Δεν συμβαίνει συχνά ένας Ελληνας σκηνοθέτης να ανεβάζει παράσταση στο θεατρικό κέντρο του Λονδίνου και ακόμη πιο σπάνιο είναι το φαινόμενο να βλέπουν και στην Αθήνα αυτή την παράσταση. Την παράσταση «All cloned up», που θα παρουσιαστεί την Τρίτη στο «Club 22», με αφορμή την απονομή των 3ων Θεατρικών Βραβείων του «Αθηνοράματος», έχει σκηνοθετήσει ο Αλκης Κρητικός, που γεννήθηκε στην Ελλάδα από Κρητικούς γονείς, μεγάλωσε στην Κύπρο και ζει στο Λονδίνο. Από τη δεκαετία του ’70 εργάστηκε ως ηθοποιός και γρήγορα επέλεξε τη σκηνοθεσία. Εχει συνεργαστεί με πολλά θέατρα (Argonaut Theatre Company, London Repertory, Royal Court) σκηνοθέτησε για τον ΘΟΚ («Ταρτούφος»), ενώ ως ηθοποιός θα παίξει στην επόμενη ταινία του Χρήστου Σιοπαχά. Μιλήσαμε μαζί του τόσο για την παράσταση, όσο και για τις τάσεις που επικρατούν στο θεατρικό Λονδίνο.
Η παράσταση άρχισε σαν θεατρικό εργαστήρι, παίχτηκε στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, όπου πήρε εξαιρετικές κριτικές και στις 22 Οκτωβρίου ανεβαίνει στο West End του Λονδίνου. Ενας καθηγητής έχει εργαστήριο, στο οποίο κλωνοποιεί πλούσιους, τη «Γενετική κλινική του Νέου Κόσμου». Θέλει να δολοφονήσει τη γυναίκα του και να την κλωνοποιήσει με έναν διαφορετικό χαρακτήρα, όμως εμπλέκονται ανταγωνισμοί, δημοσιογράφοι, ένας ιδιόρρυθμος βοηθός του εργαστηρίου και απανωτές κλωνοποιήσεις.
«Το All cloned up είναι ένα μοντέρνο μιούζικαλ με μαύρο χιούμορ και θέμα την κλωνοποίηση», λέει ο Αλκης Κρητικός. «Ακούγονται 19 τραγούδια και όλη η μουσική είναι ποπ, στο στυλ των Pet Shop Boys». Τον ρωτάμε αν έχει δει το «Closer to Heaven», την παράσταση του ντουέτου, που ανέβηκε στο Λονδίνο και προκάλεσε αντιδράσεις. «Δεν μπόρεσα να το δω, όμως μας συνέκριναν με αυτή την παράσταση. Η αλήθεια είναι ότι εμείς προηγηθήκαμε στη χρήση της ποπ μουσικής». Ποια είναι η γνώμη του για την κρίση που περνά το παραδοσιακό μιούζικαλ στις σκηνές του Λονδίνου; «Εχει γίνει ζήτημα και στον βρετανικό Τύπο η μεγάλη κρίση του μουσικού θεάτρου. Πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές επιλογές για τον θεατή. Κι εγώ πιστεύω στις εναλλακτικές επιλογές. Ο κόσμος θέλει να βλέπει κάτι νέο και το ίδιο αναζητούν και οι παραγωγοί. Την παράστασή μας τη χαρακτήρισαν από την αρχή καλτ και κοντινή στο ύφος του Rocky Horror Picture Show, στο ανέβασμα του οποίου συμμετείχα. Αυτό το κατάλαβα όταν είδα θεατές να έρχονται ντυμένοι με τα ρούχα και τις περούκες που φοράνε οι ηθοποιοί, όπως συμβαίνει και στο Rocky Horror. Στην αρχή νόμιζα ότι τα είχαν κλέψει από το βεστιάριο».
Στη θεατρική κρίση αποδίδει και τη στροφή προς τα χολιγουντιανά ονόματα (Κάθλιν Τέρνερ, Νικόλ Κίντμαν, Κέβιν Σπέισι); «Δεν χρειάζεται πάντα ένα μεγάλο όνομα, αν και οι παραγωγοί το ζητούν για να γεμίζουν τα θέατρα. Οταν παίζει ένας σταρ, η προσοχή του θεατή μπορεί να αποσπαστεί από την παράσταση στον ίδιο τον ηθοποιό και να δημιουργείται παραφωνία». Οσο για τα κινηματογραφικά στοιχεία (προβολές, ειδικοί φωτισμοί, εφέ κ.λπ.) που παρουσιάζονται όλο και περισσότερο σε παραστάσεις ο Αλκης Κρητικός λέει: «Κι εγώ θεωρώ ότι είμαι οπτικός σκηνοθέτης. Τα έντονα οπτικά στοιχεία είναι καλό να υπάρχουν, αρκεί να συνδέονται και να μη χρησιμοποιούνται μόνο για εντυπωσιασμό. Το κοινό πάντως βλέποντας πολύ κινηματογράφο περιμένει να δει κάτι παρόμοιο και στο θέατρο. Δεν είναι όμως το ίδιο».