Ο Κριστιάνο Ρονάλντο κλείνει τον Φεβρουάριο τα 39 του χρόνια και ο Λέο Μέσι βαδίζει από τον περασμένο Ιούνιο στα 37, χωρίς κανείς από τους δύο να μας έχει… υποψιάσει, έστω, ότι σκέφτεται κάποια στιγμή να τα παρατήσει.
Δύσκολο να συμβεί αυτό σύντομα γιατί πέρα από ποδοσφαιριστές υψηλής κλάσης παραμένουν και οι δύο μηχανές κοπής χρήματος, μια βιομηχανία που γεννά εκατομμύρια ευρώ, οι κότες με τα χρυσά αυγά που κανείς δεν θέλει να «σκοτώσει». Οταν έλθει η ώρα να κρεμάσουν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, θα γίνει ένας ποδοσφαιρικός… σεισμός και θα δοθεί μια ακόμη ευκαιρία για να ξαναφουντώσει αυτή η ατέρμονη διαμάχη για το ποιος είναι ο GOAT, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Εν αναμονή όμως των αποφάσεων του Κριστιάνο Ρονάλντο, το παγκόσμιο ποδόσφαιρο αποχαιρέτησε μέσα στο 2023 πολλούς ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής, παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία και κέρδισαν σχεδόν τα πάντα στην καριέρα τους. Αλλοι αποχώρησαν διακριτικά, κάποιοι άλλοι σήκωσαν πολλή σκόνη την ώρα του «αντίο».
Στην ενδεκάδα των παικτών που αποσύρθηκαν από το ποδόσφαιρο τη χρονιά που φεύγει, σίγουρα θα άξιζαν να μπουν κι άλλοι που δεν μνημονεύονται εδώ, όπως ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα, ο Μάρεκ Χάμσικ ή ο Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ, παίκτες αναμφίβολα σημαντικοί για τις ομάδες τους και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο γενικότερα.
Η επιλογή της ενδεκάδας αυτής γίνεται με προσωπικά κριτήρια και η παρουσίαση των παικτών γίνεται με τυχαία σειρά, χωρίς να εξαρτάται άμεσα από την αξία, τη θέση ή την ηλικία τους!
Οι δέκα
Τζίτζι Μπουφόν
Επαιξε σε υψηλό επίπεδο μέχρι τα 45 του χρόνια και θα μπορούσε να συνεχίζει να παίζει μέχρι τον άλλο… αιώνα – οι πλούσιες προτάσεις ποτέ δεν του έλειψαν ακόμα και στο τελείωμα της μεγάλης καριέρας του. Πολλές ομάδες από τη Σαουδική Αραβία τού πρόσφεραν μεγάλα ποσά για να κολλήσει εκεί τα τελευταία του ένσημα, αλλά ό ίδιος προτίμησε να επιστρέψει στην Πάρμα για να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που γεννήθηκε ποδοσφαιρικά.
Ηταν πραγματικά τεράστια σε διάρκεια και μέγεθος η καριέρα του Τζιανλουίτζι Μπουφόν: 29 τίτλοι με κορωνίδα το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006, συν μερικά ρεκόρ που θα μείνουν για καιρό απλησίαστα όπως οι 657 εμφανίσεις του στο Καμπιονάτο, οι 526 συμμετοχές του με τη Γιουβέντους στο πρωτάθλημα και τα 973 αγωνιστικά λεπτά απαραβίαστης εστίας.
Αγαπήθηκε πολύ από τους Ιταλούς φιλάθλους κι ας κατηγορήθηκε αρκετές φορές για απόψεις στα όρια του φασισμού. Κατηγορήθηκε και ως ρατσιστής, αλλά με δημόσιες δηλώσεις του χαρακτήρισε το φαινόμενο του ρατσισμού «ελονοσία» και αποκατέστησε έτσι το όνομά του. Ανακηρύχθηκε δύο φορές κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο και άλλες 12 κορυφαίος του Καμπιονάτο, όντας ο μόνος γκολκίπερ που διεκδίκησε 19 φορές τη «Χρυσή Μπάλα».
Γκάρεθ Μπέιλ
Ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έσπασε το φράγμα των 100 εκατ. ευρώ για την μεταγραφή του, αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο στα 34 του χρόνια για να απολαύσει αυτά που αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του: την οικογένειά του, τις ομορφιές της Ουαλίας και το γκολφ.
Στο απόγειο της καριέρας του, τότε που η Ρεάλ τίναξε την μπάνκα στον αέρα για να τον αποκτήσει από την Τότεναμ, δεν τον σταματούσε κανείς ούτε με λάσο – τόσο γρήγορος και εκρηκτικός παίκτης ήταν.
