Oταν ο Γιώργος Γιακουμάκης πέτυχε με ένα εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι το 13ο του γκολ με τη φανέλα της Σέλτικ στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος Σκωτίας την περίοδο 2021-22, ήξερε ήδη ότι όλα όσα κατάφερε με τη θρυλική ομάδα της Γλασκόβης θα μπορούσαν να του ανοίξουν τον δρόμο για ένα καλύτερο πρωτάθλημα και ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.
Ο τίτλος του πρώτου σκόρερ σε ένα πρωτάθλημα β΄ ταχύτητας στην Ευρώπη δεν συνιστά από μόνος του σφραγισμένο διαβατήριο για την επιτυχία, αλλά αυτή η εξ αγχιστείας σύνδεση της Πρέμιερσιπ της Σκωτίας με την Πρέμιερ Λιγκ της Αγγλίας, σε συνδυασμό με το μέταλλο της φανέλας της Σέλτικ, ήταν λογικό να βάλει το όνομα του Ελληνα στράικερ στο μικροσκόπιο πολλών ισχυρών ομάδων, εντός και εκτός Ευρώπης.
Με όνομα που δύσκολα προφέρεται και καταγωγή από την «ποδοσφαιρομάνα» Ελλάδα, η μεταγραφή του Γιακουμάκη σε ένα κλαμπ από τα ισχυρά πρωταθλήματα της Ευρώπης αποδείχθηκε ότι ξεκινούσε εξ ορισμού με… χάντικαπ κι ας είχε πίσω του δύο εντυπωσιακές χρονιές σε Ολλανδία και Σκωτία. Υπήρξε μεν ενδιαφέρον από αρκετές ομάδες του ευρωπαϊκού Big-5 αλλά, παρότι τα χρήματα που ζητούσε η Σέλτικ ήταν πολύ λογικά για τέτοιο επίπεδο, το βήμα έμεινε τελικά μετέωρο. Αν και την περασμένη χρονιά είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ και στην Ολλανδία με τη Φένλο με 26 γκολ σε 30 αγώνες, ο (τότε) 27χρονος επιθετικός δεν έκανε εκείνο το καλοκαίρι το παραπάνω βήμα. Ηταν φανερός ο δισταγμός των ομάδων που βρίσκονταν σε πιο υψηλό επίπεδο, κυρίως επειδή το ποδοσφαιρικό παρελθόν του στην Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριζόταν λαμπερό…
Χάθηκε έτσι άδοξα η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού και η χειμερινή που ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2023 προσέφερε, ως συνήθως, περιορισμένες επιλογές. Μια λογική προοπτική ήταν να παραμείνει στη Σέλτικ, ειδικά εκείνη τη χρονιά που προπονητής της είχε αναλάβει ο Αγγελος Ποστέκογλου και θεωρητικά αυτή η σχέση θα ισχυροποιούσε τη θέση του στην ομάδα. Ο ένας Ελληνας δεν βοήθησε τον άλλο. Τα 6 γκολ του Γιακουμάκη στο πρώτο μισό της περιόδου δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να κερδίσει την εμπιστοσύνη ενός απαιτητικού προπονητή που είχε ένα άλλο στιλ ποδοσφαίρου στο μυαλό του. Χωρίς να έχουν έλθει σε ρήξη ή να έχουν ανταλλάξει λόγια, ήταν φανερό ότι δεν ταίριαζαν τα χνώτα τους και η προοπτική της μεταγραφής έμοιαζε μονόδρομος.
Η λύση ήλθε από τον μακρινό κόσμο του MLS και την πρόσφερε η Ατλάντα Γιουνάιτεντ. Χωρίς να είναι ανοικτή η μεταγραφική περίοδος στις ΗΠΑ, έστειλε μια αντιπροσωπεία της στη Σκωτία πρώτα για να μιλήσει με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή και μετά με την ομάδα του. Ηταν μια κίνηση που έδειξε με ξεκάθαρο τρόπο το πόσο πολύ τον ήθελε κι αυτό επίδρασε πολύ θετικά στην ψυχολογία του Γιακουμάκη, όπως εξήγησε και ο ίδιος τον περασμένο Νοέμβριο σε μια μεγάλη συνέντευξή του στο «Athletic». Εκεί μίλησε για τις συνθήκες που τον οδήγησαν στην ριψοκίνδυνη απόφασή του να δοκιμάσει (αντί να περιμένει) την τύχη του σε ένα αναδυόμενο πρωτάθλημα, που, μέχρι να το λαμπρύνει με την παρουσία του στο Μαϊάμι ο Μέσι, ελάχιστα ενδιέφερε τους Ευρωπαίους.
