Η ζωή του ήταν σπίτι, προπονητικό κέντρο, γήπεδο. Ετσι για τριάντα χρόνια. Το 2002, ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον αποφάσισε ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου και πως, στα 61 του χρόνια, θα μπορούσε να αποσυρθεί από την προπονητική. Και, με αρκετή καθυστέρηση είναι η αλήθεια, να αφοσιωθεί στην οικογένειά του.
Η σύζυγός του Κάθι, μητέρα των τριών παιδιών τους, στήριγμά του από το 1964, όταν ο «Φέργκι» ήταν ένας 23χρονος νεαρός άνδρας που έβαζε γκολ με τη φανέλα της Σεντ Τζόνστον, κατάφερε να τον μεταπείσει. Οπως είχε εξηγήσει, βεβαίως, το έκανε για… δικό της καλό, γιατί δεν θα τον άντεχε τόσες ώρες στο σπίτι!
Γνωρίστηκαν στο εργοστάσιο γραφομηχανών Ρέμινγκτον Ραντ στο Χίλινγκτον της Γλασκώβης, όπου ο Αλεξ ήταν μαθητευόμενος κατασκευαστής εργαλείων. Οταν τον πρωτοείδε, νόμιζε ότι ήταν κάτι σαν… γκάνγκστερ, αλλά γρήγορα τον ερωτεύτηκε και αποφάσισε να του αφιερώσει τη ζωή της.
Το ίδιο έκανε και ο Σκωτσέζος προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο οποίος άκουσε τη σύζυγό του, έμεινε άλλα έντεκα χρόνια στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας, κατέκτησε άλλους 17 τίτλους, έφτασε συνολικά τους 38 (!) με τους Κόκκινους Διαβόλους και αποσύρθηκε οριστικά, μετά βαΐων και κλάδων, στα 72 του χρόνια και απόλυτα πλήρης ποδοσφαιρικών ημερών.
Εκτός από τη φυσιολογική κόπωση, ο κορυφαίος Βρετανός προπονητής όλων των εποχών, όχι μόνο για τους τίτλους, αλλά και για την επιρροή του στο άθλημα, πήρε την απόφαση για το «αντίο», ώστε να σταθεί στο πλευρό της Κάθι, η οποία είχε χάσει εκείνη την εποχή την αδελφή της Μπρίτζετ.
«Η σύζυγός μου Κάθι υπήρξε ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην καριέρα μου, παρέχοντάς μου ένα βράχο σταθερότητας και ενθάρρυνσης. Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να εκφράσω τι σήμαινε αυτό για εμένα», έλεγε τότε ο σερ Αλεξ για τη συνοδοιπόρο του στη ζωή για σχεδόν 60 χρόνια.
Τον περασμένο Οκτώβριο, ύστερα από άνιση μάχη με μακρά ασθένεια, η Κάθι έφυγε από τη ζωή, καταφέρνοντας άθελά της ένα πολύ ισχυρό χτύπημα στον Φέργκιουσον, πέντε χρόνια μετά την εγκεφαλική αιμορραγία που λίγο έλειψε να κόψει πρόωρα το νήμα της ζωής του παλαίμαχου τεχνικού.
Εξι μήνες μετά αυτή την οδυνηρή απώλεια, ο «Φέργκι» πούλησε το σπίτι όπου έμεναν με την Κάθι για πάνω από σαράντα χρόνια στο Τσεσάιρ, προάστιο του Μάντσεστερ. Μια πολυτελής κατοικία με πέντε υπνοδωμάτια, μοντέρνα κουζίνα και αίθουσα παιχνιδιού με μπιλιάρδο, γεμάτη αναμνηστικά από τη θρυλική του καριέρα.
Αυτά, βεβαίως, θα τα πάρει μαζί του στο νέο του σπίτι στο Γκούστρεϊ, στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο επέλεξε για να βρίσκεται κοντά στον γιο του Ντάρεν και στα δύο από τα δώδεκα εγγόνια του (πλέον έχει και δισέγγονο).
Το νέο του σπίτι του στοίχισε 1,4 εκατ. ευρώ, ενώ το παλιό το πούλησε αντί 3,8 εκατ. ευρώ, ρίχνοντας μάλιστα την αρχική τιμή κατά περίπου 300.000 ευρώ. Εντυπωσιακοί αριθμοί για έναν οποιονδήποτε κοινό «θνητό», όχι όμως για ένα ζωντανό θρύλο της προπονητικής.
Από το ποδόσφαιρο και την ενασχόλησή του με τα άλογα και τα κρασιά, μεταξύ πολλών άλλων, η περιουσία του σερ Αλεξ ξεπερνάει τα 100 εκατ. ευρώ. Η αυτοβιογραφία του πούλησε πάνω από ένα εκατ. αντίτυπα, παίρνει περί τις 200.000 ευρώ για ομιλίες ενθάρρυνσης και κινήτρου και, βεβαίως, η νέα καθημερινότητά του έχει σημείο αναφοράς τα άλογα.
