Κωνσταντίνος Φίλης

Μετά τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών της περασμένης Κυριακής, έχουμε σημαντική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Τουρκία.

Ο Τούρκος πρόεδρος είναι πλέον πιο εξασθενημένος, τα περιθώρια ελιγμών του συρρικνώνονται, ειδικότερα εναντίον όσων κρίνονται απαραίτητοι, όπως οι ΗΠΑ. Ακόμη κι αν σκληρύνει τη ρητορική του απέναντι στην Ελλάδα, οι περιορισμοί που προκύπτουν από το νέο πολιτικό τοπίο αναφορικά με τη σχέση του με τη Δύση σχεδόν απαγορεύουν περιπέτειες. Εντούτοις, η κατάσταση στο Κυπριακό καθίσταται πιο ανησυχητική.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία σήμερα ολοκληρώνουν τον εκλογικό κύκλο, μετά τις αντίστοιχες κοινοβουλευτικές και προεδρικές, στις οποίες θριάμβευσε ο πρόεδρος Ερντογάν.

Ο Μπάιντεν θα θελήσει να δεσμεύσει τον Ερντογάν σε μία υπεύθυνη πολιτική σε όλα τα ανοικτά μέτωπα, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές.

Την οργή της Μόσχας προκαλεί ο αποκλεισμός των Ρώσων διπλωματών από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Η ιστορία ενός σχίσματος σε 5 πράξεις.

Στην αποτίμηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο πλαίσιο του συνεδρίου «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά», κατέστη σαφές ότι και οι τρεις πρώην υπουργοί Εξωτερικών (Μπακογιάννη, Βενιζέλος, Κοτζιάς) τάσσονται υπέρ μιας ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής.

Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες συζητήσεις του τριήμερου συνεδρίου της «Καθημερινής» για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης ήταν αυτή για την εξωτερική πολιτική. Ενα δημοσιογραφικό κλισέ θα έλεγε ότι τρεις πρώην υπουργοί Εξωτερικών διασταύρωσαν τα ξίφη τους.

Είναι χρήσιμο να κάνουμε μία αποτίμηση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, του προσανατολισμού της αλβανικής εξωτερικής πολιτικής και των κυριότερων τάσεων της τελευταίας περιόδου σε μέρος των δυτικών Βαλκανίων.

Το ερχόμενο Σάββατο, συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αυτονόητα πρέπει να γίνει απολογισμός και καταλογισμός για όλους τους εμπλεκομένους. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο για τη Δύση, η οποία κλονίζεται συθέμελα και καλείται να υπερβεί μια διάχυτη αμφισβήτηση ή, πάντως, δυσπιστία του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη έναντί της.

Ο θάνατος Ναβάλνι έρχεται σε μία κρίσιμη στροφή στις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας και είναι βέβαιο ότι θα τις διαταράξει περαιτέρω.

Για την Τουρκία, η προσέγγιση με την Αίγυπτο εξυπηρετεί (και) το νέο αφήγημα περί διάθεσης γεφύρωσης των διαφορών με τους γείτονες.

Στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ακόμη οπαδοί της «ιδιαιτερότητας» της Τουρκίας.