Είχε δηλώσει τότε: «Δεν θα σκεφτόμουν να φύγω από τη Σέλτικ εάν διάφορα πράγματα δεν πήγαιναν στραβά. Τελικά πολλά ήταν εντελώς λάθος. Δεν θα πω ψέματα. Στο τέλος της ημέρας, η σχέση μου με τον προπονητή δεν ήταν καλή. Χωρίς να έχουμε κάποια αντιπαράθεση, δεν με εμπιστευόταν όσο θα ήθελα. Κι επειδή εγώ είχα ανάγκη να νιώσω πως με εμπιστεύεται, έπρεπε να φύγω. Εφυγα τελικά και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή κι ας ήμουν λυπημένος γιατί ήμουν κάτι σαν θεός για τους οπαδούς της Σέλτικ. Υπέφερα όμως στον τελευταίο μήνα μου εκεί διότι δεν έλαβα σεβασμό από κάποιους και με ανάγκασαν να αποχωρήσω. Οι άνθρωποι της Ατλάντα έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι στη Σκωτία απλώς για να με συναντήσουν. Και ταξίδεψαν σε ένα χρονικό σημείο του μεταγραφικού παραθύρου που δεν υπήρχε ελπίδα ότι θα μπορούσα να ολοκληρώσω τη μεταγραφή. Το έκαναν για να με κάνουν να νιώσω σημαντικός, για να μου δείξουν πως “είμαστε εδώ για σένα και πραγματικά θέλουμε να σε υπογράψουμε”. Κι αυτό ήταν κάτι καταπληκτικό για μένα».
Η επιλογή αυτή αποδείχθηκε win – win κατάσταση και για τις δύο πλευρές. Η Ατλάντα Γιουνάιτεντ βρήκε στο πρόσωπο του Γιακουμάκη έναν εξαιρετικό σκόρερ και ο 29χρονος επιθετικός την ασφάλεια, τον σεβασμό και την αναγνώριση που αποζητούσε. Τα επιτεύγματά του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Αν και ήταν κάποια στιγμή μπροστά στην κούρσα, έχασε στις λεπτομέρειες τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, κλείνοντας τη σεζόν με 19 γκολ και 2 ασίστ σε 30 αγώνες. Συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος από την οποία έμεινε εκτός ο Λιονέλ Μέσι, ενώ κέρδισε με διαφορά τον Αργεντινό σούπερ σταρ στην ψηφοφορία για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο παίκτη στο MLS.
Με ποσοστό 45,78% των ψήφων έναντι 27,28% του Μέσι, βραβεύτηκε με τον ίδιο τίτλο που είχε βραβευθεί παλαιότερα και ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Κέρδισε εύκολα την πρώτη θέση στις ψήφους των προπονητών – στελεχών των ομάδων και των ανθρώπων των μίντια, ενώ έχασε οριακά στην ψηφοφορία μεταξύ των παικτών.
Η νέα περίοδος στο MLS άνοιξε πριν 3 εβδομάδες και βρήκε τον Γιώργο Γιακουμάκη άσφαιρο στην 1η αγωνιστική, εκτός αποστολής λόγω τραυματισμού στη 2η αλλά… πολυβόλο στην 3η: πέτυχε σε 19 λεπτά 3 γκολ στο 4-1 της Ατλάντα με την Νιου Ινγκλαντ Ρεβολούσιον και αναρριχήθηκε στην 1η θέση του πίνακα των σκόρερ, μαζί με τον Μέσι και τον Μπεντέκε, όντας ο πέμπτος παίκτης στην ιστορία του MLS που σκόραρε περισσότερα από 20 γκολ σε λιγότερο από 2.000 αγωνιστικά λεπτά! Αυτό ήταν το 6ο χατ τρικ της καριέρας του, όλα εκτός Ελλάδας, με το οποίο έφτασε συνολικά τα 109 επίσημα γκολ, τα περισσότερα εκ των οποίων (70 σε 4 χρόνια) στο εξωτερικό.
Εντός Ελλάδας και σε επίπεδο ομάδων Σούπερ Λιγκ 1 πέτυχε όλα κι όλα 14 γκολ με τον Πλατανιά, 2 με τον ΟΦΗ και 1 με την ΑΕΚ, η οποία ουδέποτε τον εμπιστεύτηκε κι ας της χάρισε μ’ αυτό το ένα και μονάκριβο γκολ του κόντρα στον Ολυμπιακό τον τίτλο της πρωταθλήτριας! Το «Ουδείς προφήτης στον τόπο του» ταιριάζει, άλλωστε, «γάντι» με την περίπτωση του Γιώργου Γιακουμάκη. Παρά τα όσα έχει πετύχει στην Ολλανδία, τη Σκωτία και το MLS, στο υποθετικό σενάριο της επιστροφής του στην Ελλάδα για κάποια από τις μεγάλες ομάδες της χώρας, πόσοι από τους οπαδούς τους θα υποδέχονταν άραγε την είδηση με χαμόγελο;