Είναι και η ανάγνωση εποχική συνήθεια; Απ’ όσο δείχνουν τα στοιχεία των πωλήσεων, οι περίφημες λίστες των μπεστ σέλερ (για τις οποίες κανένα βιβλιοπωλείο δεν δίνει αριθμό αντιτύπων, μόνο τάσεις στην προτίμηση του κοινού), τα βιβλία που κατά καιρούς επιλέγονται, προβάλλονται (ή και εκδίδονται) ακολουθούν μια μόδα: το καλοκαίρι είναι η περίοδος των εύκολων αναγνωσμάτων, της πεζογραφίας κάθε κατηγορίας, των βιβλίων για την παραλία το φθινόπωρο είναι η εποχή των πολλών νέων εκδόσεων, των παιδικών βιβλίων, των λευκωμάτων, (γιορτές έρχονται, ένα φωτογραφικό λεύκωμα βγάζει από την πολλή σκέψη για δώρο), αλλά και η εποχή κατά την οποία εκδίδονται τα σοβαρά, τα «δύσκολα» βιβλία την άνοιξη καταφθάνουν όσα βιβλία καθυστέρησαν και δεν πρόλαβαν τη χριστουγεννιάτικη αγορά.
Εποχικές και οι εκδόσεις που παρακολουθούν τα γεγονότα της επικαιρότητας (επετειακά ή τρέχοντα). Τόσο που οι βιτρίνες των βιβλιοπωλείων μοιάζουν συχνά με τις βιτρίνες πολυκαταστημάτων μόδας. Ετσι, από τις 11 Σεπτεμβρίου ώς σήμερα, νέα βιβλία μεταφράστηκαν, παλαιότερα ανατυπώθηκαν ή συμπληρώθηκαν, σπεύδοντας να καλύψουν τη ζήτηση που δημιουργήθηκε.
Και ως εποχική συνήθεια ακολουθεί τους κανόνες της ζήτησης. Τα είδη πρώτης ανάγκης προηγούνται όσα θεωρούνται «πολυτέλεια» ακολουθούν. Μ’ αυτό το σκεπτικό φαίνεται να καθορίζονται και οι τιμές των προσφερόμενων βιβλίων. Ενα παράδειγμα θα βοηθήσει: το βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα («Δυο φορές Ελληνας», εκδόσεις «Κέδρος») κοστίζει στη λιανική 8 χιλιάδες δραχμές. Ενα εξίσου πολυσέλιδο βιβλίο, μεγαλύτερου σχήματος μάλιστα, του Μαρσέλ Ράιχ-Ρανίτσκι («Η ζωή μου», εκδόσεις «Ινδικτος») τιμάται 6.800 δρχ. Ο εκδότης του δεύτερου βιβλίου γνώριζε πολύ καλά, εκ των προτέρων, ότι το βιβλίο που επέλεξε συγκαταλέγεται στις «δύσκολες» (παρ’ ότι κλασικές) εκδόσεις. Οτι ανήκε -στην αγορά του βιβλίου- στα «είδη πολυτελείας». Σ’ αυτά που έρχονται να συμπληρώσουν, να προστεθούν, στη «διακόσμηση» των αναγνωστικών μας εφοδίων. Το βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα (ή του Νίκου Θέμελη) ανήκει στα επιτυχημένα για τον εκδότη του. Εχει ήδη κάνει πολλές εκδόσεις (δηλαδή πολλές χιλιάδες αντίτυπα) και συνεχίζει να ζητείται από τους αναγνώστες. Το βιβλίο του Ρανίτσκι θεωρείται επιτυχημένο (και πράγματι είναι) όταν στις δύο εβδομάδες -περίπου- της κυκλοφορίας του έχει διαθέσει στα βιβλιοπωλεία περίπου χίλια αντίτυπα.
Αναγκαία και αντανακλαστική η αντίδραση όσων εκδίδουν «δύσκολα» βιβλία. Σαν μηχανισμός αυτοάμυνας. Προφυλάσσουν (την επιχειρηματική τους επιλογή) και προφυλάσσονται. Γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι τα θεωρούμενα ως είδη πολυτελείας δεν χρειάζεται να ανανεωθούν ή να διαφημιστούν. Θα βρουν το αναγνωστικό τους κοινό σε κάθε εποχή, ανεξάρτητα από το τι γράφεται γι’ αυτά, ποιοι μιλούν ή γράφουν για το περιεχόμενό τους. Σ’ αυτές τις περίπτωσεις δεν ισχύει η παροιμία «το ακριβό είναι φτηνό».