Σε εποχές όπου οι Ευρωπαίοι παίκτες έχουν κυριαρχικό ρόλο στο πάντα απαιτητικό ΝΒΑ, θα περίμενε κανείς ότι ο αδιαφιλονίκητος MVP της περυσινής Ευρωλίγκας δεν θα ήταν αναγκασμένος να τρυπώσει από την κλειδαρότρυπα για να υποδηλώσει την παρουσία του στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.
Ο Σάσα Βεζένκοφ πέρασε με επιτυχία πολλά κρας τεστ μέχρι να αποφασίσουν οι Σακραμέντο Κινγκς να του προσφέρουν συμβόλαιο και μια θέση στο ρόστερ τους, αλλά στην πορεία αποδείχθηκε ότι το πέρασμα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν είναι εύκολη υπόθεση ακόμα κι αν διαθέτεις εισιτήριο πρώτης θέσης σφραγισμένο από την δεύτερη πιο ανταγωνιστική λίγκα του μπάσκετ παγκοσμίως.
Πριν τραυματιστεί και μείνει εκτός για 5 εβδομάδες λόγω ενός σοβαρού διαστρέμματος, ο Βεζένκοφ πέρασε δύσκολες μέρες στην ομάδα που μερικά χρόνια είχε μεγαλουργήσει ένα άλλο παιδί – θρέμμα του ελληνικού μπάσκετ. Μπορεί ο Πέτζα Στογιάκοβιτς να πήρε πρωτάθλημα στο ΝΒΑ με τους Ντάλας Μάβερικς στη δύση της καριέρας του, το αποτύπωμά του όμως έμεινε χαραγμένο στο Σακραμέντο και τους Κινγκς, οι οποίοι απέσυραν από το 2014 προς τιμήν του τη φανέλα με το Νο 16.
Η ελληνική πινελιά στο βιογραφικό του Στογιάκοβιτς δεν έχει να κάνει τόσο με το ελληνικό διαβατήριο στο όνομα… Πέτρος Κίνης που του προσέφεραν κάποιοι για να ξεφύγει από τον ιστό του εμφύλιου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, όσο με το ότι ανδρώθηκε μπασκετικά στην Ελλάδα κι ας μην είχε γεννηθεί στα μέρη μας. Στα πέντε χρόνια που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ, από παιδί έγινε άντρας και ήταν απόλυτα έτοιμος όταν κλήθηκε να κάνει το μεγάλο άλμα στο ΝΒΑ, σε πολύ πιο δύσκολες εποχές για τους Ευρωπαίους μπασκετμπολίστες σε σχέση με σήμερα.
Η ιστορία του Βεζένκοφ είναι λίγο διαφορετική αν και αρκετά όμοια μ’ αυτήν του Στογιάκοβιτς, ο οποίος ήταν γεννημένος στην Κροατία από γονείς σερβικής καταγωγής, με ελληνικό «επαγγελματικό» διαβατήριο από τα 16 του χρόνια και διεθνές με την εθνική Γιουγκοσλαβίας. Ο Βεζένκοφ γεννήθηκε στη Λευκωσία από Βούλγαρους γονείς, ήλθε στην Ελλάδα σε ηλικία 14 χρονών υπό τη σκέπη του Άρη και στη χώρα μας εξελίχθηκε μπασκετικά, άσχετα με το ότι επέλεξε να αγωνίζεται με την εθνική Βουλγαρίας. Με παρόμοια βήματα μ’ αυτά του Πέτζα, έπαιξε για 4 χρόνια στον «αυτοκράτορα» από τα 16 μέχρι τα 20 του χρόνια, αλλά χρειάστηκε περισσότερο χρόνο για να νιώσει έτοιμος να περάσει τον Ατλαντικό.
