Συνέντευξη στον Γιάννη Κολοβό
Είναι μυστήριο πώς οι Belle & Sebastiaείναι τόσο δημοφιλείς μια και η μουσική τους δεν υπακούει σε εμπορικά κριτήρια. Οι κύριοι της φωτογραφίας δεν είναι φυσικά η «Ωραία» κι ο «Σεβαστιανός» αλλά ο Μπομπ Κίλντι (μπάσο, κιθάρα) κι ο Μικ Κουκ (τρομπέτα, κιθάρα, μπάσο), μέλη του πολυμελούς σκωτσέζικου συγκροτήματος, με τους οποίους βρεθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας για έναν καφέ. Μιλήσαμε επίσης για το νέο τους άλμπουμ «Dear Catastrophe Waitress» και τη σχέση τους με τη χώρα μας…
– Είστε όλοι από τη Γλασκώβη;
Μπομπ Κίλντι: Γεννήθηκα στην Ιρλανδία αλλά κατοικώ στη Γλασκώβη από το 1993. Η μητέρα μου είναι Σκωτσέζα, εγκαταστάθηκε όμως στην Ιρλανδία στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Μικ Κουκ: Εγώ γεννήθηκα στα Ντάντι, στην ανατολική ακτή της Σκωτίας, αλλά μετακόμισα στη Γλασκώβη για σπουδές το 1991.
– Τι σπούδασες;
Κουκ: Φαρμακολογία!
– Την παραγωγή του νέου σας άλμπουμ έκανε ο Τρέβορ Χορν, γνωστός από εντελώς διαφορετικά συγκροτήματα όπως οι Frankie Goes To Hollywood, οι ABC και οι Art of Noise. Πώς προέκυψε η συνεργασία;
Κίλ.: Για κάποιους λόγους τακτικής αναζητούσαμε έναν παραγωγό για το νέο μας υλικό. Παίζαμε σε ένα φεστιβάλ στο Παλμ Σπρινγκς τον Απρίλιο και μια κοινή φίλη που δουλεύει με τον Χορν, μας είπε ότι του αρέσουμε πολύ. Μας επισκέφτηκε στη Γλασκώβη, διαπιστώσαμε ότι υπήρχε καλή επικοινωνία κι έτσι όλα μπήκαν σε μια σειρά. Αυτό που ζητούσαμε ήταν να πάρει επ’ ώμου όλη την εργασία στο στούντιο, ώστε εμείς να εστιάσουμε στη μουσική.
Κουκ: Εκανε τα πάντα για να έχουμε το κατάλληλο περιβάλλον στο στούντιο. Κι ο ενθουσιασμός του ήταν πρωτοφανής.
– Πώς είναι η ζωή ενός μουσικού;
Κίλ.: Εξαρτάται αν κάνουμε πρόβες για κάποιες εμφανίσεις. Συνήθως παίζουμε μαζί από τις 11 έως τις 6 το απόγευμα.
Κουκ: Ο ντράμερ μας μένει στο Περθ, μιάμιση ώρα από τη Γλασκώβη κι έτσι είναι απαραίτητο το πρόγραμμα. Είμαστε και μεγάλη μπάντα…
Ανεξαρτησία
– Υπογράψατε πρόσφατα στην ιστορική ανεξάρτητη Rough Trade, παίζετε σε μικρά κλαμπ. Αποτελούν επιλογή ανεξαρτησίας;
Κουκ: Σίγουρα είναι προτιμότερο να ανήκεις σε ανεξάρτητη δισκογραφική. Η προηγούμενή μου μπάντα ήταν σε πολυεθνική και ξοδεύαμε όλο μας τον χρόνο σε συμβούλια και συνεδριάσεις. Στη Rough Trade έχουν πείρα, γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν μ’ εμάς.
Κίλ.: Οσον αφορά στις συναυλίες, έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε συγκρότημα για μεγάλους χώρους. Σε κάποια φεστιβάλ παίξαμε μπροστά σε τριάντα χιλιάδες, θαυμάσια εμπειρία δεν λέω, όμως είμαστε ήσυχη μπάντα και γι’ αυτό μάς ταιριάζουν τα μικρότερα κλαμπ.
– Υπάρχει «σκωτσέζικη σκηνή», αφού μπάντες σαν τους Mogwai και τους Delgados έχουν γίνει δημοφιλείς αλλά παραμένουν στην πατρίδα τους;
Κίλ.: Στη Γλασκώβη είναι σχετικά εύκολο να παίξεις ζωντανά και γύρω απ’ αυτήν τη σκηνή των συναυλιακών χώρων κινούνται αρκετά συγκροτήματα που καλύπτουν όλο το φάσμα της σύγχρονης μουσικής. Πρόκειται για μια υγιή κατάσταση την οποία βοηθάει και το γεγονός ότι η πόλη είναι μικρή. Ολοι οι μουσικοί γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
– Φέτος βγήκε στους κινηματογράφους η σκωτσέζικη παραγωγή «Ο νεαρός Αδάμ», της οποίας τη μουσική υπογράφει ο Ντέιβιντ Μπερν και συμμετέχει επίσης κι ο Ρίτσαρντ Κόλμπερν, ο ντράμερ σας.
