Αν δεν είχε καταφέρει να γίνει ποδοσφαιριστής, ο Φεντερίκο Ντιμάρκο θα είχε παρακολουθήσει τον ημιτελικό της Ιντερ με την Μίλαν από το πέταλο των οργανωμένων οπαδών των «νερατζούρι». Την επόμενη μέρα το πρωί, θα πήγαινε μαζί με τον πατέρα του, Τζιάνι, στην γειτονιά Πόρτα Ρομάνα του Μιλάνου για να ανοίξουν το μανάβικο που διατηρεί η οικογένειά του. Αν…
Η πρώτη φορά που πήγε στο γήπεδο ήταν σε έναν αγώνα σαν και αυτόν που κέρδισε το βράδυ της Τετάρτης. Ο Ντιμάρκο ήταν έξι ετών όταν βρέθηκε στο «Σαν Σίρο» για να δει το μεγάλο ντέρμπι με τη Μίλαν, στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. «Ως οπαδός της Ιντερ, δεν έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις», δήλωσε ο ίδιος για εκείνο τον αγώνα το 2003, καθώς οι «ροσονέρι» προκρίθηκαν στον τελικό και μάλιστα κατέκτησαν και το τρόπαιο.
Η ζωή όμως παίζει παράξενα παιχνίδια. Εχοντας στο μυαλό του εκείνη τη βραδιά, ο Ντιμάρκο έμπαινε πριν από λίγα 24ώρα, ως παίκτης πλέον της Ιντερ, στον αγωνιστικό χώρο του ίδιου γηπέδου, απέναντι στον ίδιο μεγάλο αντίπαλο, αποφασισμένος αυτήν τη φορά η κατάληξη στην ιστορία να είναι διαφορετική.
«Είναι απίστευτο συναίσθημα να σκέφτομαι ότι ήμουν εδώ πριν από 20 χρόνια για να παρακολουθήσω έναν ημιτελικό και τώρα παίζω σε έναν», θα πει την παραμονή του αγώνα, σχεδόν βουρκωμένος, έχοντας δίπλα του τον προπονητή του, Σιμόνε Ιντζάγκι, που με τη σειρά του τόνισε: «Αυτό δεν είναι ντέρμπι. Είναι το ντέρμπι».
Την ώρα που έπαιζε ο ύμνος της διοργάνωσης, ο Ντιμάρκο κοιτούσε προς την πλευρά που βρίσκονταν οι περίπου 7.000 οπαδοί της Ιντερ. Θυμήθηκε τις κατακτήσεις του Coppa Italia την περασμένη σεζόν και στη συνέχεια του Super Cup, όταν πήρε ένα μεγάφωνο και έγινε ένα με αυτούς. Θυμήθηκε τις μέρες που βρισκόταν και αυτός στην ίδια κερκίδα. Λίγα λεπτά μετά, έδινε την πάσα στον Χένρικ Μικιταριάν για το 2-0, φτάνοντας τις πέντε ασίστ στη διοργάνωση, όσες έχει και ο Βινίσιους, ενώ ο μεγάλος Μέσι έμεινε στις τέσσερις.
Λίγα χρόνια πριν, το 2006, η Ιντερ είχε γίνει η πρώτη ομάδα της Serie A, που παρέταξε ενδεκάδα χωρίς ούτε έναν Ιταλό παίκτη σε αυτή. Όμως με τον Ιντάζγκι η ταυτότητα της ομάδας, απέκτησε πάλι ιταλικό χαρακτήρα. Εναντίον της Μίλαν στο αρχικό σχήμα ήταν πέντε Ιταλοί παίκτες. Ο Αλεσάντρο Μπαστόνι, ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι, ο Ματέο Νταρμιάν, ο Νικολό Μπαρέλα και φυσικά ο Ντιμάρκο.
