Οταν στα μισά της περιόδου 2015-2016 κλήθηκε εσπευσμένα ο Ζινεντίν Ζιντάν να αφήσει την ομάδα Νέων του συλλόγου για να αναλάβει τη Ρεάλ Μαδρίτης και να σώσει το πλοίο που πήγαινε ολοταχώς στα βράχια, στα μάτια όλων ήταν μια προσωρινή λύση, ο άνθρωπος που θα κρατούσε για λίγο την «καυτή πατάτα» στα χέρια του μέχρι να την παραδώσει στο όποιο μεγάλο όνομα της προπονητικής θα επέλεγε η διοίκηση, μόλις καθόταν η σκόνη.
Ενάμιση χρόνο μετά, ο προπονητής Ζιντάν απολαμβάνει στα μάτια των οπαδών της «βασίλισσας» το ίδιο ποσοστό δημοφιλίας με τον λατρεμένο ποδοσφαιριστή… Ζιντάν. Ο μαθητευόμενος μάγος εκείνων των ημερών εξελίχθηκε σε έναν μανιώδη συλλέκτη τίτλων και απειλεί να σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ όχι σε μια οποιαδήποτε ομάδα, αλλά στην κορυφαία που γέννησε ποτέ ο ποδοσφαιρικός πλανήτης.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακά τα όσα πρόλαβε να πετύχει ο Ζιζού σ’ αυτούς τους λίγους μήνες που πήρε στα χέρια του το τιμόνι. Φόρεσε με άνεση ένα κοστούμι που είχε «πνίξει» τα προηγούμενα χρόνια τους πολύπειρους Ζοζέ Μουρίνιο και Κάρλο Ατσελότι, διεύθυνε με μαεστρία μια ορχήστρα με σπουδαίους σολίστ αλλά αφημένη να παίζει ασυγχρόνιστα και κατάφερε να μεταμορφώσει τη Ρεάλ σε μια πολεμική μηχανή. Θεαματική και συναρπαστική μεν, αλλά διψασμένη να κερδίζει όλα τα παιχνίδια που έκριναν τίτλο. Σ’ αυτόν τον ενάμιση χρόνο, ο Ζιντάν δεν έχασε ούτε έναν «τελικό» και κέρδισε σχεδόν όλους τους τίτλους που είχε διεκδικήσει: δύο συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης, δύο Σούπερ Καπ Ευρώπης, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και ένα πρωτάθλημα Ισπανίας, χάνοντας μόνο το Copa Del Rey (Κύπελλο Ισπανίας) της περασμένης περιόδου.
Ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα των επιτυχιών του Ζιζού μπήκε με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Ζοζέ Μουρίνιο. Ο Ζινεντίν Ζιντάν μετράει ήδη έξι τίτλους και μέσα σε μόλις 19 μήνες πρόλαβε να αναρριχηθεί στην τέταρτη θέση της σχετικής λίστας για τη Ρεάλ. Σε βάθος πολλών δεκαετιών, τον προσπερνούν μόνο ο Μιγκέλ Μουνιόζ με 14, ο Λουίς Μολόουνι με 8 και Βιθέντε Ντελ Μπόσκε με 7, με τη διαφορά ότι όλοι αυτοί χρειάστηκαν πολλά χρόνια παρουσίας στον πάγκο της για να τα καταφέρουν, ενώ ο ίδιος έφτασε τους 6 μόλις σε ενάμιση χρόνο.
Σε τέτοιο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού κόντρα σε ομάδες που ξοδεύουν κι αυτές πακτωλό εκατομμυρίων και ξεχειλίζουν από ποιότητα, αυτή η συνέπεια στη συλλογή τίτλων είναι ένας πραγματικός άθλος που τον ζηλεύουν όλοι οι προπονητές του κλειστού κλαμπ των κορυφαίων. Ισως τα λόγια του Μαρσέλο να μοιάζουν ισοπεδωτικά για κάποιους, αλλά λένε με ξεκάθαρο τρόπο την αλήθεια: «Με τον Μουρίνιο παλεύαμε για τίτλους και διεκδικούσαμε τρόπαια. Με τον Ζιντάν, απλά τα παίρνουμε όλα…».