Είχε μια τριετία με σκαμπανεβάσματα στην Μπαρτσελόνα κι όταν αυτή έκρινε ότι το ταβάνι του δεν μπορεί να ψηλώσει περισσότερο, ο Ολυμπιακός του πρόσφερε την ευκαιρία να παραμείνει στην κεντρική σκηνή της Ευρωλίγκας. Η επιστροφή του Βεζένκοφ στην Ελλάδα δεν προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, μέχρι να ξαναβρεθεί στο δρόμο του ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με τον οποίο είχαν συνυπάρξει σε μια (ιδιαίτερα δύσκολη και για τους δύο) χρονιά στην Μπαρτσελόνα.
Αυτή τη φορά, η συνεργασία τους έφερε εκρηκτικά αποτελέσματα. Πολύ πιο ώριμος πια, ο Βεζένκοφ άλλαξε με θεαματικό τρόπο επίπεδο και απογειώθηκε στα χέρια του Μπαρτζώκα, με αποκορύφωμα την περυσινή περίοδο όπου κέρδισε τον τίτλο του MVP της Ευρωλίγκας και οδήγησε τον Ολυμπιακό μόλις 3 δευτερόλεπτα πριν από την κατάκτηση του κορυφαίου τροπαίου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Αν και το 2017 που επιλέχθηκε στο ντραφτ από τους Μπρούκλιν Νετς δεν σκέφτηκε καν να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ, αυτή τη φορά ο Σάσα Βεζένκοφ ένιωσε έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Άφησε το… θρόνο του στην Ευρώπη και πέρασε τον Ατλαντικό με την αίσθηση θα βρει στρωμένο το δρόμο για να ακολουθήσει τα χνάρια του Αντετοκούνμπο, του Γιόκιτς, του Ντόντσιτς, του Σαμπόνις, του Μάρκανεν και άλλων σπουδαίων Ευρωπαίων παικτών που έχουν κυριαρχικό ρόλο στο ΝΒΑ. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε την ίδια περίοδο και ο άγουρος Βίκτορ Γουεμπανιαμά, το παιδί – θαύμα του παγκόσμιου μπάσκετ. Θεωρητικά, ο έμπειρος και MVP της Ευρωλίγκας Βεζένκοφ ήταν τουλάχιστον ένα βήμα πιο μπροστά από τον 20χρονο Γάλλο, που μέχρι τότε είχε επιλέξει έναν πιο δεύτερο ρόλο στη σύντομη καριέρα του για να προετοιμάσει με μικρότερο ρίσκο το πέρασμά του στον κόσμο του ΝΒΑ.
Η ιστορία όμως εξελίχθηκε διαφορετικά. Ενώ ο Γουεμπανιαμά έχει φανερά αλλάξει επίπεδο και δικαιώνει όλες τις προσδοκίες που γέννησε με το τεράστιο κορμί του, ο Σάσα ακροβατεί μεταξύ σφύρας και άκμονος, σε μια σεζόν ξεκάθαρα απογοητευτική σε σχέση με τις προσδοκίες. Το πρόβλημά του δεν είναι οι αριθμοί. Σε σχέση με το λιγοστό χρόνο που έχει πάρει στους Σακραμέντο Κινγκς, οι επιδόσεις του δεν είναι αρνητικές. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν αυξάνει το χρόνο συμμετοχής του για να βελτιώσει τη στατιστική του.
Μέχρι τον τραυματισμό του στις αρχές Φεβρουαρίου που τον έχει κρατήσει έκτοτε εκτός αγώνων παρότι έχει αποθεραπευθεί, ο Βεζένκοφ είχε 16 DNP σε 51 αγώνες των Κινγκς. Στα 35 παιχνίδια που έπαιξε, είχε μέσο όρο συμμετοχής περίπου 12,5 λεπτά, μετρώντας 5,6 πόντους (38% στα τρίποντα), 2,5 ριμπάουντ και 0,4 ασίστ ανά αγώνα, αριθμούς κάθε άλλο παρά απογοητευτικοί για έναν νεοφερμένο στο ΝΒΑ που η ομάδα του επιλέγει να μην του δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Θεωρητικά, εάν είχε διπλάσιο χρόνο συμμετοχής θα είχε ακόμα καλύτερα νούμερα, αλλά ο Μάικ Μπράουν είναι σαν τον… Αταμάν, επιλέγει, δηλαδή, την ασφάλεια ενός κλειστού ροτέισον με τους πιο ποιοτικούς παίκτες του αντί να ψάξει στην άκρη του πάγκου του για περισσότερες λύσεις, με μεγαλύτερο όμως ρίσκο.
