Μερικά χρόνια πριν, το ελληνικό κοινό δεν είχε πολλές επιλογές σε συναυλιακό επίπεδο: ή θα πήγαινε να δει τον Νικ Κέιβ ή διάφορα συγκροτήματα στη δύση της καριέρας τους. Σήμερα, η κατάσταση έχει αντιστραφεί. Εμφανίζονται μεγάλα ονόματα της ροκ και της ποπ όταν το όνομά τους είναι ακόμα σε υψηλές θέσεις στον κατάλογο με τις δισκογραφικές πωλήσεις και όχι σε «χρυσές» συλλογές των sixties.
Το θέμα είναι αν -τώρα που επιτέλους έχουμε την ευκαιρία να δούμε τους καλλιτέχνες που θέλουμε- υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι για να τους φιλοξενήσουν και αν το κοινό μπορεί να διαθέσει τα χρήματα για να τους δει live στη σκηνή.
Η συναυλία των Σουηδών Cardigans που έγινε στον πολυχώρο Ark στου Ρέντη το περασμένο Σάββατο, δίνει κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. H προσέλευση ήταν αρκετά μεγάλη, αν σκεφθεί κανείς ότι κόπηκαν 2.500 εισιτήρια (των 30 ευρώ) -όπως μας λένε οι διοργανωτές- σε ένα μέρος που χωράει 3.000 ορθίους. Ισως όμως κάποιος να περίμενε ότι θα υπήρχαν πολύ περισσότεροι που θα ενδιαφέρονταν να δουν τη Nina Ρerssoκαι το συγκρότημά της από κοντά.
Η Δήμητρα Ματσούκα -υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της εταιρείας «Νέο Ρεύμα», που έφερε τους Cardigans- δηλώνει στην «K» ευχαριστημένη από την ανταπόκριση του κοινού, προσθέτοντας: «Είναι σαφές ότι η διεθνής οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και την Ελλάδα, όπου οι ακροατές μπορεί να πάνε στις συναυλίες μόνο των πολύ αγαπημένων τους συγκροτημάτων».
Ο Μανώλης Κιλισμανής από την εταιρεία «Ανωση», που φέρνει την Blondie στο «Ρόδον» και πολλά άλλα συγκροτήματα συμφωνεί: «Οταν είσαι διοργανωτής συναυλιών προσπαθείς να προβλέψεις ορισμένα πράγματα -όπως είναι η οικονομική ύφεση- από την άλλη όμως, πρέπει να κοιτάς μπροστά και να εξασφαλίζεις μεγάλα ονόματα. Το «Ρόδον» έχει 15 χρόνια ιστορία και φανατικούς φίλους που δεν μπορούμε να απογοητεύσουμε. Πάντως, αν υπολογίσει κανείς πόσοι Ελληνες διασκεδάζουν σε πίστες και πόσοι ενδιαφέρονται για ξένους καλλιτέχνες, θα δουν ότι η πλειονότητα είναι στραμμένη στα λαϊκά».
Λείπουν οι προδιαγραφές
Στο θέμα της καταλληλότητας του χώρου υπήρχαν έντονες ενστάσεις από τους θεατές των Cardigans. Το Ark είναι μια βιομηχανική αποθήκη που μετατράπηκε σε συναυλιακό χώρο, χωρίς να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στο εσωτερικό του.
Στη φθινοπωρινή συναυλία του Βέλγου WiMertens, η ζέστη ήταν αφόρητη. Το ίδιο συνέβη και το Σάββατο το βράδυ. Μια βλάβη στον εξαερισμό έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική και ο καπνός ήταν πολύ ενοχλητικός για τους θεατές. Οι τουαλέτες παρουσίαζαν τη γνώριμη -ελληνική- εικόνα: πόρτες χωρίς σύρτες στις γυναικείες, καθαρίστριες ούτε για δείγμα, βρώμικες από την αρχή της συναυλίας. Στα συν του χώρου είναι το οργανωμένο πάρκινγκ, ο σωστός φωτισμός και η καλή ποιότητα του ήχου.
Ο καπνός δεν ήταν ο μόνος λόγος που το κοινό είχε αγανακτήσει. H συναυλία ξεκίνησε στις 9.30 με τον Γιώργο Αλουπογιάννη για support. Αφού τελείωσε ο Ελληνας τραγουδιστής, όλοι περίμεναν με ανυπομονησία -και ορθοστασία- τους Cardigans, οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή λίγο πριν από τα μεσάνυχτα αφού προηγήθηκε και το δικό τους support, που δεν ενθουσίασε το ελληνικό κοινό.
Το συγκρότημα έπαιξε πολλά τραγούδια από τον τελευταίο τους δίσκο αλλά και μεγάλες τους επιτυχίες, που έκαναν τους ακροατές να ξεχάσουν τις μικρές ταλαιπωρίες της συναυλίας. Για το τέλος άφησαν το καλύτερο ίσως τραγούδι τους, «My favorite game».