μόλις 10 παιχνίδια με τους «μικρούς» λόγω… ηλικίας κι αμέσως πήρε γάντια βασικού στη μεγάλη ομάδα, όπου αγωνίστηκε σε 149 αγώνες, αριθμός ικανός για να πείσει τη Μίλαν να του προσφέρει το καλοκαίρι του 2021 ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, μακράν το μεγαλύτερο της καριέρας του. Εκεί ξαναβρήκε τον Ζλάταν στον δρόμο του, συμφιλιώθηκε μαζί του και απογείωσε την καριέρα του, με καταπληκτικές εμφανίσεις στα κρίσιμα ματς με την Τότεναμ και τη Νάπολι, μέσα και έξω από το Μιλάνο.
Ο Μενιάν υπήρξε άτυχος και δεν ακολούθησε την αποστολή της εθνικής Γαλλίας στο Κατάρ, αν και ήταν στις αρχικές επιλογές του Ντιντιέ Ντεσάν για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός στην καριέρα του τον κράτησε εκτός γηπέδων για περίπου 5 μήνες, με τον προπονητή των «τρικολόρ» να δηλώνει μετά τον χαμένο τελικό με την Αργεντινή ότι η πιο μεγάλη απώλειά για την ομάδα του δεν ήταν ο Μπενζεμά, ο Καντέ ή ο Πογκμπά, αλλά ο Μενιάν! Το συμπέρασμα πολλών ήταν ότι αν έπαιζε αυτός αντί του Γιορίς, η Γαλλία θα ήταν ξανά Παγκόσμια Πρωταθλήτρια!
Η εμπιστοσύνη του Ντεσάν δεν έμεινε στα λόγια αλλά αποδείχθηκε στην πράξη. Με το που επέστρεψε στην αγωνιστική δράση, του έδωσε τη θέση του Γιορίς και τον έχρισε πρώτη επιλογή, παρά τον μεγάλο ανταγωνισμό για τη θέση κάτω από τα δοκάρια. Ο Μενιάν τον δικαίωσε τόσο με τις πρώτες του εμφανίσεις στους «τριοκολόρ» όσο και εν συνεχεία με τη Μίλαν στο Champions League όπου του πιστώνεται μια σειρά τουλάχιστον 10 σπουδαίων επεμβάσεων στα ματς με την Τότεναμ και τη Νάπολι, που την έφεραν, μάλλον απρόσμενα, στον ημιτελικό.
Τα εξαιρετικά αντανακλαστικά, το ένστικτο και η μεγάλη αντίληψή του, τον έχουν βοηθήσει να εξελιχθεί σε σπεσιαλίστα στα πέναλτι. Βρίσκει πάντα έναν τρόπο να «παίζει» με το μυαλό του εκτελεστή κάνοντας κάτι που τον αποσυντονίζει, γι’ αυτό και είναι από τους πρώτους που αντέδρασαν ειρωνικά στους νέους κανονισμούς που απαγορεύουν στους τερματοφύλακες την κίνηση πάνω στην γραμμή ή οτιδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει σύγχυση στον αντίπαλο: «Το 2026, το μόνο που θα επιτρέπεται στους τερματοφύλακες τη στιγμή του σουτ, είναι να έχουν γυρισμένη την πλάτη»!
Άλλο μεγάλο προσόν του είναι ο εξαιρετικός χειρισμός της μπάλας με τα πόδια. Το ποσοστό των εύστοχων μεταβιβάσεών του αγγίζει το 94% στη Serie A, χωρίς να επιλέγει μόνο κοντινές πάσες, αλλά κυρίως μακρινές, με την άδεια του προπονητή του. Σε αντίθεση με τους νόμους του built up που απαιτεί συνεργασία του τερματοφύλακα με τους αμυντικούς για να χτίζεται η επίθεση με κοντινές πάσες από την περιοχή του, ο Στέφανο Πιόλι του έχει δώσει το ελεύθερο να επιχειρεί δυνατά βολέ, πολύ απλά επειδή σχεδόν πάντα σημαδεύει συμπαίκτη του, όσο μακριά κι αν είναι.
Στα 28 του χρόνια, ο Μάικ Μενιάν θεωρείται ένας από τους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος αυτή την εποχή, τερματοφύλακας του κόσμου. Το μόνο που του μένει για να καθιερωθεί τόσο δυνατά στη συνείδηση των φιλάθλων, είναι η αναγνωρισιμότητα. Οι χαμηλές πτήσεις της Μίλαν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια δεν έχουν βοηθήσει να γίνει η φιγούρα του οικεία στον μέσο φίλαθλο κι όχι μόνο σ’ αυτόν που ασχολείται πολύ με το Καμπιονάτο. Αυτό άρχισε να αλλάζει με τη δική του συνδρομή κι αν μάλιστα καταφέρει να φτάσει μαζί με τη Μίλαν ως το τέλος της διαδρομής εφέτος στο Champions League, τότε θα έχει κάνει το μεγάλο βήμα για να αναγνωρίζεται το όνομά του παγκοσμίως!
