Αλλη μια «μαύρη σελίδα», στις τόσο πολλές, προστέθηκε την Πέμπτη το βράδυ στην ιστορία των ομαδικών αθλημάτων των ομάδων μας. Τα όσα διαδραματίστηκαν στο κλειστό γήπεδο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Μαρούσι, δυστυχώς, δεν θα είναι τα τελευταία.
Η Ιστορία μάς διδάσκει πως όσο οι παράγοντες «χαϊδεύουν τα καλά τους παιδιά» και αναζητούν δικαιολογίες για τις καταδικαστέες πράξεις τους, αυτά αποθρασύνονται. Είναι αδιανόητο να μην το καταλαβαίνουν τα αφεντικά των ομάδων και να μην τολμούν να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του.
Τα ίδια είχαν συμβεί και πριν από κάποια χρόνια στο ΣΕΦ. Τότε οι Παναθηναϊκοί λοιδορούσαν τους Ολυμπιακούς για το κατάντημά τους. Αποδείχθηκε πως η οπαδική αλητεία, διαχρονικά, κρατάει αιχμάλωτο τον ελληνικό αθλητισμό.
Και θα εξακολουθεί να τον κρατάει, αφού ουδείς τολμάει να τα βάλει μαζί της. Οι ποινές, αν και όταν εφαρμόζονται οι νόμοι, έχουν αποδειχθεί χάδι κι αν δεν ληφθούν σκληρά μέτρα, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Πέρα όμως από τη νομοθεσία, πρωτίστως πρέπει να αλλάξουν τα μυαλά των αφεντικών. Να καταλάβουν επιτέλους πως μόνο κακό προκαλούν αυτοί, τους οποίους αποκαλούν «οι ηρωικοί μας οπαδοί». Θα πρέπει πρώτα οι ίδιοι να τους απαγορεύσουν την είσοδο στις εξέδρες.
Και μετά να παρέμβει το κράτος. Αμείλικτο προς όλους. Είτε είναι «δικοί μας» είτε είναι από τους «άλλους». Μόνο τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βλέπουμε ντέρμπι και τελικούς με γεμάτες τις εξέδρες, με οπαδούς και από τις δύο ομάδες και να ζούμε τη γιορτινή ατμόσφαιρα που απολαμβάνουν οι φίλαθλοι σε άλλες χώρες.
