Σαν έτοιμη από καιρό… Ολη η πόλη από άκρη σε άκρη περιμένει αυτό που φαινόταν αδύνατο εδώ και 33 χρόνια. Ηταν το 1990 όταν η Νάπολι πανηγύρισε για τελευταία φορά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, τότε που ο Ντιέγκο Μαραντόνα από κοινός θνητός μετατράπηκε σε θεός. Όλα στην πόλη – σύμβολο του ιταλικού νότου τον θυμίζουν. Από τις τοιχογραφίες στους δρόμους, την εκκλησία που έχει δημιουργηθεί για χάρη του, τα πολλά αγόρια που έχουν το όνομά του.
Τώρα, τρεις δεκαετίες μετά, η Νάπολη ζει ξανά σε αυτόν τον έντονο ρυθμό. Το πρωτάθλημα είναι προ των πυλών, κάτι που έχει γεμίσει με περηφάνια τους κατοίκους της. Μπορεί εύκολα να το καταλάβει κάποιος, αρκεί να μιλήσει για λίγη ώρα μαζί τους, περπατώντας στα σοκάκια της.
Οι 16 βαθμοί που χωρίζουν τη Νάπολι από τη δεύτερη της βαθμολογίας στη Serie A, είναι σχεδόν αδύνατο να καλυφθούν. Η ομάδα του Σπαλέτι χρειάζεται 15 πόντους στα τελευταία δέκα ματς για να κλειδώσει μαθηματικά τον τίτλο, ακόμα και η Λάτσιο που την ακολουθεί κάνει το απόλυτο. Το γεγονός αυτό, έχει ήδη δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσουν οι προετοιμασίες για τη μεγάλη φιέστα για το τρίτο πρωτάθλημα στην ιστορία της έπειτα από αυτά των 1986–87 και 1989–90. Η πόλη έχει σημαιοστολιστεί, ομοιώματα των παικτών κοσμούν τους δρόμους και το μόνο που απομένει είναι να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, με τη Νάπολι να υποδέχεται την τελευταία αγωνιστική στις 4 Ιουνίου την Σαμπντόρια.
Ακόμα και οι περισσότερο προληπτικοί, αυτοί που κανονικά θα περίμεναν το τελευταίο σφύριγμα της χρονιάς, έχουν ήδη μπει στη διαδικασία από τώρα. Ναπολιτάνοι που ζουν στο εξωτερικό ετοιμάζονται να επιστρέψουν για τη φιέστα, κάτι που φαίνεται στις κρατήσεις των ξενοδοχείων που έχουν φτάσει στο 90% για τις ημέρες που θα ολοκληρώνεται η κούρσα στην Ιταλία.
«Η Νάπολη βιώνει μια στιγμή αυτογνωσίας και ανακάλυψης του μεγαλείου της», λέει ο συγγραφέας Άντζελο Φορζόν, θυμίζοντας το εκπληκτικό σύνθημα που γράφτηκε σε τοίχο νεκροταφείου της πόλης το 1987, στην κατάκτηση του πρώτου Scudetto: «Δεν ξέρετε τι χάνετε». Τώρα, μια γενιά πολύ νέα για να θυμάται τέτοια δόξα, τη ζει η ίδια. «Ήμουν έξι μηνών το 1990, αλλά μεγάλωσα βλέποντας VHS με τον Ντιέγκο Μαραντόνα», λέει ο Βισέντζο Κρεντεντίνο από το CalcioNapoli24 TV. «Mε αυτό το πρωτάθλημα είναι σαν να επανασυνδέομαι με εκείνη την εποχή».
Τώρα είναι η εποχή που οι παίκτες του Λουτσιάνο Σπαλέτι, μπορούν να αισθάνονται, κατά κάποιο τρόπο, το ίδιο με τον Μαραντόνα. Και αυτοί έχουν μπει σε κάθε σπίτι, βρίσκονται σε κάθε τοίχο, ενώ υπήρξε και η πρώτη βάπτιση ενός αγοριού στο οποίο δόθηκε το όνομα Ντάνιελ Κβίτσα, προς τιμήν του Γεωργιανού άσου της ομάδας, Κβίτσα Κβαρατσχέλια. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό στην ιστορία είναι το ότι πατέρας, ο οποίος γεννήθηκε το 1986, ονομάζεται Ντιέγκο Αρμάντο. Στην Νάπολη αυτές τις μέρες δεν επιστρέφει απλά ένας τίτλος, αλλά η ελπίδα.
«Ο Μαραντόνα είναι σαν Θεός εδώ», θα πει η 23χρονη Μαρία Ρομπέρτα Ντε Ιέσου. «Εδωσε στους ανθρώπους ελπίδα. Οι Ναπολιτάνοι βλέπουν τον εαυτό τους στον Μαραντόνα».
Όταν ο Αργεντινός σούπερ σταρ, πήγε τον Ιούλιο του 1984 στη Νάπολη, η πόλη ήταν ακόμα γονατισμένη από τον σεισμό που σκότωσε σχεδόν 2.500 ανθρώπους τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Οι δρόμοι είχαν μετατραπεί σε πεδίο μάχης της Καμόρα, η ανεργία ήταν τεράστια και η Τράπεζα της Νάπολης αντιμετώπιζε την πτώχευση.