Η σχέση του με τη «βασίλισσα» τον έπνιγε όπως ο… κορσές. Δεν προσαρμόστηκε ποτέ στη Μαδρίτη και χρόνο με το χρόνο άρχισε να ξεφτίζει ποδοσφαιρικά, σε σημείο να χαλάει την εικόνα του όταν επέλεξε να «καθίσει» πάνω στο συμβόλαιό του (650 χιλ. ευρώ εβδομαδιαίως) παρότι ήταν ολοφάνερα ξένο σώμα και δεν είχε την παραμικρή διάθεση να ιδρώσει τη φανέλα του.
Εκανε όμως απόσβεση με τα τρία γκολ που πέτυχε σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ χαρίζοντας δύο τρόπαια στη Ρεάλ, ενώ μαζί με τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Μπενζεμά στα καλά του, είχαν συνθέσει το (για πολλούς) καλύτερο επιθετικό τρίο όλων των εποχών.
Πήρε μόνος του από το χεράκι την Ουαλία και την εμφάνισε στον ημιτελικό του Euro 2016, σφυρηλατώντας έτσι μια ιδιαίτερη σχέση με τους συμπατριώτες του που τον λατρεύουν σαν θεό. Η επιστροφή του στην Τότεναμ δεν του έδωσε νέο κίνητρο και φέτος αποφάσισε να σταματήσει, για να κυνηγάει με την ησυχία του τα μπαλάκια του γκολφ, άθλημα που το απολαμβάνει πολύ περισσότερο από το ποδόσφαιρο!
Μεσούτ Οζίλ
Γερμανός στην ταυτότητα αλλά Τούρκος στην καρδιά και την καταγωγή του, ο αριστεροπόδαρος Οζίλ υπήρξε σημείο αναφοράς σε όλες τις μεγάλες ομάδες που έπαιξε χωρίς να εξελιχθεί ποτέ σε σούπερ σταρ παρότι είχε όλο το «πακέτο» για να γίνει.
Οι προπονητές του έλεγαν ότι είχε μάτια πίσω στην… πλάτη, γι’ αυτό και μοίρασε στην καριέρα του πολύ περισσότερες ασίστ από άλλους παίκτες πολύ πιο υπερεκτιμημένους. Για παράδειγμα, ενώ αγωνίστηκε συνολικά 300 παιχνίδια λιγότερα απ’ όσα αγωνίστηκε ο «εγκεφαλικός» Ινιέστα, μοίρασε 70 ασίστ περισσότερες απ’ αυτόν.
Στα τρία χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης έδωσε 81 ασίστ και δικαίως θεωρείται από τους ειδικούς ένας από τους κορυφαίους πλέι μέικερ σε όλη την ιστορία του ποδοσφαίρου. Η Αρσεναλ τον απέκτησε με ποσό ρεκόρ 50 εκατ. ευρώ από τη Ρεάλ, συν 8 εκατ. για τον ίδιο ετησίως. Άλλοι σημαντικοί σταθμοί στην καριέρα του Οζίλ ήταν η Σάλκε και η Βέρντερ Βρέμης, ενώ αγωνίστηκε για εννιά χρόνια στην εθνική Γερμανίας (92 συμμετοχές – 23 γκολ) από την οποία σταμάτησε με δική του βούληση το 2018 σε ηλικία μόλις 30 ετών, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχτηκε λόγω της τουρκικής καταγωγής του μετά τον πρόωρο αποκλεισμό της από το Μουντιάλ της Ρωσίας.
Η τελευταία ομάδα της 17χρονης καριέρας του ήταν η Μπασάκσεχιρ, από την οποία αποσύρθηκε σε ηλικία 34 ετών.
Ζεράρ Πικέ
Εν μέσω του τεράστιου θορύβου που προκάλεσε το πολύκροτο διαζύγιό του με την Σακίρα, ο Πικέ αποφάσισε να κρεμάσει τη φανέλα του σε ηλικία 36 ετών πολύ απλά επειδή δεν είχε άλλο κίνητρο και καθαρό μυαλό για να την συνεχίσει. Και ήταν μια φανέλα φορτωμένη με πολλά παράσημα, γιατί πρόλαβε να κατακτήσει τα πάντα με την Μπαρτσελόνα και την εθνική Ισπανίας, δύο ομάδες στις οποίες πάντα είχε ηγετική παρουσία κι ας μην ήταν ο πιο πλούσιος παίκτης σε ταλέντο.