Κίλ.: Ο Μπερν έχει σκωτσέζικες ρίζες και ήθελε τοπικούς μουσικούς, όμως δεν είχε κατασταλάξει σε ποιους. Αρχικά αμφιβάλλω αν γνώριζε τι ήθελε να κάνει. Επαιξαν και απ’ τους Mogwai μαζί του…
– Το σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλεξάντερ Τρόκι, το έχετε διαβάσει;
Κουκ: Οχι, δεν έτυχε. Αρχικά το είχαν χαρακτηρίσει πορνογράφημα…
– Σε ποιον αναφέρεται το «Lord Αnthony»;
Κίλ.: Είναι ένα σκληρό τραγούδι, γραμμένο από τον Στιούαρτ εδώ και πολλά χρόνια. Αν δεν κάνω λάθος, δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο, θα μπορούσε να είναι ο καθένας.
Κουκ: Ετσι ονομάζεται μια φίρμα ρούχων, μπουφάν πολύ μοδάτα κι ακριβά. Τα φορούν τα πλουσιόπαιδα και οι υπόλοιποι θα ήθελαν να τα αποκτήσουν.
Οι στίχοι
– Γενικά, οι στίχοι σας είναι παράξενοι. Το «Chalet Lines» μιλάει για έναν βιασμό. Πόσο βιωματικοί είναι;
Κουκ: Τους στίχους γράφει ο Στιούαρτ Μέρντοκ. Οι επιρροές του προέρχονται από την καθημερινότητα? αρκεί να περπατήσει λίγο στον δρόμο και βρίσκει κάτι να γράψει. Βιωματικοί είναι ως προς αυτό. Κατόπιν μεταπλάθει το ερέθισμα αφήγηση, συχνά αντλώντας και από λογοτεχνικά έργα. Αρα ο τελικός στίχος δεν είναι ούτε απόλυτα αληθινός ούτε και φανταστικός. Εργάζεται όπως ένας συγγραφέας που γράφει ένα μυθιστόρημα…
– Από πού πήρατε το όνομά σας;
Κίλ.: Από ένα θρυλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα που έβλεπε ο Στιούαρτ όταν ήταν μικρός. Είχε γράψει και μια ιστοριούλα επηρεασμένη από εκείνη τη σειρά.
– Στο νέο σας άλμπουμ υπάρχει κι ένα κομμάτι που τιτλοφορείται «Roy Walker». Για ποιον μιλάει;
Κουκ: Υπάρχει κάποιος παρουσιαστής στην αγγλική τηλεόραση μ’ αυτό το όνομα, αλλά δεν αναφέρεται σ’ αυτόν. Ο Στίβι Τζάκσον, ο κιθαρίστας μας, έχει έναν φίλο, τον Ρόι Μίλερ, και οι στίχοι βασίστηκαν σε ένα γράμμα που έγραψε ο Ρόι στον Στίβι. Ο Ρόι συνεχώς κάπου πηγαίνει κι έτσι του κόλλησε το παρατσούκλι «Walker», ο περιπατητής…
– Νομίζετε ότι από εσάς έχει ξεκινήσει ένα ολόκληρο στυλ μουσικής;
Κουκ: Ο βασικός πυρήνας της μπάντας απαρτίζεται από 7 άτομα με διαφορετικές επιρροές. Θα μου άρεσε να ξέρω ότι έχουμε επηρεάσει άλλους καλλιτέχνες, όμως δεν είμαστε οι MC5 για να έχουμε ρέπλικες κι απογόνους…
Στην Αθήνα
– Πέρυσι παίξατε στην Αθήνα, πώς σας φάνηκε;
Κίλ.: Υπήρχαν κάποια προβλήματα με το κλαμπ όπου είχε προγραμματιστεί, αρχικά, να εμφανιστούμε και καταλήξαμε να παίξουμε τελικά στο Πάρκο Στρατού. Ομως, ο κόσμος ήταν θαυμάσιος κι είχε δημιουργήσει μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα. Υπήρχε ενθουσιασμός και ανέβηκε και η δική μας ψυχολογία.
– Στο «I’m a coockoo» διασκευάζετε ThiLizzy, ένα χαρντ-ροκ συγκρότημα. Παράξενη επιλογή!
Κίλ.: Εμένα μ’ αρέσει ο Φιλ Λάινοτ, ο αρχηγός τους, γιατί ήταν Ιρλανδός. Μας αρέσουν τα τραγούδια τους και τα παίζαμε στις πρόβες μας. Τα ενορχήστρωσε ο Μικ.
Κουκ: Ως τρομπετίστας, τα συνδύασα με το σουίνγκ των αμερικανικών «big bands» κι έτσι προέκυψε κάτι διαφορετικό από τις αρχικές συνθέσεις.
Ποιοι είναι
Το συγκρότημα Belle & Sebastiaξεκίνησε ως μουσική συντροφιά του τραγουδιστή και στιχουργού Στιούαρτ Μέρντοκ στη Γλασκώβη κι έγιναν γνωστοί ήδη από το πρώτο τους άλμπουμ, που είχε τίτλο «Tigermilk» (1996). Εκείνο που τους έκανε να ξεχωρίσουν είναι ο ιδεώδης συνδυασμός ακουστικών οργάνων και σύγχρονης ηχητικής αισθητικής. Πέρα από τα άλμπουμ «If You’re Feeling Sinister» (1996),«The Boy with the Arab Strap» (1997), «Fold Your Hands Sinister» (2000) και «Storytelling» (2002), κυκλοφόρησαν πριν από μερικές ημέρες το «Dear Catastrophe Waitress». Μετά την πολύ επιτυχημένη περυσινή τους συναυλία στην Αθήνα έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλείς και στη χώρα μας…