«Θέλω να δημιουργήσω εναλλακτικές επιλογές για τον κόσμο που ζούμε. H τέχνη δεν χρειάζεται να είναι ένας καθρέφτης της πραγματικότητας», λέει η Ινμπαλ Πίντο: Ενα σπάνιο ταλέντο, μια συναρπαστική πορεία, ένα όμορφο κορίτσι με παράξενο όνομα. Στα 34 της χρόνια, η Ινμπαλ Πίντο η «Ηλιαχτίδα», όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά στην πατρίδα της, στο Ισραήλ, συνεχίζει την πορεία της στη γη, δημιουργώντας παράδοξα, μαγικά παραμύθια, έτσι απλώς… για να μας συγκινεί. Φέτος το καλοκαίρι η Ισραηλινή χορογράφος, προσκεκλημένη του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, το οποίο ανοίγει αυτή την Παρασκευή με το έργο της «Oyster» (18, 19/7, Αμφιθέατρο Κάστρου), έρχεται να φωτίσει δύο μοναδικές νύχτες στην πόλη του χορού. Το 1999 είχε παρουσιάσει με μεγάλη επιτυχία στην Καλαμάτα τη χορογραφία «Wrapped». Την ίδια χρονιά στον Βόλο, είχαμε παρακολουθήσει το «Oyster» στα πρώτα του βήματα.
Ευρηματική, πνευματώδης
Ευφάνταστη, ευρηματική, πνευματώδης. Γεννημένη στην πόλη Ναχαρία του Βορείου Ισραήλ το 1969, η Ινμπαλ Πίντο σπούδασε χορό και γραφικές τέχνες, για να δώσει διέξοδο στο πολύπλευρο, εικαστικό και χορογραφικό της ταλέντο. Είναι ενδεικτικό ότι συνήθως υπογράφει τον σχεδιασμό των σκηνικών και των κοστουμιών των παραστάσεών της, παράλληλα με τα story-boards, χάρη στα οποία σχεδιάζει τις σκηνές των χορογραφιών της. Το 1995 έγινε μέλος της ομάδας χορού «Bat Sheva». Το έργο «Oyster» τιμήθηκε με το βραβείο Παραστατικών Τεχνών της πόλης του Τελ Αβίβ, το βραβείο του υπουργείου Πολιτισμού για Δημιουργούς Χορού, με ειδική διάκριση των Ισραηλινών Θεατρικών Βραβείων ως η σημαντικότερη παράσταση του 1999 – 2000, καθώς και με το αμερικανικό New York Dance and Performance Award «The Βessies».
Μαγικό κουτί
Τρυφερότητα, διαίσθηση και χιούμορ. Μιμική, μπαλέτο, ακροβατικά, δράμα και μπουρλέσκ, ο κόσμος του βωβού κινηματογράφου και το σινεμά του Φελίνι, σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στο παράλογο και το έλλογο. Στο «Oyster», ο χορός διασταυρώνεται με το πνεύμα του τσίρκου. Από το μαγικό κουτί της Ινμπαλ Πίντο ξεπηδούν αλλόκοτα όντα, μισοί άνθρωποι, μισές μαριονέτες, κάτοικοι ενός σκιερού, παραμυθένιου κόσμου. O τίτλος της χορογραφίας παραπέμπει σε μια εικονογραφημένη ιστορία του κινηματογραφιστή Τιμ Μπάρτον, «The melancholy death of Oyster Boy and other stories».
«Πρόκειται για το τσίρκο της ζωής…». H Ινμπαλ Πίντο, η οποία προτιμά να χορεύει από το να μιλάει, τα λέει όλα με μία φράση. Επειτα από αρκετές προσπάθειες, η «K» την εντόπισε στην Ιαπωνία (στο πλαίσιο περιοδείας της ανά τον κόσμο), λίγες ώρες μετά τη γενική πρόβα του «Oyster». «Αυτό που με ενδιαφέρει σήμερα ως χορογράφο, είναι να μην επαναλαμβάνομαι. Να είμαι ανοιχτή. Να κάνω καινούργια πράγματα, να αγγίζω σημεία που δεν έχω εξερευνήσει μέχρι σήμερα. Να δημιουργώ κάθε φορά έναν διαφορετικό κόσμο και όχι να ξαναδοκιμάζω τα εφέ προηγούμενων παραγωγών…». O άντρας της, ηθοποιός Avshalom Pollak, παραγωγός και συνδημιουργός της παράστασης, μας εξηγεί, καθώς εκείνη ξεκουράζεται: «Είναι μια διαδικασία που δεν σταματά ποτέ. H παράσταση, από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε, συνεχώς αλλάζει. Είναι καλό για τους χορευτές, για τη δουλειά, για μας. Αυτή είναι η μαγεία… Το έργο μιλάει για τις δυνάμεις της εξουσίας, για διαφορετικούς τρόπους ελέγχου. Είναι αστείο, εκκεντρικό, δραματικό. Ολα ξεκινούν από την κίνηση. O πυρήνας της παράστασης είναι ο χορός».
Μεγάλη φυγή
Ποια είναι η θέση της Ινμπαλ Πίντο για τα πολιτικά γεγονότα που συγκλονίζουν την πατρίδα της; «Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από τις καταστάσεις και να ζεις σε αυτόν τον κόσμο. Θέλω να δώσω λίγη ελπίδα. O χορός είναι μια μεγάλη φυγή. H τέχνη έχει τη δύναμη να αλλάξει τα αισθήματα, τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, όχι την ίδια τη ζωή.
Οταν μπαίνεις στο θέατρο μπορείς να ξεχάσεις για λίγο τα προβλήματά σου, να έρθεις σε επαφή με άλλες αισθήσεις, να ξεχαστείς. Μπορείς να ονειρευτείς, να κλάψεις, να γελάσεις, να διασκεδάσεις».
«Εάν δεν γινόμουν χορεύτρια ή χορογράφος, θα έπρεπε να δημιουργήσω κάτι. Κάθε άνθρωπος στη γη δημιουργεί κάτι, ό,τι κι αν κάνει. O χορός είναι η γλώσσα μου. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκφραστώ. Πάντα τον αγαπούσα. Ομως δεν είχα μεγάλα όνειρα. Απλώς, χόρεψα…».