Τον επισκίαζαν άλλοι αστέρες ποδοσφαιρικά, αυτός όμως είχε πάντα τον τρόπο του να παραμένει σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα των επιτυχιών και να κεντρίζει το γενικότερο ενδιαφέρον με τη ζωή του έξω από τα γήπεδα, κυρίως λόγω της σχέσης με μιας παγκόσμιας εμβελείας σταρ όπως η Σακίρα.
Παιδί της Μασία, ο Πικέ πήγε με μεταγραφή εκατομμυρίων στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε μικρή ηλικία και χρειάστηκε να πληρώσει η Μπαρτσελόνα σχεδόν τα διπλάσια απ’ όσα είχε εισπράξει για να τον πάρει πίσω. Η συνέχει δικαίωσε την επιλογή της. Ο Πικέ μέτρησε 616 εμφανίσεις με τους «μπλαουγκράνα» και άλλες 102 με την εθνική Ισπανίας, κερδίζοντας τα πάντα, από το Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Χοακίν
Από τους παίκτες που έμειναν στην ιστορία χωρίς ο πολύς ο κόσμος να γνωρίζει το επώνυμό τους! Ο Χοακίν Σάντσεθ θεωρείται παίκτης – σύμβολο της Μπέτις, της οποίας υπήρξε φανατικός οπαδός από μικρό παιδί και μαζί της εκπλήρωσε όλα τα όνειρά του. Μαζί με τον Θουμπιθαρέτα κατέχουν το ρεκόρ συμμετοχών (662) στη La Liga, ενώ παραμένει ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ στην ιστορία του Γιουρόπα Λιγκ, όπως και ο γηραιότερος παίκτης (38 ετών και 140 ημερών) που έχει πετύχει χατ τρικ στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Ο Χοακίν έπαιξε και στις Βαλένθια, Μάλαγα και Φιορεντίνα, έχοντας σημαντική θητεία και στην εθνική Ισπανίας. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν η φαρμακερή του ντρίπλα, εφιάλτης για κάθε αμυντικό που πήγαινε να τον αντιμετωπίσει.
Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι, σε ηλικία 42 ετών, με τη φανέλα της Μπέτις φυσικά! Στο τελευταίο παιχνίδι της 23χρονης καριέρας του με αντίπαλο τη Βαλένθια όπου ισοφάρισε το ρεκόρ συμμετοχών του Θουμπιθαρέτα, το κατάμεστο «Μπενίτο Βιγιαμαρίν» τον αποχαιρέτησε με ένα αξέχαστο και ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο!
Ντιέγο Γοδίν
Ποδοσφαιρικό «παιδί» του Ντιέγκο Σιμεόνε, ο πανύψηλος Ουρουγουανός στόπερ θα μνημονεύεται όχι τόσο επειδή κατέκτησε ως αρχηγός της Ατλέτικο Μαδρίτης δύο Γιουρόπα Λιγκ και δύο Σούπερ Καπ, όσο επειδή με ένα δικό του γκολ σε βάρος της Μπαρτσελόνα την τελευταία αγωνιστική, οι «ροχιμπλάνκος» πανηγύρισαν μέσα στο «Καμπ Νου» το ισπανικό πρωτάθλημα το 2014, ύστερα από 18 χρόνια αναμονής.
Θεωρείται παίκτης – θρύλος για την Ατλέτικο Μαδρίτης, με την οποία αγωνίστηκε σε 389 παιχνίδια και σημείωσε 27 γκολ. Ταίριαξε πολύ με τα «θέλω» του Σιμεόνε και κανείς δεν κατάφερε να μπει στα παπούτσια του όταν αποφάσισε να πάει στην Ιταλία, πρώτα για την Ιντερ και εν συνεχεία για την Κάλιαρι.
Πέρασε τον Ατλαντικό και κατέκτησε το πρωτάθλημα Βραζιλίας με την Ατλέτικο Μινέιρο, ενώ έκλεισε την 20χρονη καριέρα του στην Βελέζ Σάρσφιλντ, στην Αργεντινή, στα 38 του χρόνια.
Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών στην εθνική Ουρουγουάης, με 161 εμφανίσεις και 8 γκολ.
Νταβίδ Σίλβα
Από τους πλέον αγαπημένους παίκτες του Γκουαρδιόλα, αυτός ο μικρόσωμος χαφ που δεν σου γεμίζει το μάτι αποδείχθηκε «κλειδί» στο παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι, κυρίως χάρις στην ευχέρεια που είχε να περνάει την μπάλα από την τρύπα της… βελόνας απέναντι σε κλειστές άμυνες. «Είναι ο καλύτερος παίκτης που έχω δει ποτέ σε κλειστούς χώρους» ήταν τα λόγια «παράσημο» που είπε γι’ αυτόν ο Γκουαρδιόλα, με τον οποίο έζησε μεγάλες στιγμές στους «πολίτες».