Οταν ήταν προπονητής, δεν του άρεσε οι παίκτες του στα ρεπό να περνούν την ημέρα τους στον ιππόδρομο. Ο ίδιος, όμως, τον έχει κάνει πλέον δεύτερο σπίτι του, αφού βρίσκει σε αυτόν τον ανταγωνισμό που τον έθρεφε τα σχεδόν 60 χρόνια που ήταν στα γήπεδα, πρώτα εντός αγωνιστικού χώρου και στη συνέχεια στην άκρη του πάγκου.
Πριν από τρεις εβδομάδες, πανηγύρισε δύο νίκες στο φεστιβάλ του Τσέλτεναμ, με τον Μόνμιραλ και τον Προτέκτορατ, ένα νταμπλ που το απόλαυσε όσο λίγα. «Περίμενα είκοσι χρόνια και τώρα είχα δύο νίκες μέσα σε σαράντα λεπτά», έλεγε περιχαρής, παρομοιάζοντας τις συγκεκριμένες ιπποδρομίες με έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, στον οποίο είχε αναδειχθεί νικητής πέντε φορές.
«Δεν είναι, βεβαίως, το ίδιο με τις νίκες στο ποδόσφαιρο, γιατί αυτό ήταν η ζωή μου. Αυτό εδώ το κάνω για απόλαυση και το συναίσθημα είναι διαφορετικό», ξεκαθαρίζει ο πάντα αφοσιωμένος στην μπάλα σερ Αλεξ, ο οποίος φροντίζει να μη χάνει αγώνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ», μια από τις κερκίδες του οποίου, χωρητικότητας 26.00 θεατών, φέρει το όνομά του.
Είναι τέτοια η αγάπη του για τα άλογα που, άθελά του, έπαιξε κομβικό ρόλο στην αλλαγή ιδιοκτησίας της Γιουνάιτεντ εξαιτίας ενός τετράποδου ονόματι «Βράχος του Γιβραλτάρ». Ο σερ Αλεξ θεωρούσε πως ήταν εκ των ιδιοκτητών του πρωταθλητή επιβήτορα, αλλά ο Τζον Μανιέ και JP ΜακΜάνους, μεγαλομέτοχοι του αγγλικού συλλόγου, είχαν διαφορετική άποψη.
Ο Φέργκιουσον κατήγγειλε τον Μανιέ για το αξίας 50 εκατ. ευρώ (!) άλογο σε δικαστήριο της Ιρλανδίας, εντέλει οι δύο πλευρές τα βρήκαν, αλλά το γυαλί ράγισε και ο Μανιέ, εν μέρει απογοητευμένος από την κόντρα του με τον προπονητή, συναίνεσε στο να παραχωρήσει, με το αζημίωτο βεβαίως, το πακέτο των μετοχών του στον Αμερικανό μεγιστάνα Μάλκολμ Γκλέιζερ.
Είκοσι χρόνια αργότερα, η πλειονότητα των φίλων της Γιουνάιτεντ τραγουδούν σχεδόν σε κάθε παιχνίδι «θέλουμε έξω τους Γκλέιζερ». Η είσοδος του αερ Τζιμ Ράτκλιφ, ενός εκ των πιο πλούσιων Βρετανών, στη μετοχική σύνθεση, θα βοηθήσει για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, ο σερ Τζιμ να επαναφέρει τον σερ Αλεξ σε έναν πιο ενεργό, πάντα συμβουλευτικό, ρόλο.
Στα 82 του, ο Σκωτσέζος δεν ξεχνάει ποτέ την αγαπημένη του Κάθι. Υπάρχουν στιγμές που νιώθει άδεια τη ζωή του χωρίς αυτήν και παλεύει για να την γεμίσει με τα 32 του άλογα, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, τους τρεις γιους του, Μαρκ, Ντάρεν και Τζέισον, τα δώδεκα εγγόνια που αυτοί του έχουν χαρίσει και τον βενιαμίν της οικογένειας, τον δισέγγονό του.
Παίρνει δύναμη από την αγάπη τους και προτιμά να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο παρά μισοάδειο. Διατηρεί πάντα, άλλωστε, ένα «χορευτικό πνεύμα», όπως ονομάζεται το άλογο που τον περασμένο Νοέμβριο του χάρισε μια σπουδαία νίκη στο διεθνές τουρνουά του Μπαχρέιν.
Λίγες ημέρες, δηλαδή, μετά τον θάνατο-μαχαιριά της λατρεμένης του Κάθι. «Είναι το καλύτερο, φανταστικό! Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό που συνέβη», έλεγε περιχαρής και συγκινημένος ο σερ Αλεξ για την επιτυχία του αλόγου του. Είπαμε, το ποτήρι οφείλει να είναι μισογεμάτο…