O Ρίκι Ρούμπιο βρήκε τη δύναμη να πατήσει ξανά, γερά στα πόδια του στα 33 του και να υπογράψει νέο συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, ύστερα από μια 12ετία στα παρκέ του ΝΒΑ.
«Ανέπτυξα χρόνιο στρες και έπρεπε να το ρυθμίσω. Δεν το χαρακτήρισα ως άγχος ή διαταραχή. Είχα συμπτώματα ψυχικών προβλημάτων, αλλά ήθελα να το καταλάβω. Υπήρχε ένας εσωτερικός παράγοντας, λόγω του τρόπου σκέψης μου. Αλλά ο ψυχολόγος μου με βοήθησε να το δουλέψω με τον εαυτό μου. Προσπαθούμε να ελέγξουμε το ανεξέλεγκτο και δεν ξέρεις πότε θα σε βγάλει η ζωή σε άλλο δρόμο», τόνισε μεταξύ άλλων ο Καταλανός πόιντ γκαρντ, αποκαλύπτοντας μια πτυχή του δράματος που βίωσε.
Ο Ρούμπιο, πριν καν κλείσει τα 15 του, το 2005, έγινε ο νεότερος παίκτης που αγωνίστηκε στο ισπανικό πρωτάθλημα, με τη φανέλα της Μπανταλόνα. Στον τελικό του Ευρωπαϊκού U16, απέναντι στη Ρωσία, τον Αύγουστο του 2006, έκανε όλο τον μπασκετικό κόσμο να τρίβει τα μάτια του, πετυχαίνοντας 51 πόντους, μαζεύοντας 24 ριμπάουντ και μοιράζοντας 12 ασίστ, ενώ με τη Γιουβεντούτ κατέκτησε και το EuroChallenge την ίδια χρονιά και το 2008 άφησε το στίγμα του στην πορεία της Ισπανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στον χαμένο τελικό κόντρα στις ΗΠΑ.
Ο Ρούμπιο έκανε πολλά πράγματα πριν καν ενηλικιωθεί. Εκανε ακόμη περισσότερα στη συνέχεια και δοκίμασε τις αντοχές του σε συνθήκες ακραίου πρωταθλητισμού κάνοντας το κορμί του να μοιάζει με 40άρη, παρά με 32χρονου.
Και μαζί με το σώμα, λύγισε και ο νους. Το άγχος τον κυρίευσε. Ισως, έφτασε στο σημείο να αγχώνεται μόνο και μόνο από την πιθανότητα ότι θα αγχωθεί. Ισως να έφτασε στο σημείο να φοβάται να κοιτάξει την οθόνη του κινητού του όταν ξυπνούσε και να μένει στο κρεβάτι με τις ώρες προτού αποφασίσει να σηκωθεί. Ισως βίωσε καταστάσεις που βιώνουν εκατομμύρια «αθλητές» του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Παρότι ο Καταλανός άσος έλυσε από πολύ νωρίς το βιοποριστικό ζήτημά του, μπήκε σε έναν ξέφρενο ρυθμό πρωταθλητισμού: ταξίδια, προπονήσεις, συνεντεύξεις Τύπου, αγώνες και ξανά από την αρχή.
Και με τα χρόνια, η μαγεία του παιχνιδιού, η χαρά του αθλητισμού, έσβησε γι’ αυτόν. Το ενδιαφέρον χάθηκε και σιγά σιγά ατόνησε και το ενδιαφέρον του για τα απλά καθημερινά πράγματα, όπως, φυσικά, και για εκατομμύρια κόσμου που βιώνει παρόμοιες καταστάσεις, έχοντας παράλληλα και δυσβάσταχτα οικονομικά προβλήματα να επιλύσει.
«Ημουν στο σκοτάδι»
«Ημουν στο σκοτάδι, αλλά δουλεύοντας με τη βοήθεια των απαραίτητων επαγγελματιών βγήκα έξω από αυτό. Μια λέξη, μια αγκαλιά, ένα “είμαι εδώ”, όλα βοηθούν. Εχω σώσει τον εαυτό μου και τώρα είμαι πάλι εδώ. Ηταν μάθημα ζωής για εμένα. Είμαι περήφανος για τον εαυτό μου και δεν είμαι τόσο απαιτητικός με εκείνον. Δίνω στο μπάσκετ μια νέα ευκαιρία. Είναι ένα παιχνίδι. Κάποιες φορές το εκλαμβάνουμε σαν να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν είναι έτσι», θα τονίσει με νόημα.
Για να συμπληρώσει κάτι εξίσου σημαντικό: «Μερικές φορές βιώνουμε κάποια γεγονότα και δεν καταλαβαίνουμε τη ζημιά που κάνουμε στον εαυτό μας. Ενιωθα δειλός που δεν είχα δύναμη. Για πρώτη φορά έδωσα προτεραιότητα σε έμενα και ήταν η σωστή απόφαση. Το να μιλάς γι’ αυτό είναι μια νίκη για την κοινωνία. Οταν βλέπουμε τον εαυτό μας να αντανακλάται σε κάποιον, δεν νιώθουμε μόνοι. Δυστυχώς, όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια κάποια στιγμή και το να το ζητήσουμε είναι μια πράξη γενναιότητας».
Ο Ρούμπιο μίλησε και για την απόφασή του να επιστρέψει στο μπάσκετ: «Από την 1η Αυγούστου, κάθε μέρα που σηκωνόμουν, το μπάσκετ είχε τελειώσει, γιατί ο άνθρωπος Ρούμπιο είχε εξαφανιστεί. Μέχρι πριν από τρεις ή τέσσερις μήνες δεν σκεφτόμουν καν να επιστρέψω στο παρκέ. Μια μέρα περπατούσα με τον θεραπευτή μου στα βουνά και αισθάνθηκα καλύτερα. Είπα ότι αν σταματήσω το μπάσκετ τώρα και θελήσω να επιστρέψω στα 40, δεν θα είναι εφικτό. Τώρα στα 33, μπόρεσα να επιστρέψω στη ζωή που είχα και αυτό ήταν κάτι που με παρακίνησε. Τώρα χτίζεται ο σημερινός Ρίκι, είμαι πολύ περήφανος για τη διαδικασία. Η ουσία είναι αυτή, αλλά νιώθω περίεργα. Αλλαξα μηχανισμούς που είχα πριν. Είναι μια διαδικασία με σκαμπανεβάσματα, αλλά είσαι ασφαλής όταν τα πράγματα γίνονται καλά και έχεις γερές βάσεις. Αισθάνομαι λίγο διαφορετικός, αλλά δεν σταματώ να είμαι ο Ρίκι. Είμαι ειλικρινής με τη διαδικασία, γιατί πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους».
Παρότι αισθάνεται την ανάγκη να δείξει δυνατός ξανά, παραμένει επιφυλακτικός. Το «φάντασμα» ίσως επιστρέψει: «Το συμβόλαιο είναι μόνο για αυτή τη χρονιά. Είμαι 100% αφοσιωμένος, αλλά αν κάποια στιγμή αυτό επανέλθει, θα πρέπει να σταματήσω», λέει.