Οταν πήγε στο Μάντσεστερ, η Σίτι ήταν μια μεσαία ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ κι όταν έφυγε, την άφησε να είναι μια από τις κορυφαίες και πιο θεαματικές ομάδες του πλανήτη. Ο Νταβίδ Χοσουέ Χιμένεθ Σίλβα έπαιξε μαζί της 309 αγώνες στην Πρέμιερ Λιγκ σε 10 χρόνια και παραμένει ο πρώτος παίκτης σε ασίστ (93) στην ιστορία της, έχοντας σκοράρει και 60 γκολ.
Πριν πάει στη Ρεάλ, έκανε αξιοσημείωτη καριέρα στη Βαλένθια, ενώ έκλεισε την καριέρα του φορώντας τη φανέλα της Ρεάλ Σοσιεδάδ, σε ηλικία 37 ετών.
Σεσκ Φάμπρεγας
Αποχαιρέτησε τα όπλα σε ηλικία 36 χρονών, μετά από μια καριέρα που ξεκίνησε μάλλον ανάποδα, όταν 16 χρονών εγκατέλειψε την περίφημη «Μασία» της αγαπημένης του Μπαρτσελόνα για να γίνει επαγγελματίας στην Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ.
Εσπασε ρεκόρ παίζοντας το πρώτο παιχνίδι του στην Πρέμιερ Λιγκ σε ηλικία μόλις 16 ετών και 177 ημερών, ενώ πολύ σύντομα έγινε ο νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία των «κανονιέρηδων», παίρνοντας και το περιβραχιόνιο του αρχηγού με το που έκλεισε τα 21 του χρόνι.
Παίκτης της Αρσεναλ ήταν όταν πρωτοφόρεσε τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας, με την οποία έπαιξε 110 αγώνες και κατέκτησε τα πάντα. Το απωθημένο του να επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα πραγματοποιήθηκε το 2011 και μετά από μια τριετία εντυπωσιακών εμφανίσεων μαζί της όπου κατέκτησε τα πάντα όλα εκτός από το Τσάμπιονς Λιγκ, επέστρεψε στην Πρέμιερ Λιγκ για την Τσέλσι, με την οποία αγωνίστηκε σε 135 αγώνες.
Το 2019 πήγε στη Μονακό και μετά από ένα ήρεμο πέρασμα από την «ταπεινή» Κόμο, ομάδα β’ κατηγορίας Ιταλίας, αποφάσισε εφέτος να κρεμάσει τα παπούτσια του.
Φερνάντο Γιορέντε
Κλασικός σέντερ φορ παλαιάς κοπής, ο σχεδόν δίμετρος (1,95μ) Γιορέντε αγωνίστηκε για δύο γεμάτες δεκαετίες σε υψηλό επίπεδο, με πιο σημαντικό πόλο της καριέρας του την Αθλέτικ Μπιλμπάο.
Γεννημένος στην Παμπλόνα από Βάσκους γονείς, επιλέχθηκε από μικρό παιδί απ’ αυτήν την ιδιαίτερη ομάδα και φόρεσε τη φανέλα της σε 259 επαγγελματικά παιχνίδια, σκοράροντας 84 γκολ.
Ο «βασιλιάς των λιονταριών» όπως τον αποκαλούσαν λόγω της καστανόξανθης χαίτης του, εξελίχθηκε σε παίκτη–θρύλο για τη Μπιλμπάο, οι οπαδοί της οποίας τον αποχαιρέτησαν με βαριά καρδιά όταν αποφάσισε μετά από οκτώ χρόνια να αποδεχτεί την πλουσιοπάροχη πρόταση της Γιουβέντους, απρόθυμος να διαχειριστεί άλλο τις ιδιαιτερότητες του «El Loco» Μπιέλσα, του χαρισματικού αλλά τόσο ιδιόρρυθμου προπονητή της ομάδας.
Η επιστροφή του Γιορέντε στην Ισπανία για τη Σεβίλλη δεν πήγε καλά και χρειάστηκε να μετακομίσει στην Πρέμιερ Λιγκ και το Σουόνσι για να απογειώσει ξανά την καριέρα του. Η Τσέλσι δεν δέχθηκε να πληρώσει τα χρήματα που δαπάνησε τελικά η Τότεναμ για να τον αποκτήσει από τη Σουόνσι. Δεν στέριωσε όμως ούτε στα «σπιρούνια, ούτε στη Νάπολι ούτε και στην Ουντινέζε, μέχρι να επιστρέψει στην Εϊμπάρ για να κλείσει στα 38 του χρόνια μια μεγάλη καριέρα σε τρία κορυφαία πρωταθλήματα. Μια καριέρα που αναμφίβολα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη εάν ήταν πιο προσεκτικός στις επιλογές του.
