Υπήρξε μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Την είδαμε στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, από τη συμπεριφορά παικτών, προπονητών και όσων ήταν μέσα στο γήπεδο, στον αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού.
Και λες, γιατί να μη ζούμε συνεχώς σε ένα τέτοιο υγιές περιβάλλον, αλλά αναγκαζόμαστε να βιώνουμε μια ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα, με καταγγελίες για «μαφίες», «στημένα παιχνίδια», «κατευθυνόμενες διαιτησίες» και κάθε τι, που δεν αφορά τον αθλητισμό, αλλά την παρανομία. Ο φίλαθλος κόσμος ήδη άρχισε να απομακρύνεται και να μην ενδιαφέρεται.
Θα είναι, λοιπόν, πολύ φυσικό να υπάρχουν και οι ανάλογες σκέψεις από παράγοντες, οι οποίοι δεν θέλουν πλέον να παραμείνουν μέσα σ’ ένα παιχνίδι που παίζεται εκτός των γηπέδων. Σίγουρα, κάποιοι αναρωτιούνται για το πού έχουν μπλέξει. Με ποιους κάθονται στο ίδιο τραπέζι και συνομιλούν…
Ολα αυτά δεν υπάρχουν μόνο στη χώρα μας. Παντού όπου κυλάει το τόπι, εμφανίζονται. Ομως, στο εξωτερικό, η Δικαιοσύνη δεν κάνει τα «στραβά μάτια», ανάλογα με το «πρόσωπο» ή τον «σύλλογο».
Αντιστρόφως, εδώ, θα βρεθεί και κατηγορούμενος εάν τολμήσει κάποιος να αποκαλύψει κάτι. Θα λοιδορηθεί και στο τέλος θα τον βγάλουν και… τρελό.
Και το χειρότερο: Ουδείς φαίνεται να έχει τη θέληση να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Η όλη προσπάθεια της «αλλαγής» επικεντρώνεται στην «καρέκλα», ώστε το όλο σάπιο σύστημα να λειτουργεί υπέρ του νέου «χαλίφη».
Οσο για την πολιτεία; Εδώ και δεκαετίες παίζει μόνιμα τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Μόνες παρεμβάσεις, οι νόμοι επί νόμων, οι οποίοι στην ουσία δεν εφαρμόζονται.