Στο διάστημα του τραυματισμού του, ο Βεζένκοφ άκουγε κατά καιρούς διάφορα σενάρια περί ανταλλαγής του, με πιο ηχηρό αυτό της μετακόμισής του στο Τορόντο ως ένα από τα πλούσια ανταλλάγματα των Κινγκς στην προσπάθειά τους να πάρουν τον Σιάκαμ από τους Ράπτορς. Ο χρόνος αποθεραπείας του ήταν 5 εβδομάδες, αλλά από τότε που θα έπρεπε να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση, έχουν περάσει άλλες δύο χωρίς να μπει σε αποστολή. Το μέλλον του στο Σακραμέντο είναι μάλλον στενάχωρο κι αυτό δείχνει να το έχει συνειδητοποιήσει και ο ίδιος, όπως φαίνεται στην πρόσφατη συνέντευξή του στην Mundo Deportivo όπου παραδέχεται ότι βρήκε στο ΝΒΑ μια κατάσταση πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο την περίμενε:
«Ναι, 100% νιώθω υποτιμημένος εδώ. Πιστεύω πως μπορώ να παίξω, είναι θέμα ευκαιριών. Υπάρχουν πολλές ομάδες που δεν είναι τόσο καλές. Υπάρχουν όμως και καλές ομάδες, όπως οι Θάντερ, που είχαν δύο πολύ καλούς παίκτες στη θέση του Μίτσιτς. Τώρα εκείνος παίζει (σ.σ στους Σάρλοτ Χόρνετς), έχει έναν ρόλο και πάει πολύ καλά. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει βασικός στο ΝΒΑ, αλλά μπορεί να παίξει αρκετά λεπτά και να έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο σε κάθε ομάδα. Δυστυχώς είναι δύσκολο και πρέπει να μάθεις. Δεν τους νοιάζει, θα πρέπει να περάσεις την ίδια διαδικασία και αν προσαρμοστείς, θα έχεις μια ευκαιρία. Αν όχι, είναι πολύ δύσκολο. Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται την επόμενη μέρα και την επόμενη προπόνηση. Προσπαθώ να είμαι παραγωγικός για την ομάδα. Είναι πραγματικά καλή, παλεύει για τα πλέι-οφ. Οι μόνες μου σκέψεις είναι να τελειώσω τη σεζόν δυνατά και να βοηθήσω την ομάδα. Μετά τα πλέι-οφ, θα δούμε για το μέλλον μου».
Στο διάστημα που ο Βεζένκοφ έμεινε στα πιτς, ο Κίον Έλις, πρωτάρης κι αυτός στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, πήρε τη θέση του στο ροτέισον των Κινγκς κι απ’ ό,τι φαίνεται, κέρδισε και την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο MVP της περυσινής Ευρωλίγκας δεν έχει μπει καν σε αποστολή παρότι έχει αποθεραπευθεί εδώ και 15 ημέρες, όπως παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς ο Μάικ Μπράουν στο αφιέρωμα της Mundo Deportivo για τον Βεζένκοφ: «Παίζουμε πολύ καλά αυτή τη στιγμή. Δεν πρόκειται να βγάλω έναν παίκτη για να βάλω έναν άλλο. Θα πρέπει να δουλέψει σκληρά και στις δύο πλευρές του γηπέδου κι όταν του δοθεί η ευκαιρία να την εκμεταλλευτεί, όπως έκανε ο Κίον Έλις. Κάθε φορά που τον χρησιμοποιούσαμε, δούλευε σκληρά και τώρα είναι βασικός»…