«Ωστόσο, σε μια περίοδο που είχε φτάσει στον πάτο, η Νάπολι, με τη βοήθεια της πολιτικής, κατάφερε να αγοράσει τον πιο δυνατό και ακριβό ποδοσφαιριστή στον κόσμο και να αγγίξει τον ουρανό», προσθέτει ο Φορζόν.
Ο “El Pibe de Oro” ήταν τα πάντα για τη Νάπολη, και η Νάπολη ήταν τα πάντα γι’ αυτόν. Οι κάτοικοι ταυτίστηκαν μαζί του, όχι μόνο γιατί οδήγησε την ομάδα στους δύο πρώτους τίτλους της στη Serie A και ένα Κύπελλο UEFA, αλλά επειδή είδαν σε αυτόν τον εαυτό τους. Είδαν αυτόν που εναντιώθηκε στον πλούσιο βορρά, αυτόν που χτύπησε το κατεστημένο.
«Ο Μαραντόνα καταλάβαινε πώς να φτάσει στην καρδιά των Ναπολιτάνων, άγγιζε τις σωστές χορδές», εξηγεί ο Κρεντεντίνο και προσθέτει: «Είχε πολλά προβλήματα στη ζωή του, αλλά στη Νάπολη τον θυμόμαστε μόνο για τη χαρά που μας έφερε. Τον συνδέουμε ως άνθρωπο με έναν κατακτητή – ο νότος νίκησε έναντι του βορρά».
Κανένας σύλλογος νότια της Ρώμης δεν έχει κερδίσει τη Serie A από τη Νάπολι του Μαραντόνα, του Καρέκα, του Τσίρο Φεράρα και του νεαρού Τζιανφράνκο Ζόλα το 1990. Τα χρόνια που ακολούθησαν η Νάπολη βρέθηκε ξανά στη θέση που ήταν πριν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της το αεροπλάνο με το οποίο πήγε ο Μαραντόνα, η χαρά και η περηφάνια έδωσαν ξανά τη θέση τους στα προβλήματα που την μαστίζουν δεκαετίες τώρα.
«Οι κάτοικοι εδώ είναι πρώτα απ’ όλα Ναπολιτάνοι και μετά Ιταλοί», εξηγεί ο Μπελίνι, ο εμβληματικός εκφωνητής του σταδίου της Νάπολι. «Εχουν τη δική τους γλώσσα, κουλτούρα και ιστορία. Οι άνθρωποι στη Νότια Ιταλία, ζουν τα πάντα με αγάπη, με τόσο πολύ συναίσθημα, με διαφορετικούς τρόπους από τους βόρειους».
Η Νάπολι έπρεπε να πέσει για να μπορέσει να ξανασηκωθεί. Η οικονομική παρακμή, ο υποβιβασμός και η χρεοκοπία ακολούθησαν τα χρόνια της δόξας, αλλά οι οπαδοί παρέμειναν. Περισσότεροι από 50.000 παρακολούθησαν ένα παιχνίδι στη Serie C το 2004-05.
«Για την πόλη μας το ποδόσφαιρο είναι τόσο σημαντικό», εξηγεί η δημοσιογράφος Ελενε Λοπρέστι και συμπληρώνει: «Δεν είναι μόνο ένα άθλημα. Είναι ένα εργαλείο για να μας αναπτύξει ως κοινωνία».
Ο γνωστός παραγωγός ταινιών, Αουρέλιο ντε Λαουρέντις, άδραξε την ευκαιρία να αγοράσει τον σύλλογο το 2004 και παρά τον αυθορμητισμό που τον διακατέχει κατάφερε να βάλει ξανά τον σύλλογο στο κάδρο. Υπήρξαν χρονιές που προσπάθησε ξανά να φτάσει στην πηγή, αλλά χωρίς τελικά να πιει νερό. Όπως πέρυσι, όταν μάλιστα οπαδοί υποσχέθηκαν να επιστρέψουν το κλεμμένο Fiat Panda του Σπαλέτι με τον όρο να φύγει από τον σύλλογο. Αυτός όμως έμεινε και τώρα, όπως λέει και ο Κρεντενίνο, «του αξίζει μια Ferrari».
Ο Σπαλέτι δεν είναι από τη Νάπολη, αλλά μοιράζεται αυτό το ναπολιτάνικο πάθος. Αφού απολύθηκε από την Ίντερ, πέρασε δύο χρόνια στο αγρόκτημά του στην Τοσκάνη πριν αναλάβει τη Νάπολι. Τώρα ζει δίπλα στο προπονητικό κέντρο δουλεύοντας ακατάπαυστα για να φέρει το Scudetto. Πρόσωπο – κλειδί στην επιτυχία, εκτός από τον Σπαλέτι, είναι και ο τεχνικός διευθυντής, Κριστιάνο Τζιουντόλι. Αυτός ανακάλυψε και πήγε στην ομάδα τους Κβαρατσχέλια, Οσιμεν και τον Μιν Τζάε Κιμ.
Ολοι στην πόλη ζουν για τις επόμενες εβδομάδες. Για το μεγάλο πάρτι που ετοιμάζεται για την κατάκτηση του τίτλου έπειτα από 33 χρόνια. Είναι σίγουρα πολλά, αλλά μάλλον η προσμονή άξιζε και με το παραπάνω. Ο μόνος που θα λείπει από αυτό θα είναι ο Ντιέγκο…
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr