Τα περισσότερα τοπία του διακρίνονται πίσω από μιαν αχλύ? τα νυκτερινά του κινούνται μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας? τα κτίρια, αν και ρεαλιστικά ζωγραφισμένα, εκφράζουν όχι μόνο τη συναισθηματική φόρτιση του καλλιτέχνη αλλά και τις αισθητικές του απόψεις ως προς την απεικόνιση του χώρου. O Γιάννης Σταύρου, ο επονομαζόμενος ζωγράφος της Θεσσαλονίκης, παρουσιάζει από την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου και έως τις 15 του ίδιου μήνα, μια σειρά από ογδόντα περίπου έργα του στην Αίθουσα Τέχνης και Λόγου της Στοάς Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 και Πανεπιστημίου). H έκθεση έχει την επωνυμία «Από τον Λευκό Πύργο στην Ακρόπολη» και οργανώνεται στην Αθήνα από την Αίθουσα Τέχνης «Ιανός» της Θεσσαλονίκης. O τίτλος της έκθεσης προσδιορίζεται από το εικαστικό δρομολόγιο του καλλιτέχνη ανάμεσα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ανάλογη είναι και η πορεία του βιβλιοπωλείου «Ιανός» που έρχεται στην Αθήνα, με την πρόθεση να συνδέσει τις δύο πόλεις πολιτιστικά, με εκδηλώσεις μουσικής, λογοτεχνίας και εικαστικές. «H ζωγραφική έρευνα με οδήγησε να ασχοληθώ με το τοπίο, πιστεύω, όμως, ότι έγινα τοπιογράφος εξαιτίας της Θεσσαλονίκης. Την έχω ζωγραφίσει πάρα πολλές φορές, χρησιμοποιώντας ως βάση τις από μνήμης εξαιρετικές εικόνες που έχω διατηρήσει από αυτήν. Το άριστα αρχιτεκτονημένο κέντρο της, τις συνοικίες εκείνες που ξεχώρισαν με την κοινωνική αλλά και εικονική πραγματικότητά τους».
Ο Σταύρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και στο τέλος της δεκαετίας του ’60 μετοίκησε στην Αθήνα. Ετσι, η ζωή του γέμισε διαδρομές, πραγματικές και φανταστικές, εικόνες των πόλεων που μοιράζει την καθημερινότητά του. H αχλύ του Βορρά συνδυάστηκε με τη διάφανη νυχτερινή ατμόσφαιρα της Αθήνας, οι μνήμες συνδέθηκαν με το σήμερα, ο καλλιτέχνης δημιουργεί πίνακες «προς τέρψιν και θαυμασμό, για την υπέροχη αίσθηση του ωραίου που αργοπεθαίνει στην εποχή μας».
Οι συνθέσεις της σπουδαστικής του περιόδου έχουν πολλά «Μοραλίζοντα» έργα, όπως εξηγούσε στη συνέντευξη Τύπου χθες, ο διευθυντής του Μουσείου Φρισύρα, Μάνος Στεφανίδης, αναφερόμενος στον δάσκαλο του ζωγράφου, Γιάννη Μόραλη. H ανθρώπινη μορφή είναι πανταχού παρούσα σε αυτές τις δημιουργίες που απεικονίζουν συνήθως οικεία πρόσωπα: συγγενείς, φίλους, την πρώτη του σύζυγο, Φάνια. Ζωγραφικά έργα που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ μέχρι σήμερα και φανερώνουν τις απαρχές της καλλιτεχνικής του έρευνας.