Ηταν αρχές του έτους, όταν μια πρόταση-πρόκληση έφτανε στα χέρια ενός Έλληνα προπονητή.
Ενός τεχνικού του οποίου το όνομα μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστό όμως οι μυημένοι στα ενδότερα της πορτοκαλί μπάλας, το γνωρίζουν καλά, όπως και τις ικανότητές του.
Ο Γιάννης Διαμαντάκος είχε εξελίξει και αναδείξει αρκετές ομάδες στις μικρότερες κατηγορίες. Είχε φτάσει η στιγμή να το πράξει και με την εθνική ομάδα μπάσκετ της Παλαιστίνης, της οποίας είναι ο ομοσπονδιακός τεχνικός, αποδεχόμενος την πρόσκληση της. Η ομοσπονδία της Παλαιστίνης είναι αναγνωρισμένη από την FIBA όπως αντίστοιχα και το ποδόσφαιρο της χώρας από την FIFA, μετέχοντας κανονικά σε διεθνείς διοργανώσεις. Μόλις πριν δέκα μέρες εξακολουθούσε να παραμένει στην βάση του, την Βηθλεέμ, παρακολουθώντας από απόσταση αναπνοής τα συνταρακτικά γεγονότα που εκτυλίσσονται. Πλέον έχει επιστρέψει αναγκαστικά στα πάτρια εδάφη.
Με καταγωγή από την Μεσσηνία, κάτοχος πτυχίου καθηγητού φυσικής αγωγής και αθλητισμού, αλλά και διπλώματος στην ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο της Κλουζ στην Ρουμανία, ο 49χρονος κόουτς, με θητεία μεταξύ άλλων σε ΑΟ Αγρινίου, Αρκαδικό, Κλουζ, εθνική Ρουμανίας U20, γνώριζε πως πήγαινε να δουλέψει σε μια περιοχή με ιδιαιτερότητες. Ποτέ ωστόσο δεν φανταζόταν πως το έργο του θα διακοπτόταν τόσο απότομα και βίαια, από έναν πόλεμο που κόβει την ανάσα.
«Πήγαινα για πρώτη φορά στην ζωή μου σε εκείνα τα μέρη. Οι Ελληνες προπονητές έχουν φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα στις χώρες της ευρύτερης περιοχής και όταν μου έγινε η πρόταση από την Ομοσπονδία της χώρας την θεώρησα ιδιαίτερα τιμητική, όπως και το πρότζεκτ που είχε απώτερο στόχο την πρόκριση στο Πανασιατικό Πρωτάθλημα του 2025» τονίζει στην «Κ» από τα Γιάννενα, όπου μόλις ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του τοπικού Βίκου, που μετέχει στο πρωτάθλημα της Β΄εθνικής.
Αρχικά η συμφωνία, έγινε με την Μπετς Αχούρ Orthodox Club η οποία υπό την καθοδήγηση του έλληνα προπονητή αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Παλαιστίνης και κατόπιν επεκτάθηκε και στην εθνική ομάδα που και αυτή πέτυχε τον στόχο της που ήταν η πρόκριση στην τελική φάση του «Asia Cup 2025».
Ωστόσο κανείς δεν υπολόγιζε τις εξελίξεις…
«Η έδρα μας ήταν η Βηθλεέμ. Εκεί ακόμη και μέχρι πριν 10 μέρες, όπου ήμασταν, δεν αντιμετωπίσαμε πραγματικό πρόβλημα, ούτε θέμα ασφαλείας. Πρόκειται για μια τουριστική πόλη που την επισκέπτονται χιλιάδες κόσμος κάθε χρόνο από κάθε γωνιά της γης, σε συνδυασμό με τους Αγίους Τόπους. Φυσικά υπήρχε και υπάρχει ανά πάσα στιγμή ο φόβος και η αγωνία πως οι εχθροπραξίες μπορεί να επεκταθούν από την Λωρίδα της Γάζας και στην Δυτική όχθη. Μιλάμε, για να γίνει κατανοητό, για μια απόσταση 1,5 ώρας με το αυτοκίνητο. Απο κει και πέρα, η επιλογή μου να επιστρέψω στην Ελλάδα έγινε καθαρά με επαγγελματικά κριτήρια και όχι από φόβο. Τώρα η πόλη έχει αδειάσει από τους τουρίστες και έχουν μείνει μόνο οι ντόπιοι οι οποίοι προετοιμάζονται για παν ενδεχόμενο».
«Δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη»
Σε λίγα 24ωρα συμπληρώνεται ένας μήνας από την επίθεση της Χαμάς, μια επίθεση που γέμισε ερωτηματικά τους πάντες και για την οργάνωση και την μεθοδικότητα που είχε.
«Δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη ούτε στην Παλαιστίνη αλλά πολύ περισσότερο στο Ισραήλ για κάτι τέτοιο. Η ζωή ήταν πραγματικά πολύ ήρεμη αν εξαιρέσει κανείς κάποια μεμονωμένα περιστατικά που πάντα συνέβαιναν. Είναι απορίας άξιο πώς εξελίχθηκε αυτή η επιχείρηση της Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας, από την στιγμή που τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια. Θυμάμαι όταν είχαμε πάει εκεί για παιχνίδια με την ομάδα και οι πάντες και τα πάντα ήταν υπό αυστηρό έλεγχο».
Αρκούν λίγοι μήνες παραμονής στην μια ή την άλλη πλευρά για να αντιληφθεί κανεις πως είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει η κατάσταση, να εξαλειφθεί το μίσος που έχει ποτίσει αυτά τα χώματα. Μόλις πάει να ανθίσει ένα μικρό λουλούδι, μεμιάς μαραίνεται…
«Το καταλαβαίνεις φτάνει να κάνεις μια σύντομη κουβέντα με τους ανθρώπους εκεί. Με τους παίκτες μου για παράδειγμα όταν είχα τετ-α-τετ μαζί τους. Οταν αναφέρονταν σε αυτά τα θέματα, το έβλεπες στα μάτια τους. Έχουν πληγές ανοιχτές και χαραγμένες μέσα τους που δεν κλείνουν. Κι αυτό σε κάνει πιο σκληρό. Επικοινωνώ κάθε μέρα μαζί τους. Ανησυχούν για τους απανταχού Αραβες, βγάζουν θυμό γι αυτά που συμβαίνουν στους ομοεθνείς τους στην Γάζα, φοβούνται πως οδηγούνται σε γενοκτονία. Νοιώθωντας έτσι για χρόνια, με τα αντίποινα και από τις δύο πλευρές να έχουν γίνει βίωμα, πολλές φορές δυστυχώς η ανθρώπινη ζωή μπορεί να αποκτήσει και διαφορετική αξία».
Υποσυνείδητη αντίσταση ο αθλητισμός
Ο Γιάννης Διαμαντάκος αν και δεν είναι αισιόδοξος, εύχεται η κατάσταση να εκτονωθεί ώστε να μπορέσει μετά τα Χριστούγεννα να επιστρέψει στην Βηθλεέμ για να ξεκινήσει την προετοιμασία για τα «παράθυρα» του «Asia Cup 2025», στα οποία η Παλαιστίνη τον Φεβρουάριο αντιμετωπίζει την Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία.
«Το επίπεδο όπως μπορείτε να φανταστείτε είναι χαμηλό. Θα το παρομοίαζα με αυτό της Α2. Οργανωτικά υπολείπονται, όμως βλέπουν τον αθλητισμό κάτω από ένα ενδιαφέρον πρίσμα. Πρόκειται για μια υποσυνείδητη αντίσταση που λέει ότι ”εγώ θα συνεχίσω να ζω, παρά τα όσα γίνονται εδώ”, ως μια διέξοδο.
Σε ό,τι αφορά την ομάδα, οι τρεις Αμερικάνοι και ο ένας Βέλγος που είχαμε αποχώρησαν υπακούωντας στις εντολές των πρεσβειών τους ενώ η διοίκηση αποφάσισε να μην συμμετάσχουμε στο Τσάμπιονς Λιγκ Ασίας που ξεκινά στις 13 Νοεμβρίου. Χρέη προπονητή ανέλαβε ο μέχρι πρότινος βοηθός μου, Αμερικανομεξικανός στην καταγωγή που εργάζεται εκεί μια πενταετία».
Ο κόουτς Διαμαντάκος δεν κρύβει πως η αντιμετώπιση που έχουν οι Έλληνες στην Παλαιστίνη είναι εξαιρετική.
«Είναι πολύ φιλικοί προς τους Έλληνες. Σε αυτό έχει συμβάλει και οι σχέσεις με τις οποίες συνδεόμαστε από την εποχή του Γιασέρ Αραφάτ. Στην Βηθλεέμ η πλειονότητα είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, αρκετοί έχουν σπουδάσει ελληνικά και έχουν ταξιδέψει στην χώρα μας. Ο Πατριάρχης Θεόφιλος είναι και Πατριάρχης των Χριστιανών Αράβων, η παρουσία και η συμβολή τη Αγιοταφικής κοινότητας και του Πατριαρχείου είναι καταλυτική ενώ σε όλες τις πόλεις τη Δυτικης όχθης όπως για παράδειγμα στην Ραμάλα υπάρχει ένας ιδιαίτερος σεβασμός μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Στην ομάδα μου έχουμε τέσσερις παίκτες Μουσουλμάνους που κάνουν παρέα και εκτός γηπέδων με τους Χριστιανούς συμπαίκτες τους. Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω το προξενείο Ιεροσολύμων, τον γενικό πρόξενο και όλο το προσωπικό που από την πρώτη στιγμή του πολέμου, κάνουν εξαιρετική δουλειά διευκολύνοντας όλους τους έλληνες που ζουν στην ευρύτερη περιοχή».