Μια μεγάλη μορφή του ελληνικού μπαλέτου, η Ελεν Τσουκαλά, χορεύτρια, χορογράφος και καθηγήτρια, έσβησε χθες, σε ηλικία 80 ετών, στο νοσοκομείο «Σωτηρία», έπειτα από χρόνια αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα.
Η Ελεν Τσουκαλά γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1921, όπου και άρχισε τις σπουδές της, για να τις ολοκληρώσει στο Βερολίνο, κοντά σε μεγάλους καθηγητές του χορού και της υποκριτικής τέχνης. Στην όπερα του Αμβούργου άρχισε την καριέρα της ως χορεύτρια, όπου και γνώρισε τον πρώτο της σύζυγο (1941), τον τενόρο Αλέκο Τσουκαλά, το όνομα του οποίου κράτησε στη συνέχεια. Το 1947 ήρθε στην Ελλάδα και άρχισε τη συνεργασία της με την Εθνική Λυρική Σκηνή, ως χορεύτρια και αργότερα ως χορογράφος. Αναμέσα στις σημαντικότερες χορογραφίες της στην ΕΛΣ είναι: «Ονειρώδες βαλς», «Πολοβτσιανοί χοροί», «H πριγκίπισσα της Τσάρντας», «Ντον Ζουάν», «Φίλησέ με, Κέιτ», «H αγάπη των τριών πορτοκαλιών», ενώ ως χορεύτρια ξεχώρισε στα έργα «Διδώ και Αινείας», «Σαμψών και Δαλιδά», «Εύθυμη χήρα» κ.ά.
Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς που μετακόμισε στην Ελλάδα, την καλεί ο Ροντήρης να διδάξει στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και δίδαξε κινησιολογία για τα επόμενα πενήντα χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 1997. Παράλληλα ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους και χορογράφησε μεταξύ άλλων τα έργα: «Βάτραχοι», «Ετσι κάνουν όλες», «Χειμωνιάτικο παραμύθι» κ.ά. Συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα της χώρας και με πολλούς ιδιωτικούς θιάσους και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου. Το 1950 παντρεύεται τον αρχιμουσικό Βάλτερ Πφέφερ, με τον οποίο και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του (1970).
Οι μαθητές της θα την θυμούνται με περισσή αγάπη για την εξαιρετική της ομορφιά, το χιούμορ και την τρυφερότητά της. H κηδεία της πραγματοποιείται σήμερα το πρωί (10.30 μ.μ.) στο νεκροταφείο Βουλιαγμένης.
