Στην ηλικία των 94 ετών, η Σουηδή συγγραφέας Αστριντ Λίντγκρεν, που πέθανε στο σπίτι της έπειτα από σύντομη ασθένεια, είδε να μεγαλώνουν με τα βιβλία της πολλές γενιές παιδιών. Ανάμεσα στους ήρωες που έπλασε, η διασημότερη ήταν η Πίπη Φακιδομύτη, η οποία πρώτα ως βιβλίο βρέθηκε σε πολλές παιδικές βιβλιοθήκες και στη συνέχεια ως τηλεοπτική σειρά -που συμπτωματικά ξαναπαίζεται στην ελληνική τηλεόραση- έκανε γνωστές τις περιπέτειες της τολμηρής Πίπης. Αυτή η ηρωίδα τής χάρισε το βραβείο Λούις Κάρολ το 1973, ενώ το 1958 η Λίντγκρεν τιμήθηκε με το μετάλλιο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, την κορυφαία διάκριση στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Ηταν δύο από τα δεκάδες βραβεία που κέρδισε κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας της, ενώ πρόλαβε να δει περίπου 40 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, που βασίστηκαν στα βιβλία της. Στο έργο της είναι αφιερωμένα δύο μουσεία στη Σουηδία, το ένα στη Στοκχόλμη και το άλλο στην πατρίδα της, το Βίμερμπι, τα οποία επισκέπτονται δεκάδες χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο, ενώ το όνομά της φέρει ένα από τα μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία της Βόρειας Ευρώπης.
Η Αστριντ Λίντγκρεν γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1907 σε μια φάρμα κοντά στο Βίμερμπι. Εγραψε την πρώτη περιπέτεια της Πίπης το 1945 σαν ένα δώρο για τη μικρή της κόρη, Κάριν, η οποία -άρρωστη με πνευμονία- ζήτησε από τη μητέρα της να της διηγηθεί ένα παραμύθι. «Τη ρώτησα για ποιον ήρωα», είχε θυμηθεί σε μια συνέντευξη η Λίντγκρεν, «και εκείνη μου είπε για την Πίπη Φακιδομύτη. Αφού είχε ένα παράξενο όνομα, έγινε ένα παράξενο κορίτσι». H Πίπη, που ζούσε μόνη της σε ένα μεγάλο σπίτι με ένα μπαούλο γεμάτο χρυσό, έχοντας για παρέα ένα άλογο και έναν πίθηκο, τον κύριο Νίλσον, γνώρισε αμέσως επιτυχία. Οι γονείς ωστόσο, ήταν συχνά επιφυλακτικοί απέναντι στο θάρρος της Πίπης και την αναίδειά της απέναντι σε φιγούρες εξουσίας, όπως αστυνομικούς ή κυρίες φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. «Γράφω για να διασκεδάσω το παιδί μέσα μου», έλεγε η Λίντγκρεν, «και ελπίζω ότι διασκεδάζουν μαζί μου και τα άλλα παιδιά».