Ολοι τους, λίγο ή πολύ γνωρίζουν πολύ καλά το τι σημαίνει για τις δύο ομάδες αυτός ο αγώνας, είτε κρίνεται η πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, είτε όχι. Ο Νταρμιάν, για παράδειγμα, ήταν οπαδός της Ιντερ που όμως ξεκίνησε στην ακαδημία της Μίλαν, ο οποίος κάποια στιγμή παραδέχτηκε ότι όταν δοκιμαζόταν στη Μίλαν το 2000, οι προπονητές των νέων ζήτησαν από όλα τα παιδιά να αναφέρουν τους αγαπημένους τους παίκτες και εκείνος είπε τον Κλάρενς Σέεντορφ που τότε έπαιζε στην Ιντερ.
Ο Ατσέρμπι, από την άλλη βρέθηκε στη Μίλαν όταν ήταν 24 ετών από την Κιέβο και διαφημίστηκε ως ο νέος Νέστα με την ομάδα να του δίνει μάλιστα και τη φανέλα με το νούμερο 13. Όμως –τότε- δεν κατάφερε ανταποκριθεί στις προσδοκίες. «Δεν σκεφτόμουν σαν επαγγελματίας», παραδέχτηκε. «Συχνά πήγαινα στην προπόνηση μεθυσμένος, χωρίς να έχω ξεμεθύσει από το προηγούμενο βράδυ. Σωματικά ήμουν μια χαρά, γιατί πάντα ήμουν δυνατός. Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν λίγες ώρες ύπνου και μπορούσα ακόμα να αποδώσω στο γήπεδο». Ο καρκίνος των όρχεων που του χτύπησε την πόρτα δύο φορές, του άλλαξε την κοσμοθεωρία του. Τα όσα είχαν δύο για αυτόν οι άνθρωποι της Μίλαν, έγιναν τελικά πραγματικότητα στην Λάτσιο, από την οποία πήγε στην Ιντερ ως δανεικός την τελευταία μέρα των μεταγραφών.
Οσον αφορά τον Ντιμάρκο, από την στιγμή που… ενηλικιώθηκε ποδοσφαιρικά περισσότερο ήταν μακριά από το Μιλάνο, παρά σε αυτό. Αφού δόθηκε δανεικός σε Ασκολι και Εμπολι, στη συνέχεια –για λόγους που αφορούσαν και στο Financial Fair Play πουλήθηκε έναντι 3,5 εκατ. ευρώ στην ελβετική Σιόν, με την Ιντερ να βάζει ρήτρα επαναγοράς 7 εκατ. ευρώ, την οποία και πλήρωσε άμεσα για να πάρει πίσω τον παίκτη το 2018. Συνέχισε δανεικός σε Πάρμα και Βερόνα για να επιστρέψει στην Ιντερ τον Ιούνιο του 2021.
Αυτοί είναι οι παίκτες στους οποίους στράφηκε ο Ιντζάγκι όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν φέτος. Η Ιντερ έχει χάσει 11 παιχνίδια πρωταθλήματος, τα περισσότερα εδώ και 12 χρόνια, και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η ομάδα έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας και είναι ένα βήμα πριν από αυτόν του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ιταλός τεχνικός έχει βρεθεί ουκ ολίγες φορές στην πόρτα της εξόδου. Η λύση ήταν να εμπιστευτεί μια πεντάδα παικτών που ξέρουν τι σημαίνει να παίζεις για την Ιντερ και παράλληλα τι χρειάζεται για να γίνει η δουλειά στη Serie A.
Η νίκη της Τετάρτης ήταν η έκτη συνεχόμενη της Ιντερ σε όλες τις διοργανώσεις, με τον Ιντζάγκι να αποδεικνύει ότι είναι ειδικός στους νοκ άουτ αγώνες. Κάτι ανάλογο είχε πετύχει και ως προπονητής της Λάτσιο όταν απέκλεισε τη Ρόμα στα ημιτελικά του Coppa Italia το 2017 και πέρυσι τη Μίλαν.
Καθώς οι οπαδοί της Ιντερ έφευγαν από το Σαν Σίρο προς τα μεσάνυχτα, άναψαν μερικές ακόμα φωτοβολίδες και τραγούδησαν ένα από τα αγαπημένα τους τραγούδια, το οποίο αναφέρεται στη «μισητή» αντίπαλο. Ένα τραγούδι που το ξέρει απέξω και ο Ντιμάρκο…
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr