Σε όλες τις μορφές τέχνης υπάρχουν οι ανυπότακτοι καλλιτέχνες. Εκείνοι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δημιουργούν μόνο πάνω σε συγκεκριμένες φόρμες. Που αρέσκονται να εξερευνούν συνεχώς το αντικείμενό τους, θέλοντας να ανακαλύψουν νέες κατευθύνσεις. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός στη μουσική. Είναι «ένας πολύ καλός τρόπος να κάνεις μουσική», μας εξηγεί ο τσελίστας Νίκος Βελιώτης. Ο άνθρωπος, που αφιερώνει όσο χρόνο του περισσεύει από την Ορχήστρα των Χρωμάτων και το Μουσικό Γυμνάσιο Βόλου, στον αυτοσχεδιασμό και την οργάνωση του αθηναϊκού Φεστιβάλ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού «club 2:13».Το φετινό δεύτερο φεστιβάλ που θα γίνει στις 13,14 και 15 Δεκεμβρίου, στο Μικρό Μουσικό Θέατρο (Βεΐκου 33, Κουκάκι), φιλοξενεί μουσικούς από τις σκηνές, του Λονδίνου -όπου και πρωτοξεκίνησε το 2:13 club το 1992- και του Βερολίνου.
Μουσικούς και μη, αφού ανάμεσά τους βρίσκεται και ο τρομπετίστας Ματ Ντέιβις, εικαστικός καλλιτέχνης και αυτοδίδακτος στην τρομπέτα. Επίσης, ο Phill Durrant, ο Coti K., ο Burkahrd Beins, ο Δημήτρης Καμαρωτός και πολλοί άλλοι, που θα αυτοσχεδιάσουν με τρομπέτα, βιολί, τσέλο, κρουστά, μπάσο κλαρινέτο κ.ά. Τις δύο πρώτες μέρες ένα σύνολο επτά μουσικών θα παίξει σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, σόλο, ντουέτο, τρίο, δίνοντας την ευκαιρία στους θεατές να παρακολουθήσουν και τις διαδράσεις των διαφορετικών συνδυασμών. Την τελευταία μέρα θα γίνει το «RELAY» (βάρδιες), μια μουσική σκυταλοδρομία όπου δέκα μουσικοί θα μοιραστούν σε τρεις ομάδες, και θα παίξουν ασταμάτητα για δύο ώρες, αλλάζοντας παράλληλα κάθε τόσο, ομάδα.
Ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός έχει τις ρίζες του στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και ξεκίνησε από τη λεγόμενη free jazz με προσμίξεις στοιχείων σύγχρονης μουσικής.
«Ο κάθε αυτοσχεδιαστής έχει την πρόθεση να κάνει ένα μουσικό έργο», επισημαίνει ο Νίκος Βελιώτης. Ετσι όμως, γεννιέται η απορία γιατί δεν χρησιμοποιείται ο όρος συνθέτης; «Γιατί όπως είχε πει ο μουσικός Στιβ Λέισι, ένας συνθέτης έχει όλο τον χρόνο στη διάθεσή του για να παράξει μουσική 15 λεπτών, ενώ ο αυτοσχεδιαστής έχει μόνο 15 λεπτά». Αυτή η ολοζώντανη παραγωγή μουσικής, σε συνδυασμό με το ελεύθερο πεδίο δράσης, ασκούν τη μεγαλύτερη γοητεία σε μουσικούς και κοινό. «Τα στοιχεία του περυσινού φεστιβάλ, δείχνουν πως το αθηναϊκό κοινό, είναι ανοιχτό σε τέτοιες προτάσεις. Κάτι πολύ σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για μια καθαρά underground σκηνή», δηλώνει ο οργανωτής του και σχεδιάζει από τώρα το επόμενο φεστιβάλ, αισιόδοξος για τη δημιουργία μιας σταθερής αυτοσχεδιαστικής σκηνής.