Δυσκολεύονται φοβερά να βρουν τον Μπιν Λάντεν και τον μουλά Ομάρ, οι στρατιώτες τους σκοτώνονται από φιλικά πυρά κι όχι από εχθρικά, βομβαρδίζουν εκατοντάδες δυστυχισμένους αμάχους σε «λάθος» επιθέσεις, χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται χωρίς την παραμικρή συνδικαλιστική διαμαρτυρία, γιγαντιαίες επιχειρήσεις τους χρεοκοπούν και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά, ο πρόεδρός τους χάνει τις αισθήσεις του επειδή σταβοκατάπιε ένα κουλουράκι εγχώριας παραγωγής. Οι ΗΠΑ δεν είναι πια αυτό που ήταν. Δεν ωφελεί που εξακολουθούν να προωθούν με όλα τα μέσα τις χολιγουντιανές ταινίες και να εκμεταλλεύονται τη μυστική συνταγή του συνταγματάρχη Σόντερς για τα Κεντάκι Φράιντ Τσίκεν. Τα ξέρουμε όλ’ αυτά και δεν τα έχουμε πια ανάγκη. Διέδωσαν το φαγητό-σκουπίδι και την τηλεόραση-σκουπίδι, επινόησαν το στρες, τη σεξουαλική παρενόχληση και την ηλεκτρονική κατασκοπεία στην εργασία, καθώς και την εργασία-σκουπίδι. Είναι μια κουλτούρα που έχει φτάσει στα όριά της. Οποιος φιλοδοξεί να είναι μοντέρνος δεν χρειάζεται πια να μιμείται τους Αμερικανούς.
Να δει άλλη μια ταινία με τον Τομ Χανκς;
Αν ο 21ος αιώνας εγκαινιάζει κάτι, αυτό δεν μπορεί να διαμορφωθεί με τα ίδια συστατικά. Να αγοράσει κανείς άλλο ένα ζευγάρι Nike; Να δει άλλη μια ταινία με τον Τομ Χανκς; Να παθιαστεί με αγώνες του NBA; Ολα αυτά ανήκουν σε μια εποχή που έχει παρέλθει. Το καινούργιο δεν βρίσκεται πια στις ΗΠΑ. Ο,τι δικό τους, το’ χουμε δει και το’ χουμε καταναλώσει σε σημείο κορεσμού. Οι αμερικανικοί μύθοι αποτελούν μέρος της νιότης μας, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τη σημερινή νεολαία του κόσμου. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί έφηβοι, που έλκονται από τα αμερικανικά πρότυπα, αλλά συνήθως είναι παιδιά του Τρίτου Κόσμου, που εξακολουθούν να συγχέουν το δολάριο με τον παράδεισο και τα μακντόναλντς με την ελευθερία.
Κορεσμός
Οι Γάλλοι που δεν έχουν απαλλαγεί από το αμερικανικό δέος υποστηρίζουν τους φραγμούς της «πολιτιστικής εξαίρεσης». Μέχρι πρότινος, η πολιτιστική εξαίρεση ήταν μια πράξη άμυνας εναντίον της εισβολής του αμερικανικού κινηματογράφου, τώρα όμως είναι απλώς υπόθεση καλού γούστου. O κορεσμός από τα αμερικανικά προϊόντα φαίνεται στην αργή αλλά σταθερή αναζωογόνηση της πολιτιστικής παραγωγής στην Ευρώπη και αλλού.
Αμερικανική κουλτούρα
Οι ΗΠΑ έχουν κουράσει πολύ τον κόσμο. H αμερικανική κουλτούρα είναι εχθρική απέναντι στη διαφορά, συμβάλλοντας δραματικά στην απαξίωση των γλωσσών προς όφελος των αγγλικών, αντικαθιστώντας στο τραπέζι μας τα παραδοσιακά εδέσματα με «τηλεγεύματα», εξαθλιώνοντας μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού με όχημα τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Το θέμα, όμως, δεν έγκειται στο ότι το σύστημά τους είναι άδικο ή καταστροφικό, αλλά στο ότι γίνεται ολοένα και πιο βαρετό. O καιρός της δόξας του έχει περάσει.
Η στρατιωτική, τεχνολογική, επιστημονική και οικονομική ισχύς των ΗΠΑ μπορεί να εξακολουθεί να επιδεικνύεται ως η κορυφαία στον κόσμο, όμως το ανώτατο στάδιό της, το πολιτιστικό, δεν προκαλεί πια δέος. H αμερικανική χίμαιρα πνέει τα λοίσθια. Μας έχει κουράσει, μας προκαλεί αίσθημα πνιγμού, όπως τα πρέτσελ στο λαιμό του ίδιου του προέδρου Μπους.
