Υπάρχουν στιγμές που η πλούσια ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα που γεννιούνται στο άκουσμα μιας τόσο σοκαριστικής είδησης.
Υπάρχουν στιγμές που ο δημοσιογράφος δεν θέλει να γράψει μία τέτοια είδηση. Νομίζει ότι βλέπει ένα κακό όνειρο. Μία τέτοια στιγμή ήταν η είδηση του θανάτου της Ρούξι Ντουμιτρέσκου, η οποία, σε ηλικία 46 ετών, έφυγε από τη ζωή προδομένη από την καρδιά της, μία καρδιά που «χτυπούσε» για το ελληνικό βόλεϊ και, ιδιαίτερα, για τον Παναθηναϊκό.
Το όνομα της Ρούξι Ντουμιτρέσκου είχε ταυτιστεί με σπουδαίες εμφανίσεις του Παναθηναϊκού και της εθνικής ομάδας. Είχε γίνει σύνθημα. Η γλυκιά βολεϊμπολίστρια διέθετε το δικό της φανατικό κοινό και ήταν «σταρ» σε ένα άθλημα που στη χώρα μας δεν έχει πολλά αστέρια.
Με ταλέντο και ηγετικά χαρακτηριστικά, μπορούσε ακόμα και με μία προσπάθεια της να εμψυχώσει τις συμπαίκτριές της και να αλλάξει τη ροή ενός παιχνιδιού. Αγωνιζόταν για τη χαρά της νίκης. Ήταν σα να ζούσε για το θετικό αποτέλεσμα. Ένας σπάνιος άνθρωπος που μέσα στο γήπεδο μεταμορφωνόταν σε… μαινάδα.
Οι Ρουμάνοι ανίχνευσαν το ταλέντο της Ρούξι από τα πρώτα βήματά της στον χώρο. Από τότε που ήταν ένα ψιλόλιγνο ξανθό κορίτσι. Που από την ηλικία των 17 ετών φορούσε το εθνόσημο της χώρας τους.
Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα μία από τις κορυφαίες ομάδες του γυναικείου βόλεϊ ήταν τα Βριλήσσια. Η ταλαντούχα αθλήτρια κίνησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων της ελληνικής ομάδας και την έφεραν στην Ελλάδα. Η Ρούξι ήταν 20 ετών και από την πρώτη στιγμή ερωτεύτηκε τη χώρα μας. Οδήγησε τα Βριλήσσια στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος και τριών κυπέλλων και το 2003 μπήκε στη ζωή της ο Παναθηναϊκός. Άλλος μεγάλος έρωτας…
Στις «πράσινες» η Ντουμιτρέσκου βρήκε την ομάδα της καρδιά της, όμως και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού βρήκαν την αθλήτρια που έκλεψε τις δικές τους καρδιές.
Τα γήπεδα γέμιζαν με κόσμο μόνο για να δουν τη Ρούξι να παίζει και να οδηγεί το «τριφύλλι» σε νίκες. Και αυτές οι νίκες ήταν πολλές… Έξι πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα μπήκαν στην τροπαιοθήκη της. Μα αυτό όμως που δεν χώραγε σε καμία βιτρίνα επάθλων ήταν η αγάπη του της έδειχνε ο κόσμος. Ταυτίστηκε με την ομάδα, ήταν η αρχηγός της με το νούμερο 9. Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα της, η φανέλα με το νούμερο εννέα αποσύρθηκε και θα συμβολίζει για πάντα στον Παναθηναϊκό τη σπουδαία αθλήτριά του.
Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου όμως τίμησε και το ελληνικό εθνόσημο. Το φόρεσε με την εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και το υπερασπίστηκε μέχρι και το 2009. Έγινε και εκεί ο στρατηγός και πάλευε κάθε φορά για τη νίκη με πρωτοφανές πάθος. Και όταν έφτανε με την ομάδα στο επιθυμητό αποτέλεσμα τότε το πρόσωπό της έλαμπε και μετέτρεπε το φινάλε του αγώνα σε γιορτή.
Η Ελλάδα ήταν η δεύτερη πατρίδα της. Εδώ γνώρισε και τον μεγάλο έρωτα της ζωής της τον Ολυμπιονίκη Αλέξανδρο Νικολαΐδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 14 Οκτωβρίου 2022. Μαζί είχαν αποκτήσει και έναν γιο, τον Φίλιππο.
Για να καμαρώσει τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη να οδηγεί ως σημαιοφόρος την ελληνική αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 ταξίδεψε μέχρι το Λονδίνο. «Η τρίχα κάγκελο και τα δάκρυα ποτάμι… Εκατομμύρια μάτια πάνω σου και εσύ, πρώτος, με τη σημαία μας ψηλά. Είμαι πολύ υπερήφανη που είμαι έστω και μισή Ελληνίδα…», είχε γράψει σε ανάρτησή της.
Λίγο εβδομάδες μετά ο γάμος τους θα διαλυθεί. Τα επόμενα χρόνια η Ρούξι μοίραζε τον χρόνο της ανάμεσα σε Ρουμανία και Ελλάδα. Το 2013 αγωνίστηκε με τον Ηρακλή Κηφισιάς και, στη συνέχεια, μετακόμισε στη γενέτειρα της. Κι εκεί όμως η σκέψη της ήταν στον Παναθηναϊκό καθώς είχε τον τίτλο της «πρέσβειρας» του.
Στις 4 Μαρτίου 2024, μία ενημέρωση από τη ρουμανική ομοσπονδία βόλεϊ προς την ελληνική σκόρπισε θλίψη στο φίλαθλο ελληνικό κοινό. Η Ρούξι δεν είναι ανάμεσά μας. Δεκαεπτά μήνες μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη «πέταξε» και αυτή στον ουρανό αφήνοντας τον Φίλιππο και χωρίς μητέρα.
Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου αγωνιζόταν σε ένα άθλημα, το οποίο, στη χώρα μας, δεν δίνει συμβόλαια με πολλά μηδενικά στις αθλήτριές του. Δεν έγινε πλούσια μέσα από τον αθλητισμό. Κέρδισε όμως κάτι πολύ περισσότερο. Έγινε θρύλος. Όσα χρόνια και να περάσουν το όνομά της θα ταυτίζεται με το ελληνικό βόλεϊ και τον Παναθηναϊκό.
Στις 4 Μαρτίου δεν πέθανε. Απλώς πέρασε στην αθανασία…