«Ποτέ δεν χάθηκαν τόσοι άνθρωποι σε μια μόνο ημέρα…». Επίκαιροι στίχοι, μια νέα παράσταση, μια θεατρική ομάδα, που δοκιμάζεται για πρώτη φορά. Τους «Πέρσες» του Αισχύλου, το πλέον διάσημο αντιπολεμικό κείμενο, επέλεξε ως πρώτη της παραγωγή, η ομάδα «Omikro2», θεατρικό σχήμα που ιδρύθηκε φέτος, από τους Σταύρο Τσακίρη, Γιάννη Μετζικώφ, Μάριο Ποντίκα, Βίκυ Μουντρέα και Δήμητρα Πετροπούλου. H παράσταση, συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, το Festspiele Balver Hohle του Βούπερταλ και του GIFT της Τιφλίδας, παρουσιάστηκε πρόσφατα στον Λυκαβηττό και στο Θέατρο Βράχων. Μέσα στον Αύγουστο πρόκειται να περιοδεύσει στην Ελλάδα, αλλά και να ταξιδέψει μέχρι το Βούπερταλ της Γερμανίας, για μια και μοναδική παράσταση (20/8). Ακολουθεί η Κύπρος, η Θεσσαλονίκη, η Αλβανία, ενώ τον χειμώνα, στην Αθήνα, θα δούμε μια διαφορετική εκδοχή της παράστασης, με έναν μόνο ηθοποιό. Για τις αιτίες που τον οδήγησαν να επιλέξει τους «Πέρσες», μίλησε στην «K», ο σκηνοθέτης, Σταύρος Τσακίρης: «Το έργο δυστυχώς παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο. Στο πλαίσιο της γενικότερης έρευνάς μου στο θέατρο, βρέθηκα αντιμέτωπος με το πιο μοντέρνο κείμενο, μετά τον Μπέκετ και τον Χάινερ Μίλερ. O Αισχύλος, αυτός ο τόσο παλιός και συγχρόνως τόσο μοντέρνος συγγραφέας». O σπαραγμός του πολέμου, η αναλγησία των αρχόντων, το υψηλό φρόνημα της υπεράσπισης της πατρίδας. «H παράσταση προβάλλει τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της τραγωδίας. Καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες με ισχυρές παραδοσιακές σχολές, ενωμένοι και συνεργαζόμενοι μέσα από το ιδίωμα της μοντέρνας τέχνης. Μια παράσταση με ποικιλία χρωμάτων, μουσικών ιδιωμάτων, κινησιολογικής ευρηματικότητας, στηριγμένης σε χορευτικά παραδοσιακά μοτίβα». H σκηνοθεσία; «Είναι ένα πείραμα μιας διαφορετικής φόρμας, την οποία δεν μπορώ να προσδιορίσω. Εννέα ατομικές αφηγήσεις, οι οποίες συμπλέκονται η μια με την άλλη. Θέλω το έργο να μιλήσει στους ανθρώπους του καιρού μας. Με την τραγωδία δεν ασχολούμαι από έρωτα, αλλά κρατώντας τις εκλεκτικές συγγένειες του είδους της, παράλληλα με το θέατρο που φαντάζομαι ότι ανατέλλει.
Πιο εσωτερική όραση
Δηλαδή; «Μια τραγωδία που είναι ένα ζωντανό έργο, απαλλαγμένο από τη ρομαντική όραση των πρωταγωνιστών». Στην εποχή μας; «Το θέατρο κατευθύνεται σε μια πιο εσωτερική όραση. Ζητάει να είναι πιο γενικές, πιο ουδέτερες, πιο δυνατές οι εικόνες του». Τα σκηνικά και κοστούμια υπογράφει η Gabriela Neuman. Παίζουν οι M. Σοντάκη, N. Ιωαννίδου, N. Σαρόπουλος κ. ά.