Ζοάο Μιράντα
Η ζωή του θυμίζει δακρύβρεκτη κινηματογραφική ταινία, αλλά δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος που το όνομά του Ζοάο Μιράντα βρίσκεται σε ετούτη τη λίστα.
Ηταν το μικρότερο μέλος μιας φτωχής οικογένειας με 12 παιδιά και έζησε μεγάλες απώλειες που σημάδεψαν τη ζωή του. Ορφάνεψε νωρίς από πατέρα, έχασε σε μικρή ηλικία τον αδελφό του που τον είχε πρότυπο ως ποδοσφαιριστή και τράβηξε γρήγορα τον δικό του δρόμο, όταν παντρεύτηκε σχεδόν… αμούστακος και έγινε ο ίδιος πατέρας στα 19 του χρόνια. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του στη Βραζιλία κέντρισαν αμέσως το ενδιαφέρον πολλών ευρωπαϊκών ομάδων και παρά την επιθυμία της μητέρας του να μην ξενιτευτεί, ο Μιράντα αποδέχθηκε στα 21 του την πρόταση της Σοσό.
Απογοητεύτηκε από αυτήν τη βιαστική επιλογή του, γύρισε στη Βραζιλία για τη Σάο Πάολο και πιο έμπειρος πλέον, ξαναπέρασε μετά από μια πενταετία τον Ατλαντικό για να παίξει στην Ατλέτικο Μαδρίτης του Ντιέγκο Σιμεόνε. Με τη φανέλα της κατέκτησε πέντε τίτλους και μονιμοποιήθηκε στην εθνική Βραζιλίας, ζώντας και άλλη μια χρυσή τετραετία με την Ιντερ.
Με σχεδόν 500 επαγγελματικά παιχνίδια στην καριέρα του και 58 συμμετοχές στη «σελεσάο», ο Μιράντα αποφάσισε στα 39 του χρόνια να αποχαιρετήσει το ποδόσφαιρο, αφήνοντας το αποτύπωμα ενός τίμιου κεντρικού αμυντικού που δεν εξελίχθηκε σε λαμπερό σταρ, αλλά ήταν πάντα πολύτιμος παίκτης για τις ομάδες του.
Και ο ένας!
Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς
Ο ποδοσφαιριστής θρύλος που αυτοαποκαλείται «ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο» και πολλοί δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να τον αμφισβητήσουν, αποσύρθηκε το καλοκαίρι από την ενεργό δράση σε ηλικία 42ετών και από τότε όλοι μας νοιώθουμε φτωχότεροι!
Μόλις καθίσει η σκόνη της ποδοσφαιρικής παρουσίας του μετά από χρόνια, μάλλον θα είναι αδύνατον να αποφασίσουμε αν θα τον θυμόμαστε για τις αμέτρητες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας που μας χάρισαν η ευφυΐα και το ταλέντο του ή για τις φοβερές και τρομερές ατάκες του που θα μείνουν στην ιστορία.
Εζησε μια μυθική καριέρα και την απόλαυσε όσο λίγοι στον κόσμο. Πέτυχε περισσότερα από 500 γκολ με τις ουκ ολίγες ομάδες του (Μάλμε, Αγιαξ, Γιουβέντους, Ιντερ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λος Αντζελες Γκάλαξι, εθνική Σουηδίας) και επέλεξε να κλείσει την καριέρα του σ’ αυτήν που αγάπησε περισσότερο απ’ όλες τις άλλες, τη Μίλαν. Ο τρόπος που «χάιδευε» την μπάλα είναι μοναδικός και αναμφίβολα πολλά από τα απίστευτα γκολ που πέτυχε δεν θα μπορούσε κανείς άλλος να τα πετύχει – ίσως μόνο ο Ροναλντίνιο να τον πλησίαζε κάπως ως προς τη δυσκολία όλων αυτών που έκανε με τη μπάλα στα πόδια.
Είναι ο μόνος παίκτης που έχει σκοράρει στο Τσάμπιονς Λιγκ με έξι διαφορετικές ομάδες, ο μόνος που έχει σκοράρει σε 26 συνεχόμενα πρωταθλήματα, από 16 έως 42 χρονών! Οταν γεννήθηκε έσπασε το καλούπι και παραμένει έκτοτε μια ολόκληρη κατηγορία από μόνος του.