O Μανόλης Αναγνωστάκης έγραφε το 1963: «O Ανδρέας Φραγκιάς δεν είναι συγκινητικός. Είναι συγκινημένος. Δεν είναι λυρικός ή αντίθετα ωμός και βίαιος. Είναι πονεμένος. Δεν οργίζεται και δεν αγανακτεί με κραυγές γιατί έχει κατασταλάξει μέσα του και γνωρίζει πού σκοπεύει. Δεν είναι προγραμματισμένος και αποδεικτικός, γιατί η ανθρωπιά του είναι βαθύτερη και βιωμένη και ξέρει το μεγάλο μυστικό της καλλιτεχνικής αγωγής: την υποβολή. Δεν είναι περίκομψος, με φραστικές τολμηρότητες και γλυκερές αισθηματολογίες, γιατί πέρα από τον ποιητικισμό των λέξεων έχει συλλάβει το ουσιαστικότερο: την αληθινή ποίηση της ζωής».
Τα μυθιστορήματά του επιχειρεί να «ζωγραφίσει» ο Μένης Κουμανταρέας: «Στον πρώτο πίνακα, που έχει τίτλο «Ανθρωποι και σπίτια», ταιριάζει η ατμόσφαιρα ενός γλυκού και μελαγχολικού συνοικιακού απογεύματος, όπως ήταν οι αθηναϊκές συνοικίες γύρω στο ’45, αμέσως μετά την Απελευθέρωση. (…) Στην «Καγκελόπορτα» (…) είναι η τυπική αθηναϊκή αυλή που διέσωσαν στις μέρες μας οι μαυρόασπρες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Με φόντο μια καγκελόπορτα για να τους προστατεύει αλλά και για να τους μαντρώνει. (…) Τρίτος πίνακας: ο «Λοιμός» (με φόντο τη Μακρόνησο). Μύγες, πολλές μύγες, άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι, μπουλούκια ολόκληρα που αγωνίζονται να πιάσουν όσες γίνεται περισσότερες. Οσο για τον τέταρτο πίνακα, το «Πλήθος» (μυθιστόρημα που τιμήθηκε με το A΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1987), έχει τα λιγότερα χρώματα απ’ όλους τους πίνακες που προηγήθηκαν και οι άνθρωποι που εικονίζονται είναι ασπρόμαυροι σαν φωτοτυπίες».
Τον Ιανουάριο του 2001, το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ τίμησε με εκδήλωση τον Ανδρέα Φραγκιά. O Αλέκος Αργυρίου μίλησε για το έργο του (το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «O Πολίτης», Ιανουάριος 2001):
«O πλασματικός (μυθιστορηματικός) κόσμος του Φραγκιά, διαποτισμένος από το παρελθόν (που έφυγε μαζί με τις ελπίδες που γέννησε), ζει το παρόν (με τις μνήμες του παρελθόντος) και βέβαια τη μικρόνοια των νέων συνθηκών, ανεργία, αγώνας για το μεροκάματο, οικονομικά αδιέξοδα, και σαν απόδραση και ψυχαγωγία: το ποδόσφαιρο – μαγικό περιβάλλον. (…) O συγγραφέας συμπορεύεται με αυτόν τον μικρόκοσμο μιας μεγαλεπήβολης πολιτείας? να το πω με επιφύλαξη: το περιθώριό της. Ενα «περιθώριο» ωστόσο, που (κάποιες ιστορικές συγκυρίες) το ανέβασαν στο προσκήνιο, και το μερίδιό του στην υπόθεση (αυτοί οι μικροί αντι-ήρωες των κατοχικών χρόνων) το κατέθεσε ως εάν να ασκούσε ένα φυσικό νόμο? ως «τρόπο ζωής». Ή αν θέλετε να το πείτε κυνικά: φέρθηκε κατά τη συγκυρία των καιρών».
Συλλυπητήρια τηλεγραφήματα για τον θάνατο του Ανδρέα Φραγκιά έστειλαν ο πρωθυπουργός K. Σημίτης -«Χθες έφυγε ο Ανδρεάς Φραγκιάς. Εφυγε ο συγγραφέας που ήξερε να μετουσιώνει την ιστορική και βιωματική μνήμη σε καθολική εμπειρία. Εφυγε ο αγωνιστής, που υπηρετούσε με ακεραιότητα τις ιδέες του»-, ο υπουργός Πολιτισμού Ευ. Βενιζέλος, ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Κωνσταντόπουλος και η Εταιρεία Συγγραφέων.