Άρης Αλεξανδρής

Από μόνη της η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο 9ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών προσφέρεται για απολαυστικές αναλύσεις, ανεξάρτητα απ’ ό,τι μπορεί να είπε κατά την ομιλία του. Πώς να αντισταθεί κανείς στο φαινόμενο του αντισυστημικού ηγέτη που από τις επάλξεις των λαϊκών αγώνων κατέληξε στα «κυριλέ σαλόνια» του παραγοντισμού και της εκ του ασφαλούς […]

Δεν είναι σαφές ποιος είναι ο απώτερος στόχος του άκαιρου αιτήματος Κασσελάκη για εκλογές. Ενδέχεται να πρόκειται απλώς περί ανέξοδης ρητορείας: ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι βουλευτικές εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα, επομένως τις ζητάει επειδή δεν του κοστίζουν τίποτα· επειδή κάτι πρέπει να πει κι αυτός – άρα γιατί […]

Το υψηλό μπάτζετ είναι εκεί· οι καλοί ηθοποιοί είναι εκεί· η υπόθεση του κλασικού μυθιστορήματος είναι κι αυτή εκεί, διαχρονικά σαγηνευτική και ενδιαφέρουσα. Τι λείπει, λοιπόν, από τη νέα τηλεοπτική μεταφορά του The Talented Mr. Ripley, με τον μινιμαλιστικό τίτλο Ripley; Τα πολιτικώς ορθά ήθη της εποχής καθιστούν την ειλικρινή απάντηση στο ερώτημα ελαφρώς αντιδημοφιλή, ωστόσο αυτή παραμένει […]

Επί ένα χρόνο στο ακροατήριο, η αναζήτηση της αλήθειας για το έγκλημα διασταυρωνόταν με το «ριάλιτι» για τη ζωή της ποπ αντιστάρ. Τι (δεν) ειπώθηκε στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου. Και τι δήλωνε η ίδια, κυρίως με τις σιωπές της.

Για τον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, δεν μπορείς πλέον να μιλήσεις χωρίς μια κάποια ανασφάλεια. Ο νεόκοπος πολιτικός έχει επιστρατεύσει επιτυχώς τη συριζαϊκής έμπνευσης αμυντικοεπιθετική επίκληση στη «μονταζιέρα», η λειτουργία της οποίας έγκειται στο να ακυρώνει την κριτική, εξισώνοντάς τη με την προπαγάνδα.

Να μην είσαι λαϊκιστής· να μη φωνάζεις· να εμπιστεύεσαι τους θεσμούς· να μην αυθαιρετείς, να δείχνεις υπομονή, να χρησιμοποιείς νόμιμα εργαλεία για να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου.

Το ότι η Μαρία Καρυστιανού τού θυμίζει την Τζούλια Ρόμπερτς στην ταινία «Εριν Μπρόκοβιτς», ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μάλλον το είπε για καλό. Αθελά του, βέβαια, πρόδωσε τη δυσάρεστη πλευρά της καλοσύνης αυτού του είδους: η Αριστερά βλέπει τους ανθρώπους και τις καταστάσεις με όρους κινηματογράφου. Η Μαρία Καρυστιανού δεν είναι ένα σημαντικό πρόσωπο της επικαιρότητας […]++

Οταν η Ρένα ∆ούρου, μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, είπε το αξέχαστο «μου έτυχε η στραβή στη βάρδια μου» εξόργισε τους πολίτες για έναν απλό λόγο: όχι επειδή δεν τυχαίνουν «στραβές» σε βάρδιες, αλλά επειδή οι «στραβές» εντάσσονται εξ ορισμού στο ρίσκο που αποδέχεται ένας πολιτικός όταν αναλαμβάνει «βάρδια» σε κάποιο νευραλγικό πόστο.

Θάβοντας την Ελλάδα Είναι λογικό να μην αντιλαμβάνεται τι λέει. Οταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό διαρκή εποπτεία και οι σύντροφοί του τη χαρακτήριζαν «αποικία χρέους», εκείνος ήταν στην Αμερική και ζούσε το ρεπουμπλικανικό πολιτικό του όνειρο. Οταν η Ελλάδα ήταν διεθνώς απαξιωμένη και αντιμετωπιζόταν από εταίρους και ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ως προβληματικός παρίας, ο Στέφανος […]

Από τα αιχμηρά δόντια του καρκίνου δεν σε γλιτώνουν ούτε τα χρήματα, ούτε η διασημότητα, ούτε οι τίτλοι.

Στην πολιτική, οι φήμες πολλές φορές δεν είναι ακριβώς φήμες, αλλά ένα είδος ανεπίσημης σφυγμομέτρησης: αφήνεις μία πληροφορία με θεωρητικό ή κυριολεκτικό υπόβαθρο να διαρρεύσει, παρατηρείς πώς αυτή σχολιάζεται και «χωνεύεται» από την κοινή γνώμη, βγάζεις συμπεράσματα και αναλόγως πράττεις.

Τι λέει τέλος πάντων η Μαρία Καρυστιανού; Ακούγοντας τις ομιλίες της, αναζητάει κανείς αυτοματικά τους λόγους για τους οποίους άλλοι την αποθεώνουν και άλλοι την αποδοκιμάζουν…